Evet,çocukları önemserdi yengeciğim,kendi çocukları da vardı,işi de öyle çok olurdu ki,hani bazen diyorlar ya,benim de çocuğum var,onunla mı uğraşacağım diyeNe iyi yengeniz varmış. Böyle iyi ve merhametli insanları gördükçe,duydukça gerçekten huzur buluyorum.
Herşey iyilikle güzelleşir. Kötülük yapmak o kadar kolay ki önemli olan alamaya çalışıp iyi olmak.
Aynen çocuklar hiçbir şeyi unutmaz.Evet,çocukları önemserdi yengeciğim,kendi çocukları da vardı,işi de öyle çok olurdu ki,hani bazen diyorlar ya,benim de çocuğum var,onunla mı uğraşacağım diye
Benim de çocuklarım varken 4 5 çocuğa yapardım.İyilik bulaşıcıdır,tıpkı kötülük gibi.
Konu sahibi iyi karşılamaya,emek verip öğretmeye mecbur değil elbette.Ama yapanı çocuklar unutmaz,kıranları da unutmaz,sevindirenleri de.
Yazınız çok güzel,fakat 12 yaş çocuktur.Ve evet öğrenme öğretilme yıllarıdır.Çocuk kendiliğinden bilemez.Annemiz bize öğretirdi,misafirlikte hiç bir şeye dokunmayın,yolda altın bile bulsanız sakın almayın,evin içindekileri başka yerde anlatmayın,birinden duyduğunuzu diğerine anlatmayın vs.Bunların çok faydasını gördüm hayatımda.Örneğin eşim annesinin bazı sözlerini bilmez hala,bilse belki de kapısını açmaz,bunu istemem,öğrenip açarsa da ben kırılırım,,o yüzden öğrenmeyecek...12 yaştan bahsediyoruz. Cidden ağaç yaşken eğilir. Yapmaması gerekir. Belli ki annesinden böyle bir terbiye almamış. Yenge olarak siz uslubunca anlatın. Arada evinize özellikle davet edin. Mesela kakaolu süt ve abur cubur koyup bir animasyon açın. Birlikte sohbet edin. Eminim yavaş yavaş düzene girecek. Birseyleri saklarsanız hep daha cazip olacak. Çünkü bilmiyor doğruyu yanlışı belliki.
Ama yaptığı da hiç normal değil. O daha çocuk diyenleri hayretle okudum.
Bakın size bir olay anlatayım. Peygamber efendimiz sav zamanında küçük bir çocuk bir hurma ağacından hurma koparmış. Onu görenler de kızmışlar ve çocuğu yaka paça Peygamber efendimiz sav yanına getirmişler. Çocuk hırpalandigi için mahcup bir şekilde durmuş Peygamber efendimiz sav karşısında. Bakın buradaki terbiye metodu çok önemli. Çocuğun önüne onun hizasına eğilerek diyor ki: Ne oldu yavrucum. Çocuk da diyor, karnım çok açtı ağaçtan hurma kopardim. Küçücük çocuk ve aç. Burada Peygamber efendimiz sav olsun ne olacak alt tarafı bir hurma demiyor. Diyor ki; madem karnın açtı o zaman ağaçtan değil de yere düşen hurmalardan sahibinden izin alarak yiyebilirsin. Ve arkasından başını okşayarak çocuğa hayır duada bulunup gönderiyor. Bu bir terbiye metodudur.
Herşeyin bir usulü, yolu yordamı var. Siz çocuğa başkasının eşyasının ya da yiyeceğinin izinsiz alınıp bırakılamayacağını öğretmezseniz o da büyüyünce herkesin malına ortakçı olabilir. Olur demiyorum olabilir diyorum. Çünkü belki kendi kendine yanlış olduğunu farkeder büyüyünce. Onun için madem anne anlatamıyor ya da dinlemiyor anneyi yenge olarak siz güzel bir dille anlativerin. Bazen dışardan birisinin söylediği bir küçük söz daha etkili olabiliyor.
Biz de küçükken yengem yeni evlendiğinde gardrobuna bakar, terliklerini, ayakkabılarını felan giyerdik. İlkokul zamanında. Annem hiç kenara çekip karıştırılmaz diye de uyarmamıştı. Ortaokulda yaptığımın çok yanlış olduğunu farkedip bir daha elimi sürmedim. Ama isterdim ki bir büyüğüm gelsin anlatsın güzelce. Onun için güzellikle konuşmakta fayda olur diye düşünüyorum.
:)))Kuzenimi hatırladım birden,gıcık olduğu misafir çocuklarını mutfakta çimdiklermiş.Her şey çocuklukta başlar. Amaann çocuk demeyin ya çocuksa çocukluğunu bilecek. Ne demek başkasının dolabını karıştırmak. Ayrıca ev konu sahibinin. Kimseye de tolerans göstermesine de gerek yok. İstemiyorsa KA-RIŞ-TIR-MA-YA-CAAAK! Bu kadar!
Şiddet göstermese iyiymiş ama çok sinir oluyormuş demek ki.:)))Kuzenimi hatırladım birden,gıcık olduğu misafir çocuklarını mutfakta çimdiklermiş.
