- 12 Ekim 2015
- 70
- 15
- 3
- 25
- Konu Sahibi mudurunablasi
-
- #1
Merhabaa. Simdiki sorunum okula gitmek istememem. Henuz lisede olmama ragmen universiteninde cabucak bitmesini istiyorum. Sabahlari zorla kalkiyorum boyle. Kalktigimdada dusundugum ilk sey su okul bitsede artik meslegimi elime alabilsem.
Anneme anlatiyorum "ani yasa ilerde cok ozleyeceksin bu gunleri" diyor. Ama hayatimda okula gidip gelince ders calismaktan ibaret neyini yasayayim anlamiyorum.
Simdi cik gez diyeceksiniz onuda yapamiyorum cunku cok cirkin hissediyorum. Mesela ayda yilda bi disari cikasim geliyor, ustumu basimi ozenle seciyorum, oyle cikiyorum. Ve ben bu kadar onem verip hazirlanmama ragmen biseye benzemezken bi bakiyorum baska bi kiz kot tisort giymis ama cok guzel.
Bazen okuldada geliyor bu his. Karsi cinsle konusamiyorum mesela yuzumu olabildigince az gorsunler istiyorum kestirip atiyorum hemen konusmayi.
Hani bide her ortamda boyle daha alimli daha havali kizlar olur ya, heh bizim siniftada var. Derste sacmasapan bisey soyluyolar herkes guluyor, oysa dusunuyorum, ayni seyi ben soylesem kimse gulmez.
Ya da mesela diyelim matematik dersindeyiz o grup hemen en onlere yayilir, hoca gelince baslarlar konusmaya. Yok efendim "ben bugun ders calistim hocam" , "su soru boylemiydi hocam", "anladim hocam gecebilirsiniz konuyu" , hocada haliyle onlara odaklanip anlatiyor dersi iyice bi daraliyorum, hicbisey soyleyemiyorum, derste kimse bana bakmasin istiyorum.
Hatta ve hatta oyle bir seviyeye geldimki toplum icinde gulmek bile istemiyorum. Okulda bi hoca benimle ugrasti bende guldum. 2 dakika sonra bi aglama istegi geldi. Gulunce cok mu cirkin oldum, herkes banami bakti falan diye dusundum.
Ne bileyim asiri bi mutsuzum 2 senedir. Elimden gelse kendimi eve kilitleyecegim boyle. Normal mi bu hislerim?
Anneme anlatiyorum "ani yasa ilerde cok ozleyeceksin bu gunleri" diyor. Ama hayatimda okula gidip gelince ders calismaktan ibaret neyini yasayayim anlamiyorum.
Simdi cik gez diyeceksiniz onuda yapamiyorum cunku cok cirkin hissediyorum. Mesela ayda yilda bi disari cikasim geliyor, ustumu basimi ozenle seciyorum, oyle cikiyorum. Ve ben bu kadar onem verip hazirlanmama ragmen biseye benzemezken bi bakiyorum baska bi kiz kot tisort giymis ama cok guzel.
Bazen okuldada geliyor bu his. Karsi cinsle konusamiyorum mesela yuzumu olabildigince az gorsunler istiyorum kestirip atiyorum hemen konusmayi.
Hani bide her ortamda boyle daha alimli daha havali kizlar olur ya, heh bizim siniftada var. Derste sacmasapan bisey soyluyolar herkes guluyor, oysa dusunuyorum, ayni seyi ben soylesem kimse gulmez.
Ya da mesela diyelim matematik dersindeyiz o grup hemen en onlere yayilir, hoca gelince baslarlar konusmaya. Yok efendim "ben bugun ders calistim hocam" , "su soru boylemiydi hocam", "anladim hocam gecebilirsiniz konuyu" , hocada haliyle onlara odaklanip anlatiyor dersi iyice bi daraliyorum, hicbisey soyleyemiyorum, derste kimse bana bakmasin istiyorum.
Hatta ve hatta oyle bir seviyeye geldimki toplum icinde gulmek bile istemiyorum. Okulda bi hoca benimle ugrasti bende guldum. 2 dakika sonra bi aglama istegi geldi. Gulunce cok mu cirkin oldum, herkes banami bakti falan diye dusundum.
Ne bileyim asiri bi mutsuzum 2 senedir. Elimden gelse kendimi eve kilitleyecegim boyle. Normal mi bu hislerim?