- 9 Ağustos 2016
- 2.485
- 2.431
- 133
- 34
Bazen diyorum keşke kız kardeşi ablası olmayan birini bulaydım. Kızın varlığı bile bazen zıvanadan çıkarıyor beni. Çocuğunu yere göğe sığdıramayan buldumcuk görümcem. Önceki konulardan bilenler bilir. Direkt konuya giriyorum. Bu aralar kendi ailevi sorunlarım var ve zor günler geçiriyorum. Sabahta kv 'le sohbet ediyorduk. Bugünlerde geçer kızım Allah sağlık versin maddi olarak yaninizdayiz vs diye o da telkinde bulunuyordu. Tabi muhabbet esnasında görümcem de mutfakta bizimle aynı ortamda. Ben de kv ye diyorum ıste maddi olarak hiç birşeyi kafama takmam sadece evimde eşimle ve doğacak çocuklarımla huzurlu bi yasam sürmek gayem falan diyorum. Bu dengesiz de alakasız bi konuyla bi anda araya girdi bizim sizden bi beklentimiz olmadı bundan sonra da olmaz falan dedi. O an istifimi bozup suratına bile bakmadım sacmaladığı için. 10 dk sonra da gelmis masaya para borakiyor esime al x diye. ( esim kres için aylık ödeme yapmış onu veriyor) kahvaltı masasında o hareketle iyice sinirlerimi bozdu. Eşime söyledim ablana noluyor hayırdır annenle konuşuyoruz gereksiz bi şekilde araya giriyor gelmiş bide parayı sofraya bırakıyor neyi kanıtlamaya çalışıyor o diye. Eşim bu sefer gerildi vs.. Tutuyorum kendimi ama çok korkuyorum ağzımı açıp kalbini kırmaktan. Değişik değişik halleri var. Zaten her daim somurtuktur. Insanın yaşam enerjisini sömürür. Ama hep kendime boşver kızın olayı bu falan diyip üstüme alınmamaya çalışırım. Ama bu saçma hareketleriyle de bazen cidden deli oluyorum. Sevemiyorum kızı bi türlü kanım almıyor sürekli bise itiyor ondan. Çokta bilmiştir herşeyi ben bilirim edalarındadır. Bilmediği şeyi bile bazen çok iyi bilirmiş gibi konuşur somurtuk, dingin, net bir tavırla. O yüzden onunla sohbet etmeyi de pek sevmem. Napicam bu kızla hiç istemiyorum onu hayatımda..