Merhaba esimle memuruz ,bu sene doğudaki görevimiz bitecek.Memleketimi cok seviyorum bir evim var,orda oturmayı düşünmüyorum ancak onu satıp daha guzel bir ev alma imkanım var.Yasayabilecegim sevdiğim başka şehirlerde hayalimdeki evi almam çok zor görünüyor. Diger taraftan cocuklar var ,yıllardır gurbette hastalık, ateş ,bakıcı, rapor vs bir dünya sorun yaşadım ,bunlari düşününce memleket ilaç gibi gelecek hissediyorum.Arkadaslarim var çevrem var,kuzenlerim var.Ama bir ama var buda büyük bir ama.Esimin ailesi ,hic sınırı aşmadim hic yüz göz olmadım ama sınırdayim, o detaylara girmeyeceğim ama bu saatten sonra onlarla yakin ilişkiye girmem mümkün değil. Senede bir gideriz tatile ,o zaman hizmetimi hürmetimi ederim ,yapılan bir cok saçmalığa hic cevap vermedim ,ancak cok derin bir mesafe koydum tepki olarak.Kendimi cektim.Gelgelelim esimin ailesi işine geldiği gibi davranıyor ve bu mesafeyi yok sayıyor, ben kendi ailemin evinde bile kalırken pat diye habersiz geliyorlar.Bu konu eşimle aramda defalarca sorun oldu ,simdi ben oraya taşınırsam benim ailemin evinde bunu yapan bizim evimizde cok daha rahat davranmaya çalışacak. Normalde sicak ilişkilerimiz olsa bu durumlar sorun olmazdı ama hem görgü kuralları gereği hem de kendilerinden soğuduğum icin bunlari tolere etmem imkansız gibi duruyor.
Esimle konuştuğumda maalesef gecen yıllarda bu dengeyi kurmakta cok başarılı olmadi.Simdi de ben konuşurum ama kontrol ve plan dışı şeyler muhakkak yaşanacak, konunun artıları ve eksilerini düşününce çocuklar için bazı şeyleri göze almalısın diyor.Bu arada çocuklar konusunda destek göreceğimiz aile benim ailem oluyor ,diğer taraf bizim sadece yükümüzü arttıracak taraf maalesef. Konunun öncesinde tamamlayıcı bir cok faktör var tabiki ama şunu söyleyebilirim ki gercekten cok haksızlık yaşadım gene de kırılma noktasının ötesine geçmemek için bir noktada kendimi tuttum.Ancak yaşanan yıllar, yorulan ruhum ve bedenim ,ilerleyen yaş vs sanirim artik alttan alma limitim doldu.Korkuyorum evliliğimin sona ermesinden.
NOrmalde cok misafir severim ,insanları cok severim ama emirvakiler ve zorunluluklar bir saatten sonra zor geliyor.Su an ben kendi istediğim insanları evimde ağırlıyorum, kendim çalıp kendim oynuyorum ,bastan evlenip memlekette otursam simdiye kadar iki tarafta bir miktar kendini törpülemiş olacaktı ancak yıllar içinde sanirim cok rahat alıştım. Çok kararsızım hem evliliğimi korumak istiyorum hem de gurbette ki bu bakıcı, rapor ,kreş çocuğunun devir daim hastalık çıkmazından kendimi kurtarmak istiyorum.Acaba sizler bu ikilemde kalsaydınız hangi yönde karar alırdınız, teşekkür ederim.
Konuyu tekrar güncellemek istedim ,belki başka yorumlar alirim diye, 2.sayfada yazdığım bazi gelişmeler oldu ve ben halen çokkk kararsızım