Sorunumuzun başlama sebebi bunun kendini köy mahallesindeki umursamaz, kadına avrat gözüyle bakma triplerinden başladı, ,yedirdim o tavırları ona
'Kezban değilim,olmadım olmam ,tanıyorsun beni'minvalinde biraz tehditkar söylemler ve tavırlarla savuşturdum.Modern biri idi aslında ama çevresinden de etkilenmiş olsa gerek ki,değişmeye çalışmıştı,beceremedi.
Daha sonra maddi sorunlar başladı,ben de işsizdim ve bir gün bana demediğini bırakmadı işsiz olduğum için,boşanacaktı benden o derece.
O kavgadan yakın bir süre sonra iş buldum,bunu hiç takmadım,aramadım,arayınca açmadım,arkadaşlarımla takıldım,boşanacaksa boşansındı yani,çok da tındı,ama cidden öyle düşünüyor ve hissediyordum.
Çalıştığım yerde çok erkek vardı,meğerse içten içe ,boşanacağını söylediği için benim o yolda ilerleyip soğuduğumu düşünmüş,kıskanmış.Niyeyse aklına çok aşık olduğu geliverdi o ara.
Bu adam benim için tüm dünyasını elinin tersiyle itmiş adam,aşkı boş değildi yani.
Sonra bir gece çok ciddi özür diledi,çünkü benim bırakacağımdan emindi neredeyse.
Ve o özürden sonra ben de çok sağlam bir konuşma yaptım,benim kim olduğumu onun kim olduğunu,bizim ne olduğumuzu anlatan,uzun ve vurucu bir konuşmaydı.
Bir daha da asla tekrar etmedi.
Bana en büyük yardımcı tek kelime Allah oldu,hani taktik falan çok yapmadım,canımı yakmıştı ben de plansız programsız canını yaktım,hep tesadüfler sonucu.
Ama bizim sorunumuz ilgisizlik değildi sadece,daha acıydı ve daha sağlam oldu tedavisi,sanıyorum.
Uzun oldu özür ama sanırım tek hakkını vererek yaptığım ne istediğimi biliyor olmak ve bu konuda taviz vermeden ciddi bir şekilde ilerlemek ve dik duruşum oldu.
