Mutsuzum, mutsuz hissediyorum. Kocamı sevmiyorum yani daha doğrusu beni üzdüğü zamanlarda sevmiyorum sürekli sinirime dokunacak bir şeyler geliştiği için, aramız kötü olduğu için de haliyle sürekli bu duygudayım yani sevmediğimi düşünüyorum. Psikoloğa da gittim, seviyorsun sadece eşini yönetmeyi bilmiyorsun demişti. Herneyse... boşanacak kadar büyük bir durumun içinde değilim şu an zaten olduğu zamanlarda da boşanamadım. Kızdığım kırıldığım şeyler küçük gibi, ama birikip mutsuz ediyor işte. Beş yıl oldu evleneli, onun benim hayalimdeki eş olmadığını, aslında çok farklı olduğumuzun farkındayım ilk günden beri. Ama hala bununla yaşamaya alışamadım. Sadece artık ağlamıyorum, karalar bağlamıyorum. Ama mutsuzum. Psikolog a gittim destek alayım da öyle boşanayım diye, psikolog boşanmamı desteklemedi. Yani çocuk var, ortada boşanacak büyük bir şey yok senin istediğini almak için erkeği yönetmen ona öğretmen lazım falan dedi. Tabi bu kadar değil ama kaç seans gittim hangi birini yazayım.
Herneyse. Neden yazdım bilmiyorum. Gelecek linçe de hazırım. Sanırım sdece dertleşmek istedim. Keşke şimdiki aklımla geriye gidebilmek mümkün olsaydı.
Herneyse. Neden yazdım bilmiyorum. Gelecek linçe de hazırım. Sanırım sdece dertleşmek istedim. Keşke şimdiki aklımla geriye gidebilmek mümkün olsaydı.