Lütfen aileler olarak çocuklarınızın hayatına olumsuz yıkıcı müdalelerde bulunmayın.Ben 25 yaşındayken birini sevdim.Ksliteli iyi bir insandı.Ama ailemi dinledim.Kararlarımı etkilediler.Onun ailesi hakkında gereksiz olumsuzluklar öne sürdüler.Benim de kafam karıştı olumsuz sonuçlandı.
44 yaşındayım, iki çocuk annesiyim. Belki çok tuhaf gelecek ama eşim kötü biri değildi; yine de onunla fiziksel uyumsuzluk, özellikle boy farkı beni duygusal olarak zamanla tüketti.Yanında kendimi kadın gibi hissedem Sevgi bağı kurmakta zorlandım.
Nasip degilmiş ,sevdiginiz kisi de diretmemis gercekten istememis,esinize bakip bakip seneler öncesini dusunup durmayin cocuklariniz da varmis yani cok asiri gereksiz dusunceler bunlar ,belki o cok kotu birine dönusecekyi( neler okuyoruz burada) bu seferde keske dinleseydim diyecektiniz,bulundugunuz sartlari iyilestirin olanla mutlu olmaya bakin
Lütfen aileler olarak çocuklarınızın hayatına olumsuz yıkıcı müdalelerde bulunmayın.Ben 25 yaşındayken birini sevdim.Ksliteli iyi bir insandı.Ama ailemi dinledim.Kararlarımı etkilediler.Onun ailesi hakkında gereksiz olumsuzluklar öne sürdüler.Benim de kafam karıştı olumsuz sonuçlandı.
Konu nedir ki? Aileniz yüzünden ayrıldınız mı? Şimdi pişman mısınız?
Kaç yaşındasınız? Olayın üstünden kaç yıl geçti?
Ay müneccim miyiz ki bu konudan bir şeyler anlayıp size yardımcı olabilelim
Merhaba,
44 yaşındayım, iki çocuk annesiyim. Belki çok tuhaf gelecek ama eşim kötü biri değildi; yine de onunla fiziksel uyumsuzluk, özellikle boy farkı beni duygusal olarak zamanla tüketti.Yanında kendimi kadın gibi hissedem Sevgi bağı kurmakta zorlandım.
Bu yüzden boşandım ama şimdi daha da büyük bir yalnızlık, vicdan azabı ve içsel çatışma yaşıyorum.
Benim gibi evliliğinde bu tür sebeplerle mutsuzluk yaşayan, sonra da benzer duygularla baş etmeye çalışan var mı?
Lütfen yargılamadan paylaşın, yalnız hissetmekten çok yoruldum.Üstelik çocuklarda var.O çocukların günahı neydi diyeceksiniz...