Ailelerin evlilik kararlarına bu denli karışmasından nefret ediyorum.Öncelikle başlık için kusura bakmayın, hızlı yazdığımdan yanlış yazmışım. Kızlar merhabalar, fazla uzatmadan konuya girmek istiyorum. Konu ailemin, çevremin beni bir an önce evlendirmek, baş göz etmek istemesiyle ilgili. 28 yaşındayım. Güzel sevdiğim bir işim, kazancım var. Ailemden bağımsız hayatını sürdürebilecek yetkinlikteyim. Şimdi şöyle anlatayım, yaklaşık 2 ay kadar önce uzaktan bir akrabamız referans olarak bir arkadaşını aileme de söyleyerek benimle tanıştırdı. Adam polis 32 yaşında, benimle aynı memleketten yani ailemin sorup soruşturabileceği yer çok. Bana sürekli bir tanışın görüşün, yeter artık, bir gör bakalım diyorlardı. Ben de dedim tamam, görüşeyim. Bir buçuk ay kadar önce buraya geldi, kendisi bana 2 saatlik mesafede bir ilde çalışıyor. Kahvaltı yaptık, öyle havadan sudan konuştuk ama ben pek bir şey anlamadım ilk görüşme olduğu için haliyle, yani bir şey hissedemedim, benim bulunduğum sehre 1 saat mesafede ailesi, atölyeleri filan var. Atölyeden birkaç malzeme almam lazım, burası çok küçük istersen oraya gidelim dedi, ben de mantıklı buldum (biraz daha zaman geçirip tanımak açısından) kabul ettim. Sonra oraya gittik, baktım ki atölyede tüm ailesi var, çalışıyorlar filan. Ben biraz şaşırdım, şok oldum tabi çünkü ben malzemeleri alıp gidicez gibi düşünüyorum ama orda birkaç saat durmak zorunda kaldık, ailesiyle tanıştım mecburen, çok sahiplendiler, ilgilendiler filan.. Ama daha çocuğu gördükten sonraki birkaç saat içerisinde gelişti tüm bunlar. Sonra neyse aldık malzemeleri, annesi demiş ki bu kız çok iyi, çok hanım hanım filan demiş, onaylamış....her neyse ben biraz kendimi rahatsız hissettim tabi ilk günden aileyle görüşme filan, kendimi manipüle oluyor gibi hissettim..
Bu bir buçuk aylık süreçte haftasonları gelmeye gayret etti. Ama sorun şu ki ben kendimde çocuğa karşı bir çekim hissedemiyorum. Yani doğru düzgün bir işi var, benzer kültür, eli yüzü eh fena değil, sadece boyu benden 4 cm filan uzun. O da memur, ben de tayin vs sıkıntı çıkmaz, doğum günlerimiz arasında 1 gün var. Ailesi bulunduğu şehirde sevilen, sayılan esnaflar. İşine düşkün, maddiyatları yerinde. Yani her şey o kadar mantıklı ki görünende. Ama ben bir şey hissedemiyorum((((((
Gelelim olumsuz yönlerine, hiç telefonda sesli konuşmuyoruz yani böyle bir talebi yok ben de çok sıcakkanlı biriyim böyle olunca çok kopuk hissediyorum kendimi , günde birkaç nasılsın işler nasıl mesajı, iyi geceler mesajı vs.. Yani bir tutku yok, olmuyor.. Acaba ben mi hissedemiyorum ama olmuyor. Ailesinin sürekli bana selamı olduğunu, halimi hatrımı sorduğunu söylüyor, yani esasen ilgili biri ama o çekim, frekans yok sanki. Kendisine de söyledim bak bu kadar gündür konuşuyoruz, ben bunları konuşmakta bir abes görmüyorum, çünkü önemsiyorum benden etkilendin mi filan dedim, o da etkilenmesem gelmem her hafta dedi. Mantık evliliği veya evlenmiş olmak için evlenmek istemiyorum dedim, o da mantık evliliği olsa zaten direkt ailemle gelirdim dedi. Sosyal medyayı aktif kullanıyor, haftada birkaç kez, bazen günde hikaye paylaşıyor. Tiktok'u var. Bunlar da itti beni mesela. İnstagram biyografisi böyle kocaman gereksiz bir özgeçmişle dolu. Ben aileme bu işin olumsuz olabileceğini söyledim, bana her şeyiniz çok uyumlu, biraz tanı et diyor, duygu sömürüsü yapıyor. Kafayı yiyeceğim nolacak benim bu halim. Diyor ki zamanla seversin, düzgün aklı fikri başında filan. Off off
Sakın hissetmeden o topa girme , evlenmek zorunda da degilsin
ki seninki polismis, bir limitin ustunde yani orasi kesin, benim kocam direkt kısa yani 
Buna katılıyorum. Ilk gunden bile aile onayi bekleyen erkek bana da hos gelmezdi. Ben bu islerde cok aileleri disarda tutan bi kafa yapisina sahibim sahsen , kendi ailem de dahil
