Dışarıdan bakıldığında bütün gün oturuyormuşum gibi görünen ama aslında özellikle kafamı, beynimi yoran, bazen fiziksel olarak da koşturmacalı, sık seyahat ettiğim bir işim var. Eşimin işi de yorucu olmasına karşın eve erken geliyor ve dinlenme şansı var. Biraz işimin etkisi, eh biraz da karakterim dolayısıyla özellikle de hafta içi misafir sevmiyorum, istemiyorum. Eşim de aksine çok seviyor, özellikle de yakın bir arkadaşı akşam oturmaya gelelim mi diye aramışsa illa yemeğe gelin diye ısrar ediyor. Genellikle bana soruyor gerçi ama bazen arıyorlar, e biz yakınlardayız, diyorlar. Eşim de e ne deyim şimdi, gelmeyin diyemem ya deyip hemen davet ediyor. Asıl mesele ben istemediğim için çağırmamışsa canı sıkılıyor, suratı asılıyor. O anlarda beni sanki kötü biri gibi görüyor. Sonuçta o misafire hizmet eden, onlar gidince ortalığı toplayan benim. Ne kadar yardım ederse etsin asıl sorumluluk benim omzumda. İnanın bazen yorgunluktan gülümseyemiyorum bile, ne asık suratlı diyorlardır içlerinden. Gelenler de hep ev hanımı ya da ne bileyim öğretmen filan olup zaten yarım gün çalışan bayanlar. Sonuç olarak sizce eşim bana bozulmakta haklı mı?