5 yıllık evliyim. bir de bebeğim var 7 aylık. severek evlendik. çok badireler atlattık.
Saygı evliliğimizin en önemli faktoruydu. saygı biterse sevgi de biter inancında oldum hep.
Son zamanlarda eşimin bana saygisizlasmasi beni derinden yaralamaya başladı. Ki ben onunla konuşurken bütün kelimelerimi özenle seçen konuşmadan önce üç defa düşünen bir kadın oldum hep.
sadece eşime karşı değil tüm insanlara karşı böyle oldum hep. düşman kazanmadim hiç.
Bunlari anlatmamin sebebi beni taniyarak yorum yapmanizi istiyor olmam.
Neyse çok uzatmadan konuya gireyim.
eşim tatilsiz tüm gün çalışıyor. sadece bu yıl böyle olacak birikim yapıp araba almak istiyoruz.
sadece akşamları birbirimizi görüyoruz. o da bir iki saat. yemek çay la geçiyor . tv ve tlf.
o işten geliyor ben çok güler yüzlü bir insanken içimden ona gülmek gelmiyor. suratimi da asmıyorum.
bazen o tv izlerken ben de onu izliyorum baksın gulumsesin ben de mutlu olayim diyorum içimden.
baktığımı farkedince ne oldu diyor.
hiç öyle dalmisim diyorum.
Beni mutlu etmek zor değildir bir tebessüm bir tatlı söz dünyalara değer.
bir şey olsa mesela yanlışlıkla su dokulse hemen bağırıyor.
bir kusur olsa onu kapatmak yerine defalarca sen şunu yaptın diyor
.
Aileme bile yansıdı benim mutsuzlugum onlar da çok üzülüyor. sen mutlu ol kızım diyorlar hep. ben zaten mutluyum ama mutsuz ediyorlar ışte.
bazen oğluma sarılıp ağlıyorum onun gülüşü beni teselli ediyor.
çok mu şey istiyorum.
sevgi, ilgi, tatlı söz.
bana seni seviyorum bile demez oldu sormadikca.
Ben bu adamı kendime yeniden nasıl aşık edebilirim. saygı ve ilgisini nasıl kazanabilirim?
Artık inanın kendi sevgimden bile şüphe etmeye başladım.
