- 30 Ocak 2015
- 1.276
- 821
- 123
- Konu Sahibi bendekidurumlar
-
- #1
evde bir sürü kaynanamın gönderdiği domatesli konserveler var. bugün menemen yapacaktım, eşim aşırı yemek seçen birisi ama bunu da fazla sevmese de gayet de yiyordu ve zaten aylardır yapmıyordum.
ben o işteyken yazdım menemen ayran yapıcam ekmek al diye o da ekmeği alıyorum yazmış. bende hemen kavanozu açtım gelmeden pişsin diye iki dkda koyuverdim. o da yazmış ki başka bişey yap diye. bende ama açtım yazdım. hala diyor ki salçalı makarna olsa. (bu sosla makarna da yemiyor salçalı olacak)
bende dedim ki tamam ben bunu yiyim sana köfte yapıyım dondurucu da köfte var . o da her gün köfte yiyecek değilim ben kendim yemeğimi yaparım yazdı. bunu diyen insan her gün tavuk ve türevlerini yiyor. bugün de hazır tavuk döner almış gelmiş. köfteyi de dün yedik.
neyse olay bu da ben bu adamın böyle basit şeylerde bana düşman gibi kesilip hiçbir şekilde konuşmamasına deli oluyorum. böyle basit şeyleri uzatıyor. o sessiz kaldıkça benim içimde acayip bir öfke oluyor. bastırmaya çalışıyorum. bende bir iki bişey desemde onunla fazla konuşmuyorum. ama en son patlak veriyor ve ağlıyorum lanet olası huyum. bu huyumdan ben nasıl vazgeçicem. gerçi ben normalde bu kadar ağlamazdım belki de üzerimde bir tür psikolojik baskı oluyor anlayamadım gitti.
bir de o bana karşı kötü olsa bile ben onun yanında oluyorum mesela işinde birşey olsa onun siniriyle gelse bana çatsa ben anlayışlı oluyorum. aynı şeyi ondan da bekliyorum ama o en basit şeylerde bana öfkeli davranan biri malesef.
ben o işteyken yazdım menemen ayran yapıcam ekmek al diye o da ekmeği alıyorum yazmış. bende hemen kavanozu açtım gelmeden pişsin diye iki dkda koyuverdim. o da yazmış ki başka bişey yap diye. bende ama açtım yazdım. hala diyor ki salçalı makarna olsa. (bu sosla makarna da yemiyor salçalı olacak)
bende dedim ki tamam ben bunu yiyim sana köfte yapıyım dondurucu da köfte var . o da her gün köfte yiyecek değilim ben kendim yemeğimi yaparım yazdı. bunu diyen insan her gün tavuk ve türevlerini yiyor. bugün de hazır tavuk döner almış gelmiş. köfteyi de dün yedik.
neyse olay bu da ben bu adamın böyle basit şeylerde bana düşman gibi kesilip hiçbir şekilde konuşmamasına deli oluyorum. böyle basit şeyleri uzatıyor. o sessiz kaldıkça benim içimde acayip bir öfke oluyor. bastırmaya çalışıyorum. bende bir iki bişey desemde onunla fazla konuşmuyorum. ama en son patlak veriyor ve ağlıyorum lanet olası huyum. bu huyumdan ben nasıl vazgeçicem. gerçi ben normalde bu kadar ağlamazdım belki de üzerimde bir tür psikolojik baskı oluyor anlayamadım gitti.
bir de o bana karşı kötü olsa bile ben onun yanında oluyorum mesela işinde birşey olsa onun siniriyle gelse bana çatsa ben anlayışlı oluyorum. aynı şeyi ondan da bekliyorum ama o en basit şeylerde bana öfkeli davranan biri malesef.