- 7 Haziran 2017
- 2.849
- 3.164
- 133
- Konu Sahibi baklavacheesecake
-
- #1
Arkadaşlar günaydın. Bulunduğum ülkede çok şükür virüs bitti, eski halimize neredeyse döndük. Yalnız bulunduğum ülkeden Türkiye’ye uçuşlar Temmuz’da tekrar başlıyor. Benim bu aralar kafamı kurcalayan bir şey var.
Hayatımın en zor 1 buçuk yılını geçirdim. Eski ilişkimde psikolojik, ekonomik ve hatta bazen fiziksel şiddet mevcuttu. Bu ilişki sonrasında tehditler hakaretler etti ve en sonunda ailem de işin içine girdi. Ailem bana hiç kızmadı, hele “Hah kesin ortalığı yıkar” dediğim babam hiç beklemediğim şekilde davrandı. Neyse ki artık kurtuldum.
Şimdi sorun şu, ben asla mutlu olamayacağıma inanıyorum. Sosyal medyada az önce bir hikaye izledim, tanıdığım bir kıza çiçekler gelmiş. Ben de isterim bana böyle şeyler yapılsın ama hak etmediğimi düşünüyorum. Ben de istedim böyle şeyleri zamanında. Yanlış anlamayın böyle şeylerin delisi değilim ama bunları beklemek de normal diye düşünüyorum.
Mutlu olmayı daha çok fiziksel görüntümden dolayı hak etmediğimi düşünüyorum. Hak etmediğimi düşünüyorum ama içten içe istiyorum da. Birisinin bir şeyi olmak, ne bileyim bulunduğu bölgede deprem olduğunda korkup aradığı insan olmak, buluşmaya gelirken yüzünün salak gibi güldüğü ya da heyecanlandığı insan olmak... Gerçekten var mı bizi şartlı sevmeyecek, kalkıp atıyorum makyajsız saçımız başımız dağınıkken de sevecek erkekler?
Hayatımın en zor 1 buçuk yılını geçirdim. Eski ilişkimde psikolojik, ekonomik ve hatta bazen fiziksel şiddet mevcuttu. Bu ilişki sonrasında tehditler hakaretler etti ve en sonunda ailem de işin içine girdi. Ailem bana hiç kızmadı, hele “Hah kesin ortalığı yıkar” dediğim babam hiç beklemediğim şekilde davrandı. Neyse ki artık kurtuldum.
Şimdi sorun şu, ben asla mutlu olamayacağıma inanıyorum. Sosyal medyada az önce bir hikaye izledim, tanıdığım bir kıza çiçekler gelmiş. Ben de isterim bana böyle şeyler yapılsın ama hak etmediğimi düşünüyorum. Ben de istedim böyle şeyleri zamanında. Yanlış anlamayın böyle şeylerin delisi değilim ama bunları beklemek de normal diye düşünüyorum.
Mutlu olmayı daha çok fiziksel görüntümden dolayı hak etmediğimi düşünüyorum. Hak etmediğimi düşünüyorum ama içten içe istiyorum da. Birisinin bir şeyi olmak, ne bileyim bulunduğu bölgede deprem olduğunda korkup aradığı insan olmak, buluşmaya gelirken yüzünün salak gibi güldüğü ya da heyecanlandığı insan olmak... Gerçekten var mı bizi şartlı sevmeyecek, kalkıp atıyorum makyajsız saçımız başımız dağınıkken de sevecek erkekler?