Mutsuz bir anne mi yoksa annenin hiç olmaması mi?

Size mevzuyu tam aktaramadim. Bu hayat beni yoruyor sorunları çözemiyorum. Kestirip atamıyorum. Çocuğumla bir sıkıntım yok. Hayat bana ağır geliyor. Halime sukretmek istiyorum ama kafam bulanıyor. Evi terk etmeyi düşünmüyorum. Sadece hiç olmamayı dilerdim.
İntihar etmek mi istiyorsunuz.
Bunu yaparsanız çocuğunuza büyük bir yük miras bırakırsınız. Yapmayın. Acil yardım açın. En kısa zamanda bir psikiyatriste gidin. Çocuğunuz için
 
Konu bana kendinize zarar vereceginiz izlenimini uyandirdi. Kendi adima cevaplayayim dibine kadar mutsuz bir anneyle büyüdüm. Kendimi bildim bile antidepresan kullanir. Yinede kendisine zarar vermesini veya gitmesini istemezdim. Bu bana pes edis gozukur. Yinede cabaliyor bu haliyle elinden geldiği kadariyla.
 
Anne canavar gibi olmadıkça veya hayalet gibi değilse çocuk annesiz eksik kalır. Annenin derdi çocuk dışındakilerle ise onlardan uzaklaşsın. Çocuk yine babayla görüşür, belki daha sık görüşür ama annesiz eksik büyür. Kişiden kişiye ve duruma göre de değişir. Olayı bilmediğimizden yorumlar çok eksik kalır.
 
anneniz mutsuz size ne kadar yansıtmak istemese de ufaktan yansitsa ya da hiç yansitmasa da onun mutsuz olduğunu bilseniz varlığı daha mı iyi olur yoksa böyle bir anne hiç olmasa da olur mu?

Sorumu tam soramamis olabilirim lütfen kusura bakmayın!
Anne giderse olmazsa bu sefer çocuk mutsuz olur, eksik kalır. Umarım mutlu olursunuz evladınızla beraber
 
Size mevzuyu tam aktaramadim. Bu hayat beni yoruyor sorunları çözemiyorum. Kestirip atamıyorum. Çocuğumla bir sıkıntım yok. Hayat bana ağır geliyor. Halime sukretmek istiyorum ama kafam bulanıyor. Evi terk etmeyi düşünmüyorum. Sadece hiç olmamayı dilerdim.
Tek başınıza iyi olmak için çabalamayın. Destek alın lütfen. Destek almak iyi hissetmenizi hızlandırır ve normale daha hızlı dönersiniz. Arkanızda enkaz da kalmaz.
 
Benim yakınım var, üstelik bir teşhisi varmis+ aile ilgisiz doktora götürmemis
45 yaşında oğlunda hala o kırık yani görebiliyorum
Ne demek hiç olmamak ne demek mutsuzdum demek
Başka bir sürü çare vardır seçenek vardir
 
zor şeyler yaşamışsınız ve yaşıyorsunuz, üstüne çocuk gelmiş, sanırım ağır bir depresyona sürüklenmişsiniz. kendiniz, halen size çokça muhtaç olan (galiba sadece 4 yaşında olan) çocuğunuz, sizi seven ve destek olmaya çalışan eşiniz, babanız ve kardeşiniz için destek alın. en az son on konunuzda ruh sağlığınızın iyi olmadığı seziliyor.
 
İnsanlar arada durup dururken de kötü olayların tetiklemesiyle de depresyona girebilir. Depresyondayken hiç çıkış yolu görünemeyebilir ya da çıkışa gitmeye enerji olmayabilir. Bunların beyninizin bir hastalığı olduğunu kabul edip doktora gitmeniz lazım. İşkence yapmayan anne, olmayan anneden iyidir. Lütfen evladınız için yardım alın.
 
anneniz mutsuz size ne kadar yansıtmak istemese de ufaktan yansitsa ya da hiç yansitmasa da onun mutsuz olduğunu bilseniz varlığı daha mı iyi olur yoksa böyle bir anne hiç olmasa da olur mu?

Sorumu tam soramamis olabilirim lütfen kusura bakmayın!
Benim annem 56 yaşında. Allah aileme ikisine de sağlık versin fakat benim anneme sorsan ben yıllardır mutsuzum der ve gerçekten de hayat benim anneme hiç adil davranmamıs.. zekası, pratikliği belki gerçektende okusaydi örgün olarak şuan çok daha başka yerlerde olabilirdi. Önüne çıkan fırsatlara babam gençken dur demeseydi farklı yerlerde olabilirdik.. ama o kadın kendini inanilmaz geliştirdi çalışma ekonomisini tek seferde kazandı fakat o sene ben üniversiteye gideceğimden zorluk olmasın diye yarım bıraktı. Hala çalışıyor ki kendine biseyler katabilsin diye. Eskiden bende çok sitem ederdim 'anne ağlama artık yeter bıktım mutsuzlugundan' , hep agliyosun diye.. bu mutsuz kadın iki çocuğunu da çok güçlü şekilde yetiştirdi hemde ilgisiz, sevgisiz bir kocaya rağmen.. oğlu Amerikan şirketinin uluslararası süpervizörü oldu kızı da yüksek lisans yapan bir biyolog.. annemsiz hic'iz. Mutsuz belki ağlıyor belki hayat annenize de çok adil davranmamıs olabilir ama Allah onları başımızdan eksik etmesin. Biraz anlamaya çalışalım.
 
