Bebeğim yokken altlı üstlü oturduk eşimin ailesiyle, misafir gelse hemen beni çağırır, yemek bulaşık falan yardıma giderdim, çat kapı gelip gidenler olurdu, ben o sıralar öğrenci olduğum için hafta sonu evde olduğumdan özellikle haftasonu illaki birileri gelirdi. Mesele misafir de değil, hizmetçi gibi davranmaları, ben iş yapmaktan gocunmam, bayram temizliğimi hem evimde hem kayınvalidemde yapardım yaşlı anne babasına baktığı için. Fakat her insanın işi gücü var hele ki çocuk olunca, okul veya çalışma hayatında bir düzen oluyor genelde fakat bebek öyle değil 2 saatte bir emzir gaz çıkar gece uyumaz, uykusuz kalırsın. Bu halde ben misafir ağırlayamam, kimsenin kaprisini de çekemem. 3 ay çok yıprandım, yok gelmiyorsunuz yok elinde birşeyle gelir akşama bunu yap sizdeyiz. Kimse gelmiyor diye üzüldüğünde ben oh be diyordum. Lohusa halimle kime ne ikram edeyim onu mu düşüneceğim ki komşudan bir tabak yemek gelse seviniyordum ilk zamanlar. Kimse aç açıkta değilse bu yemeye içmeye gelme merakını da çözemedim. Bu sebeple şuan uzaktayım ve çok mutluyum. Bir de ikizlerim var diyorsun, bu nasıl mantık ya, acil bir durum olur tamam da keyfi sırf yiyip içelim diye bebekli kadının evine gidilmemeli. Gidiyorsan da çayını kahveni içer kalkarsın. Yok yemeği yok tatlısı yok bulaşığı. İnşallah laftan anlar, anlamazsa belki uzaklaşmak gerekiyordur.