- 27 Ekim 2017
- 8
- 2
- 1
- 30
- Konu Sahibi MissGranger
- #1
Kendimi bildim bileli mutsuzum, yorgunum, sinirliyim. En ufak bir şeye sinirlenip, trip atmaya başlıyorum, alınıyorum. Insanlarla aramda aşamadığım duvarlar örüyorum. Arkadaşlarım var, her zaman vardı, bu konuda bayağı şanslıyım. Beni benden çok düşünen, bana ulaşmak için sürekli çabalayan, neredeyse her gün bir şeylerden şikayet etmeme rağmen neşelendirmek için gözlerimin içine bakan, zorla konuşturmaya çalışan dünya iyisi dostlara sahibim. Ama ben beceremiyorum işte. Kimseyle yakınlık kuramıyorum. Deniyorum ama hep duvarlarım var, kimseye yaklaşamıyorum. Neden bilmiyorum, hep böyleydim, çevremdeki insanlar sürekli bu huyumdan şikayetçi. Insanlarla yalnız kalmaktan korkuyorum çünkü biliyorum muhabbet hep beni teselli etmeye dönecek, sıkılacağız. "ee sen anlatsana biraz da" "ne anlatayım ki aynı her şey, şunu izledim sen de izle güzelmiş" ve bitiş. Insanlar yoruldu artık anlatamayışlarımdan, mesafelerimden. Gerçekten, olmuyor.
Her şeyi denedim. Filmler izledim, kitaplar okudum, spor yapıyorum, şarkılar dinliyorum, kurslara katılıyorum. Yok olmuyor hep mutsuzum, hep şikayet hali, sonra sinirlenip trip atmalar. 1 gün mutlu ve gülüyorsam, ki nedense o günlerde sarhoş gibi ne yaptığımı bilmez şekilde oluyorum, beş gün değilim. Fiziksel sorunum yok, kan değerlerim normal. Ama hayattan zevk alamıyorum işte. Ailem de böyle herkes kendi kabuğunda, işten gelip uyurlar, uzağız. 23 oldum, 10'umdan beri böyleyim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Var mı benim gibi olan veya çevrenizde tanıdığınız? Tavsiyelere ihtiyacım var, kafamı bir yerlere vurup parçalamayı düşünmeye başladım, yıldım cidden.
Her şeyi denedim. Filmler izledim, kitaplar okudum, spor yapıyorum, şarkılar dinliyorum, kurslara katılıyorum. Yok olmuyor hep mutsuzum, hep şikayet hali, sonra sinirlenip trip atmalar. 1 gün mutlu ve gülüyorsam, ki nedense o günlerde sarhoş gibi ne yaptığımı bilmez şekilde oluyorum, beş gün değilim. Fiziksel sorunum yok, kan değerlerim normal. Ama hayattan zevk alamıyorum işte. Ailem de böyle herkes kendi kabuğunda, işten gelip uyurlar, uzağız. 23 oldum, 10'umdan beri böyleyim. Ne yapacağımı bilmiyorum. Var mı benim gibi olan veya çevrenizde tanıdığınız? Tavsiyelere ihtiyacım var, kafamı bir yerlere vurup parçalamayı düşünmeye başladım, yıldım cidden.