- 11 Kasım 2021
- 591
- 564
- 34
Merhaba,
Bu konu içinde bir çok konu olacak aslında şimdiden uyarayım..
Ben yurtdışında yaşıyorum, ama depremden çok çok etkilendim. O zamandan beri geceleri 3-4 saat uyuyarak nasıl hayatta kaldığımı bile bilmiyorum, çok etkilendim ve panik ataklardan uyuyamıyorum, çok kötü hissediyorum. Aslında ailede, ve arkadaşlarımda kaybımız yok, ama onlar deprem bölgesine yakın bir şehirde yaşıyorlar, yıkım yok ama çok şiddetki hissettiklerini söylediler. Ailem, depremden sonra 3 gün arabada yaşadılar, sonra ise eniştemin köydeki evine geçtiler. Ama o evde de soğuktan ötürü, 2 gün kaldıktan sonra kendi evimize geri döndüler. Aklım hep onlarda kaldı.
Çevremde ölüm olmamasına rağmen, bu kadar herşeyden etkilenmem ve ailem için üst düzeyde endişelenmemden ötürü işe bir türlü konsantre olamadım olamıyorum. Patronlarıma nasıl açıklayacağımı bilemedim, ama ilk hafta bir şekilde off günler istedim. Ama sonrasında bile, hatta daha bugün bile kendmi iyi hissetmiyorum
...
Çok gerginim herkese karşı, ve kendi kendime kaldığımda ise çok üzgünüm. Çok ağlıyorum, göz kapalarım her sabah şiş ve kırmızı. Sabah saatlerinde dışarıda bir kafede kahve içmeye giderim hep, buna devam ettim bu sürede hatta, ama insanlar hep yüzüme garip garip baktı o şişliklerimden ötürü.
1 - Yaklaşık 1 aydır ex ilişkim ile kontakt halindeydim, fenada gitmiyordu, ama bir süre önce ona 'buluşalım mı, sevdiğin takımın maçı var beraber izleyelim mi?' gibi bir mesaj attım, ilk 15 dakika cevap yazmayınca, alındım bir şekilde, whatsapptan sildim o mesajı. O da 'ne oldu anlamadım neden mesajını sildin, ne demiştin, spordaydım o yüzden mesajı görmedim, gerçekten anlamadım ne oluyor, buluşmak ister misin?' dedi. Ben de 'senin adını telefonumda bile görmek istemiyorum, sana hiç sabrım yok, bir daha yazma bana' dedim. O da ' cidden hiçbirşey anlamıyorum, ne yazmıştın ve neden sildin ve neden sinirlendin bana?' dedi. Ama cevap vermedim.. Günlerdir.. O iş orada kaldı.. Ama ona çok hırslandım..
2 - dün türkiyeden çok çok yakın bir arkadaşım beni aradı 'aurora.. Sakin sakin korkma, panikleme, sakin ol, ama sana birşey diyeceğim...' dedim ne oldu?? Dedi ki; ' senin ailenin yaşadığı şehirde deprem olmuş, sakin ol, heme onları ara' .. Tabi o panikle ne internete baktım, ne bi cevap verdim ona hemen suratına kapattım. Annemleri aradım, onlarda bir süre açmadı hee.. Öyle bir ağladım öyle bir korktum kiii.. Nasıl anlatmalı bilmiyorum. Bir süre sonra annem bana döndü ' ne oldu ya, evet deprem oldu da küçük birşeydi, sadece az bişey hissettik' dedi. Bir yandan rahatladım, bir yandan beni panikleten aptal arkadaşıma hırslandım..
3- Ben birkaç aydır bulunduğum ülkede gezgin hayatı yaşıyorum belirli bir evim yok, hep aylık turist evleri tutuyorum. Ev tutabilmek için minimum 2-3 aylık depozito, 1 aylık kira meblağsında emlakçı parası, ve 1 ayda kira ödemek gerekiyor. Ve o tüm toplamı gerektiren meblağda bir param yok. Buradaki en yakın arkadaşlarım her zaman benim seyahat ettiğim şehirlere geldiler, eğlendiler yediler içtiler. Bende memnun oldum açıkçası çünkü yalnız kalmadım, ve onlarda tatil yapıp, bir şekilde benle beraber gezdikleri için bana çok minnettarlardı. Ve her geldiklerinde 'aah ikametgah burada oturum izni için önemli, bak bizim evimiz var burada, senin ikametgaha ihtiyacın var mı? bak ihtiyacın olursa söyle bu çok önemli.. ' diyorlardı. Bir şekilde kendimi güvende hissediyordum onlar öyle dedikçe. 2 gün önce bir baktım benim ikametgah son evimden ocak ayında düşmüş. Dedimki onlara ' benim acil yardıma ihtiyacım var, ikametgah gerekiyor'. Sonra bazısı bana cevap bile yazmadı. Yazanda ' aahh şöyle para ile ikametgah yapan insanlar var, istersen senin için onlarla konuşurum' dedi. Öyle zoruma gitti, öyle zoruma gitti kiiiiiiiii....
O 6 şubat depreminden sonra, herkese ve kendime de ağlamaktan helak oldum. Gözlerim kırmızı pancar gibi şiş her gün.
Hangi birine yorum yaparsınız bilmiyorum ama her bir maddede ki yoruma ihtiyacım var...
