bu duyguyu yaşamayan bilemez dışarda kör yavru bulmuştum köpekler çocuklar saldırıyodu eve getirmiştim pirelenmişti ertesi gün barınağa bırakmıştım sonra evde kedi olmuyo pireler falan diye ve kedi fobisi olan uzaktan seven dokunamayan aynı ortamda evde duramayan biriydim küçükken evde kedimiz de vardı ama ben hep korkar kaçardım, bu kedime de zor alıştım bir korkar iki korkarım alışırım dedim çok şey yaşadık ama öyle tatlı ki öyle sevdirdi ki ve o kadar temiz akıllıydı ki oyun delisiydi bi tokayla bile akşama kadar oynardı yavrum oyuncaklar alacaktım daha ona patileriyle balkonun kapısını itekler açar yemeğini yer çişini yapar gelir temizlenir kurulur başköşeye ya da sırnaşır gelir yanıma yatar uyur saçımla oynar ağladığımda dört döner etrafımda patisiyle yüzüme dokunur birlikte poz verir foto çekerdi işteyken yalnız kalırdı koşarak gelirdim eve anahtar sesini duyar duymaz koşardı kapıya yerlerde yuvarlanır mutlu olurdu ne tv izletir ne yemek yaptırır ne telefonla konuştururdu hep yanımda olmak isterdi

şimdi o sokaklarda psikolojisi bozuldu biliyorum onu terk ettim sanıyo ve saç kurutma çamaşır makinesi sesinden öyle korkardı ki arabalardan nasıl korkuyodur kim bilir bu üzüntü beni kahrediyo