Biraz empati.
Bebeğiniz var,uykusuzluk yorgunluk had safhada. Memeden düşmüyor, çocuk gogusteki agri bir yandan, meme ucu yaralari bir yandan, birikmiş sütün baskisi bir yandan... gunlerce yikanmamissin, vücudun hayatinda ilk defa bu kadar cirkin-aynaya bakmaktan nefret ettigin bir donemdesin. Gunlerce uyuyamamaktan sinirler harap-algilarin bozulmus. Cogu zaman evini bok götürüyor, aylardir yemek niyetine makarna yiyorsunuz.
Derken misafir ariyor,gelecegim diye. Evi süpür - ayna karsisinda insana benze,ikide bir milletin yaninda mahremini ac bebegini besle. Ya da elin kadinini salonda birak baska odaya bebegini emzir ...bir ton is. Hadi neyse arkadastir iki muhabbet ederiz,daginikliga da cok takilmaz diye düşündüğün anda bak ki alakasiz-tanımadığın etmedigin kadinin tekini de peşine takmis.
Yani bu kadin nasil guler yuz gostersin?
Yine de sanslisiniz. Benim ablam ya da annem gibi tabiati pis bir insan olsaydi eve bile almazdi kadin sizi. Ablam sirf misafir gelip gitmesin. Tek seferde gelsin tek seferde gitsinler diye birkac ay icinde mevlut yapti. Arayip gelmek isteyene "yok simdi gelmeyin. Su ay mevludumuz var o gun gelin" dedi.
Evet siz kendi tatlinizi yapmissiniz,para takmissiniz. Kendinizce çok dusunceli davrammissiniz ama empati yapin. 4 gun ustuste bölük pörçük uyuyun, ertesi gun can dostunuzu misafirlige cagirin. Bakalim gozunun icine bakiyor musunuz gitsin diye :)