Bu konu içinde bir çok konu olacak aslında şimdiden uyarayım..
Ben yurtdışında yaşıyorum, ama depremden çok çok etkilendim. O zamandan beri geceleri 3-4 saat uyuyarak nasıl hayatta kaldığımı bile bilmiyorum, çok etkilendim ve panik ataklardan uyuyamıyorum, çok kötü hissediyorum. Aslında ailede, ve arkadaşlarımda kaybımız yok, ama onlar deprem bölgesine yakın bir şehirde yaşıyorlar, yıkım yok ama çok şiddetki hissettiklerini söylediler. Ailem, depremden sonra 3 gün arabada yaşadılar, sonra ise eniştemin köydeki evine geçtiler. Ama o evde de soğuktan ötürü, 2 gün kaldıktan sonra kendi evimize geri döndüler. Aklım hep onlarda kaldı.
Çevremde ölüm olmamasına rağmen, bu kadar herşeyden etkilenmem ve ailem için üst düzeyde endişelenmemden ötürü işe bir türlü konsantre olamadım olamıyorum. Patronlarıma nasıl açıklayacağımı bilemedim, ama ilk hafta bir şekilde off günler istedim. Ama sonrasında bile, hatta daha bugün bile kendmi iyi hissetmiyorum
... Çok gerginim herkese karşı, ve kendi kendime kaldığımda ise çok üzgünüm. Çok ağlıyorum, göz kapalarım her sabah şiş ve kırmızı. Sabah saatlerinde dışarıda bir kafede kahve içmeye giderim hep, buna devam ettim bu sürede hatta, ama insanlar hep yüzüme garip garip baktı o şişliklerimden ötürü.
1 - Yaklaşık 1 aydır ex ilişkim ile kontakt halindeydim, fenada gitmiyordu, ama bir süre önce ona 'buluşalım mı, sevdiğin takımın maçı var beraber izleyelim mi?' gibi bir mesaj attım, ilk 15 dakika cevap yazmayınca, alındım bir şekilde, whatsapptan sildim o mesajı. O da 'ne oldu anlamadım neden mesajını sildin, ne demiştin, spordaydım o yüzden mesajı görmedim, gerçekten anlamadım ne oluyor, buluşmak ister misin?' dedi. Ben de 'senin adını telefonumda bile görmek istemiyorum, sana hiç sabrım yok, bir daha yazma bana' dedim. O da ' cidden hiçbirşey anlamıyorum, ne yazmıştın ve neden sildin ve neden sinirlendin bana?' dedi. Ama cevap vermedim.. Günlerdir.. O iş orada kaldı.. Ama ona çok hırslandım..
2 - dün türkiyeden çok çok yakın bir arkadaşım beni aradı 'aurora.. Sakin sakin korkma, panikleme, sakin ol, ama sana birşey diyeceğim...' dedim ne oldu?? Dedi ki; ' senin ailenin yaşadığı şehirde deprem olmuş, sakin ol, heme onları ara' .. Tabi o panikle ne internete baktım, ne bi cevap verdim ona hemen suratına kapattım. Annemleri aradım, onlarda bir süre açmadı hee.. Öyle bir ağladım öyle bir korktum kiii.. Nasıl anlatmalı bilmiyorum. Bir süre sonra annem bana döndü ' ne oldu ya, evet deprem oldu da küçük birşeydi, sadece az bişey hissettik' dedi. Bir yandan rahatladım, bir yandan beni panikleten aptal arkadaşıma hırslandım..
3- Ben birkaç aydır bulunduğum ülkede gezgin hayatı yaşıyorum belirli bir evim yok, hep aylık turist evleri tutuyorum. Ev tutabilmek için minimum 2-3 aylık depozito, 1 aylık kira meblağsında emlakçı parası, ve 1 ayda kira ödemek gerekiyor. Ve o tüm toplamı gerektiren meblağda bir param yok. Buradaki en yakın arkadaşlarım her zaman benim seyahat ettiğim şehirlere geldiler, eğlendiler yediler içtiler. Bende memnun oldum açıkçası çünkü yalnız kalmadım, ve onlarda tatil yapıp, bir şekilde benle beraber gezdikleri için bana çok minnettarlardı. Ve her geldiklerinde 'aah ikametgah burada oturum izni için önemli, bak bizim evimiz var burada, senin ikametgaha ihtiyacın var mı? bak ihtiyacın olursa söyle bu çok önemli.. ' diyorlardı. Bir şekilde kendimi güvende hissediyordum onlar öyle dedikçe. 2 gün önce bir baktım benim ikametgah son evimden ocak ayında düşmüş. Dedimki onlara ' benim acil yardıma ihtiyacım var, ikametgah gerekiyor'. Sonra bazısı bana cevap bile yazmadı. Yazanda ' aahh şöyle para ile ikametgah yapan insanlar var, istersen senin için onlarla konuşurum' dedi. Öyle zoruma gitti, öyle zoruma gitti kiiiiiiiii....
O 6 şubat depreminden sonra, herkese ve kendime de ağlamaktan helak oldum. Gözlerim kırmızı pancar gibi şiş her gün.
Hangi birine yorum yaparsınız bilmiyorum ama her bir maddede ki yoruma ihtiyacım var...
Belki de terapiye falan ihtiyacım vardır. Sinirlerim iyi değil
