Valla benim mottom su; her zaman KK yorumlarında da yazarim. dünyada benim mutluluğumu düşünecek benden başka kimse yok.
Ne aile ne eş ne çocuk. Herkes bir yerde kendini düşünüyor. En 'yeaak yaaa annelerimiz bizim mutluluğumuz için canını verir' diyene de şunu demek istiyorum, canını verir ama annene 'anne, ben ruhumu tanımak istiyorum, işten istifa edip katmandu'ya gideceğim' deyin, valizinizi mi hazırlar endişe edip sizi vazgeçirmeye mi calisir
Ben valla bu dünyada benim mutlulugum için cabalayacak benden başka kimse olduğuna inanmıyorum. O yüzden beni ne mutlu edecekse onu yapıyorum.
Misal, iyi bir sevgili ile balayına Roma'ya gitmek isterim ama sevgilim mi yok?
Olabilir , bu benim Roma'ya gitmeme engel olmaz:) üniversite yıllarında çok sevdiğim biri vardı hayatımda. Onunla Karadeniz'i Boydan boya asacagimiz ve nevsehire gideceğimiz hayaller kurardik. Sonra umulmadık şekilde bir anda ayrıldık. Ben mesela haritada gorunce onunla gidmediğim tatile uzulecegime hemen hemen planladığımiz tarihlerde tek başıma gittimşimdi haritada o yerler beni gayet mutlu ediyor.
Ya da hep hayal ettiğim Avrupa turuna katılmak için hic sevmedigim isimden istifa ettim (tabii ki kendimi bir sure döndürecek bir birikmişle). Benim planlarım hep tatil üzerine çünkü beni dünyada en çok mutlu eden şey bu.
Seni en çok ne mutlu eder??? Bunu bul ve sonuna kadar oradan yürü.
Cidden merak ettim, eeennn mutlu olduğun anlar neler?
Her neyse,.ona daha çok zaman ayır.
Ben mesela iş yerimi de hiç sevmiyorum. Artıları var elbet ama gerçekten ortamimi hiç sevmiyorum. Bazen zaman geçmiyor...
Ben de ,madem 6ya kadar ofisteyim , 6dan sonra kendimi mutlu etmeye adiyorum. Bir otobüsle agaclik bir parka gidiyorum, iki ağaç arasına hamak kurup hava kararana kadar kitap okuyorum (ki kafa fenerim var, heyecanliysa kararsa da devam ediyorum) , pringlesimi yiyorum,soğuk birami içiyorum. Bazen sadece müzik dinliyorum, boooyle saplanıp tepedeki yapraklari izliyorum.
Bu mesela beni hayata bağlayan bir şey. Eğer bunu da yapmaz iş ev iş ev yaşarsam tıkanır isyan ederim...
Ya da ne bileyim, hayvan sevmek beni mutlu ediyor, kedi sahiplendim. Öncesinde kedi sevmeye kedili parka giderdim :) bisiklete binerim tek başıma, o da mutluluk verir (ilk on dakikadan sonra vücut endorfin salgilarmis, mutlu olurmussun)...
Böyle yani. Kendi kendimi mutlu etmeye çalışıyorum.
Bence mutluluk dış etkenlerden bağımsızdır. Yani sizden daha güzel ise sahip olan insanlar, ya da sevgilisi olan insanlar sizden daha mutlu değil.
Başkasının mutsuzluğundan beslenerek mutluluk aramak bana hiç sağlıklı gelmiyor. Mesela hasta olan birine bakıp "Çok şükür hasta değilim" demek bence çok acımasızca. Allah korusun bir yakınınız ya da siz kanser olsanız birinin size bakıp "Oh çok şükür kanser değilim işte bir mutluluk sebebi" diye içinden geçirmesi canınızı yakmaz mı? Hiçbir zaman başkalarının mutsuzluğundan ya da kötü hayatından beslenerek mutluluk aramadım, "Şunun bunun yüzünden oldu, hoca bana taktı" falan diyerek yaptığım hataların sorumluluğunu kabul etmemezlik de yapmadım. Yani hiçbir zaman dış kontrol odaklı olmadım.