Yani doğru haklisiniz o daha küçük çocuk diyenler demem lazımdı aslında. Tabi çocuk ama küçük de değil.Yazınız çok güzel,fakat 12 yaş çocuktur.Ve evet öğrenme öğretilme yıllarıdır.Çocuk kendiliğinden bilemez.Annemiz bize öğretirdi,misafirlikte hiç bir şeye dokunmayın,yolda altın bile bulsanız sakın almayın,evin içindekileri başka yerde anlatmayın,birinden duyduğunuzu diğerine anlatmayın vs.Bunların çok faydasını gördüm hayatımda.Örneğin eşim annesinin bazı sözlerini bilmez hala,bilse belki de kapısını açmaz,bunu istemem,öğrenip açarsa da ben kırılırım,,o yüzden öğrenmeyecek...
Bırakın yesin ne olacakki 12 yaşında çocuk kıskanmayın eliniz açık olun hatta siz evinize bişeyler yaptığınız da arada onada ayırın kek börek sonucta yengesiniz o zaman karıştırmazda hem..Arkadaşlar basit bi konu olabilir ama sormak istedim. 12 yaşında kaynım var her fırsatta mutfagmı karıştırıyor. Fırsat kolluyor karıştırmak için. Altlı üstlüyüz. Yukardan aşagı iniyo (sözde kızımı sevmeye)ben bi su içiyim diyip mutfagı karıştırmaya başlıyo. yiyecek bişeyler arıyo. Sucuk salam tatlı ne bulursa. Sormadan da alıyor. Geçen kek yapmıştım üstünü bezle örttüm buzdolabının üstüne koydum . Ne olduğnu bilmediği halde Baktım uzanmaya calısıyo beni görünce " uff bardaklar nerde" diyo kendi kendne. ( bardaklar 2 senedir aynı yerde.) Son 1 dilim kalmıştı oda kurumuş taş gibi. Dün Onu bile almış düşününBen yukarı cıkacaksam evde benim çıkmamı bekliyo öyle. ben tam çıkarken ' ben su içiyim de geliyim 'diyo , yukarda su yok mu çocuk? Biara görümcemin ufak kızı varken aynı şeyi yaptı, kız bende susadım dedi ona sen yukarda içersin dedi. Hep aynı mesele . Dün yukardan indim kızımın yürüteçini o getirdi ' ben su içiyim bi'diyo tek tek dolapları açıyor.
Sinir oluyorum artık ya.
Sizce abartıyor muyum? Siz olsanız ne düşünürsünüz hanımlar ? Çocuk canı çekmiştir diyip geçmeli miyim? Yoksa bidaha yakaladığımda noldu bişeymi bulamadın ' vs diye sorsam mı?
Not: ben onların evinde hiçbişeye dokunmam . Dokunursamda sorar kv ne oldu diye. Beni rahatsız eden yemesi değil sürekli gıcıklığım için yaparmış gibi karıştırması.
Ama birde çocuk tarafından düşünmek gerekmez mi?Şiddet göstermese iyiymiş ama çok sinir oluyormuş demek ki.
Pes valla 12 yaşında ki çocuk liseye nasıl başlıyor ? Hesabınız da pek kuvvetliymis doğrusu sınıf atlaya atlaya liseye mi gittiniz yoksa ? Ayrıca 18 yaşına girmemiş kişiler çocuk sayılır devlet nezdinde de.Sadece cussesine bakarak bu büyük denmez kafası çocuktur o yaslardakilerin .Ha bir de yaşı olup kafası çocuk olarak hareket eden insanlarda çok mevcuttur bilginize.12 yaşı herkez gerçekten çocuk olarak mı görüyor
1 sene sonra liseye başlicak o kişi
Yarın bir gün başka alışkanlık lar edinir böyle giderse
Şimdi dersinizki 18 yaşına girmemiş her birey çocuk sayılır ama
Onunla bunun hiç alakası yok
Ama sizin anlattığınız olay ile buradaki olay çok farklı. Siz sadece kapıyı çalmışsınız ama buradaki çocuk izinsiz bir şey yapıyor. Bu yanlış. Çocuklar öyle ya da böyle kuralları öğrenmeliler. Amannn çocuk istediği gibi evde at koştursun olmaz. Olmamalı. Bu çocuğa kötülük olur. İzinsiz verilmiyorsa yapmayacak. Ayrıca karşısındaki de annesi değil ki nazı geçsin.Ama birde çocuk tarafından düşünmek gerekmez mi?
Genç yaştakilerde çocuklara bir gıcık olma durumu oluyor evet,fakat onun kardeşleri yoktu,benim vardı,belki de onun için ondan daha ılımlıydım çocuklara karşı.
Annem beni küçükken doktora filan gideceğinde komşu genç kızı ablaya bırakırdı.O beni severdi,saçlarını filan taramama izin verirdi,yaşıtı gibi eğlenirdik.
Bir gün annem beni yine ona gönderdi,kapıyı çaldım.Uzaktan gelen kuzeni açtı,X ablanın yanına geldim dedim.Sende kimsin be,x banyoları yıkıyor,hadi sen annenin yanına deyip kapıyı çarptı.
O merdivenden inerken hissettiğim gurur kırıklığını hala hatırlarım.Herkes nasıl anılmak istiyorsa öyle davranmalı.
Bunu önemsiyorsa tabii...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?