Sanırım kendinize zarar vermekten bahsediyorsunuz. Çocuğunuzun gelecegini tümüyle etkileyecek belki yön verecek, ömür boyu yakasını hiç kurtaramayacagi her yere onunla gidecek bir yuk olacak. Eğer oyle düşünüyorsanız vazgeçin hiçbir şey yaşamaktan çocuğundan değerli değildir. Eminim birkaç yıl sonra iyi ki diyeceksiniz. Çocuğunuza sarılın onu bırakmayın 😔
 
anneniz mutsuz size ne kadar yansıtmak istemese de ufaktan yansitsa ya da hiç yansitmasa da onun mutsuz olduğunu bilseniz varlığı daha mı iyi olur yoksa böyle bir anne hiç olmasa da olur mu?

Sorumu tam soramamis olabilirim lütfen kusura bakmayın!
Asla asla hiç olmaması iyi olabilir mi bir annenin.
Küçük yaşlarda olan sorunlar aşılmazms gibi gelebilir yada sizin psikolojik yönden rahatlamaya ihtiyacınız olabilir. Ama bunları bir süreç gibi düşünün ve fırsat varsa online yada yüz yüze destek alın. İmkanınız yoksa k.k sayfasında mutlaka bir psikolog vardır size destek olacak.
Yardım.istemeye anlatmaya destek istemeye çekinmeyin. Sözlerinizn içinde farklı şeyler seziyorum lütfen siz de bunu isteyin.
 
Yükleri ağır geliyor. Babası ilgilenir anne giderse babasıyla iletişimi çok kuvvetli
hayırdır 2 kilo patates aldınız da ağır geldi bırakayım mı diyorsunuz
çocuk bu saçmalamayın annesinin yerini kim alabilir. o boşluk nasıl dolar. yapmayın bunu yavrunuza lütfen. kendinizi onarmaya çalışın
 
Size mevzuyu tam aktaramadim. Bu hayat beni yoruyor sorunları çözemiyorum. Kestirip atamıyorum. Çocuğumla bir sıkıntım yok. Hayat bana ağır geliyor. Halime sukretmek istiyorum ama kafam bulanıyor. Evi terk etmeyi düşünmüyorum. Sadece hiç olmamayı dilerdim.
Yani yok olup gidince ,o çocuğun üstüne yüklenecek yük,hissedeceği o boşluk önemli değil Annenin acıları dinse yeter.Geride kalanın nasıl dibe cokeceginin önemi yok
 
Mutsuz da olsa anne dursun yerinde... Bu anne açısından biliyorum çok bencilce ama anne öyle ya da böyle olmalı...
 
İntihar etme fikriniz varsa lütfen acile gidin. İlaç kullanırsanız en azından ölüm isteğiniz ve çaresizlik duygularınız kaybolacaktır. Sonrasını da sonra düşünürsünüz. Konularınızı okumadım, dertlerinizi bilmiyorum ama konuşmak isterseniz bana yazabilirsiniz...
 
Çok zor bir çocukluk geçirdim ilk depresyon teshisimi 10 yaşında aldım o günden bu güne ara ara ilaç tedavisi görüyorum bende yok olmayı çok istedim hatta intihar etmeyi çok düşündüm tabi bunları çocuklarım olmadan önce düşünüyordum ne zaman ki evlatlarım oldu onlar beni hayata bağladı kendimi kötü hissettiğim de hemen koşuyorum psikiyatriye çünkü iyi olmak istiyorum iyi olmalıyım anneyim evlatlarım var tam tersini düşünüyorum ya bana birsey olursa evlatlarım nolur diyorum. Evladınıza sarılın tedavi olun hayatta hiç bir şey evladinizdan sizden aranızdaki o sevgiden önemli değil. İnanın tedavi gördükçe iyi oldukça çocuğunuzla iletisiminizde değişecek aranızdaki bağ kuvvetlenecek nolur evladınız için tedavi olun
 
İnsanız her zaman mutlu ve keyifli olamayız, dört dörtlük olamayız. Elbette mutsuz olacaksınız ve çocuklarınız bunları görecek. Çocukları negatif her şeyden koruyarak büyütemeyiz. Siz de biliyorsunuz ki hayat hep pozitif değil çünkü. Çok bilinen bir sözü değiştirip söyleyeyim, "Hayat bir damla kan ve binbir endişedir."

Annenin yapması gereken şey çocuğunu hayatının temeline koymak. Onun iyiliğini, ruh halini düşünmek. İkinci olarak da kendi ruh halini düşünmek. Çözebileceği sorunları çözmek, elinden gelmiyorsa da birilerinden yardım almak. Bir psikoloğa görünün lütfen. Bu ruh haliniz geçince düşündüklerinize şaşıracaksınız. Allah gönül ferahlığı ve akıl dinginliği versin
 
Back
X