Harvard Psikoloji bölümünde hoca olan Dan Gilbert'ı okumanı tavsiye ederim, "Mutluluk Beyinde Başlar" isimli kitabını. Hatta TED'teki şu videosunu seyrederek işe başlayabilirsin:
The surprising science of happiness
Dan Gilbert, author of "Stumbling on Happiness," challenges the idea that we'll be miserable if we don't get what we want. Our "psychological immune system" lets us feel truly happy even when things don't go as planned.www.ted.com
Aslında şunu söylüyor hoca, değiştiremediğimiz kararlar bizi daha çok mutlu ediyor. Çünkü o nasılsa değiştiremeyeceğin bir şey, bari olumlu yönlerine odaklanayım bunun dediğinde daha çok mutlu olabiliyorsun. Bununla ilgili argo ve çok cinsiyetçi bir atasözü de var, ben yazmak istemiyorum buraya ama benzer mesajı veriyor. Ama değiştirebileceğin bir karar verdiysen, bu kararın hem olumlu hem olumsuz yönlerini düşünüyorsun. Şunu yapsam ne olur, bunu yapsam ne olur, keşke şunu yapacağıma bunu mu yapsaydım ki falan diye diye beynini yiyorsun. Ve diyor ki insanlar hayatının kontrolünü ele almak için çaba sarf etmek yerine kendilerini bile isteye önceden belirlenmiş sınırların içine hapsederler. Çünkü ne kadar az seçeneğin olursa ondan o kadar çok mutlu olmaya bakıyorsun.
Bir de belirsizlik kavramı mutluluğun düşmanıdır. Yine yukarıda söylediğim ile bağlantılı. "Yarının sana ne getireceğini" bildiğin sürece neredeyse her şeyle mutlu olabilirsin. Sana çok iyi bir şey getirmeyeceğini bilsen bile ona hazırlıklı olursun, başa çıkma yolları bulursun ve yine mutlu olabilirsin. Ancak bilemiyorsan, hayatında sonunun nereye gideceğini bilemediğin durum sayısı çoksa o kadar mutsuz olursun. O yüzden belirsizlikle başa çıkmanın en iyi yolu bence kötü senaryoları düşünüp hazırlıklı olmak. Başına ne geleceğini kestirebilip ona göre planlar kurarsan en azından psikolojik sağlamlılığın daha iyi olur ve daha mutlu olursun. Yere çakılmayacağını bilirsin en azından. Bir diğer yöntem ise kötü bir durumla başa çıkmak için o durumun içinde iyi bir şey bulmayı deneyebilirsin. Polyanna olabilirsin yani biraz. Bu yeteneğe sahibiz. Mesela şu pandemiyi düşünelim, evet durum sıkıntılı ama ben bu süreçte yeniden odaklanabildim ve benim için gerçekten önemli olan şeyleri fark ettim. Günümün çoğunu boş şeyler yaparak geçirdiğimi fark ettim, şu an zamanın kıymetini daha iyi biliyorum. Sevdiğim insanlarla daha çok vakit geçiriyorum; benim için daha önemli olan şeyler üzerine çalışıyorum tezim gibi. :) Bu bizim psikolojik bağışıklık sistemimizi de güçlendiriyor ve hayata daha mutlu bakabilmemizi sağlıyor.
Bekleye bekleye soldum zaten haklısın dediklerini dikkate alıcam teşekkür ederim :)
Sizin yorumlarınızı genel olarak çok beğeniyorum, sizi kendime çok yakın hissediyorum tuhaf bir his
Aslında cogumuz iş kariyer konusunda ıstedıgımızı yasamiyorum ben boyle gozlemlıyorum kendim ve cevremde 27 yas genc bşr yas sakın evde kaldım psikolojin girmeyin insanların sizi sokmasın izin vermeyin 27 yas gayet genc bir yas. Ben eskiden sadece kendimi mutsuz sanardım ama anladım ki cogumuz aslında hayatlarımızdan memnun degılız artık bundan sonra ne yapabiliriz diye dusunmek onemlı olan
zaten hala birşeyler için çabalıyorum ama belki de salmak mı lazım diye düşünüyorum işte ..
Canım tum samimiyetimle soyluyorum herkes aslında cogunlukla mutsuz bakma sen sosyal medyaya insanların neler yansıttıgına cogu gercek degıl ben eskiden sadece kendımı mutsuz sanardum ve bu dugunce bana daha cok hata yaptırdı daha cok bunalıma girdim Beyhan budagın hayatın pornosu videosu var mutlaka ızle
Önce sahip olduklarınıza şükür daha sonra sahip olmadıklarınıza dua ederek mutluluğu yakalayabilirsiniz