Görücü usulü tanışmadan tutkulu, fırtınalı bir aşk bekliyorsunuz. Bunu bulan da vardır tabi ki ama bu tip tanışmalarda çoğunlukla öyle muhteşem aşklar çıkmaz ortaya.Öncelikle başlık için kusura bakmayın, hızlı yazdığımdan yanlış yazmışım. Kızlar merhabalar, fazla uzatmadan konuya girmek istiyorum. Konu ailemin, çevremin beni bir an önce evlendirmek, baş göz etmek istemesiyle ilgili. 28 yaşındayım. Güzel sevdiğim bir işim, kazancım var. Ailemden bağımsız hayatını sürdürebilecek yetkinlikteyim. Şimdi şöyle anlatayım, yaklaşık 2 ay kadar önce uzaktan bir akrabamız referans olarak bir arkadaşını aileme de söyleyerek benimle tanıştırdı. Adam polis 32 yaşında, benimle aynı memleketten yani ailemin sorup soruşturabileceği yer çok. Bana sürekli bir tanışın görüşün, yeter artık, bir gör bakalım diyorlardı. Ben de dedim tamam, görüşeyim. Bir buçuk ay kadar önce buraya geldi, kendisi bana 2 saatlik mesafede bir ilde çalışıyor. Kahvaltı yaptık, öyle havadan sudan konuştuk ama ben pek bir şey anlamadım ilk görüşme olduğu için haliyle, yani bir şey hissedemedim, benim bulunduğum sehre 1 saat mesafede ailesi, atölyeleri filan var. Atölyeden birkaç malzeme almam lazım, burası çok küçük istersen oraya gidelim dedi, ben de mantıklı buldum (biraz daha zaman geçirip tanımak açısından) kabul ettim. Sonra oraya gittik, baktım ki atölyede tüm ailesi var, çalışıyorlar filan. Ben biraz şaşırdım, şok oldum tabi çünkü ben malzemeleri alıp gidicez gibi düşünüyorum ama orda birkaç saat durmak zorunda kaldık, ailesiyle tanıştım mecburen, çok sahiplendiler, ilgilendiler filan.. Ama daha çocuğu gördükten sonraki birkaç saat içerisinde gelişti tüm bunlar. Sonra neyse aldık malzemeleri, annesi demiş ki bu kız çok iyi, çok hanım hanım filan demiş, onaylamış....her neyse ben biraz kendimi rahatsız hissettim tabi ilk günden aileyle görüşme filan, kendimi manipüle oluyor gibi hissettim..
Bu bir buçuk aylık süreçte haftasonları gelmeye gayret etti. Ama sorun şu ki ben kendimde çocuğa karşı bir çekim hissedemiyorum. Yani doğru düzgün bir işi var, benzer kültür, eli yüzü eh fena değil, sadece boyu benden 4 cm filan uzun. O da memur, ben de tayin vs sıkıntı çıkmaz, doğum günlerimiz arasında 1 gün var. Ailesi bulunduğu şehirde sevilen, sayılan esnaflar. İşine düşkün, maddiyatları yerinde. Yani her şey o kadar mantıklı ki görünende. Ama ben bir şey hissedemiyorum
Gelelim olumsuz yönlerine, hiç telefonda sesli konuşmuyoruz yani böyle bir talebi yok ben de çok sıcakkanlı biriyim böyle olunca çok kopuk hissediyorum kendimi , günde birkaç nasılsın işler nasıl mesajı, iyi geceler mesajı vs.. Yani bir tutku yok, olmuyor.. Acaba ben mi hissedemiyorum ama olmuyor. Ailesinin sürekli bana selamı olduğunu, halimi hatrımı sorduğunu söylüyor, yani esasen ilgili biri ama o çekim, frekans yok sanki. Kendisine de söyledim bak bu kadar gündür konuşuyoruz, ben bunları konuşmakta bir abes görmüyorum, çünkü önemsiyorum benden etkilendin mi filan dedim, o da etkilenmesem gelmem her hafta dedi. Mantık evliliği veya evlenmiş olmak için evlenmek istemiyorum dedim, o da mantık evliliği olsa zaten direkt ailemle gelirdim dedi. Sosyal medyayı aktif kullanıyor, haftada birkaç kez, bazen günde hikaye paylaşıyor. Tiktok'u var. Bunlar da itti beni mesela. İnstagram biyografisi böyle kocaman gereksiz bir özgeçmişle dolu. Ben aileme bu işin olumsuz olabileceğini söyledim, bana her şeyiniz çok uyumlu, biraz tanı et diyor, duygu sömürüsü yapıyor. Kafayı yiyeceğim nolacak benim bu halim. Diyor ki zamanla seversin, düzgün aklı fikri başında filan. Off off
Sakın dinleme aileni. Mutsuz olduğunda asla arkanda olmaz bu zihniyet. Bu sefer de boşanma diye ikna etmeye çalışırlar. Aman
Öncelikle başlık için kusura bakmayın, hızlı yazdığımdan yanlış yazmışım. Kızlar merhabalar, fazla uzatmadan konuya girmek istiyorum. Konu ailemin, çevremin beni bir an önce evlendirmek, baş göz etmek istemesiyle ilgili. 28 yaşındayım. Güzel sevdiğim bir işim, kazancım var. Ailemden bağımsız hayatını sürdürebilecek yetkinlikteyim. Şimdi şöyle anlatayım, yaklaşık 2 ay kadar önce uzaktan bir akrabamız referans olarak bir arkadaşını aileme de söyleyerek benimle tanıştırdı. Adam polis 32 yaşında, benimle aynı memleketten yani ailemin sorup soruşturabileceği yer çok. Bana sürekli bir tanışın görüşün, yeter artık, bir gör bakalım diyorlardı. Ben de dedim tamam, görüşeyim. Bir buçuk ay kadar önce buraya geldi, kendisi bana 2 saatlik mesafede bir ilde çalışıyor. Kahvaltı yaptık, öyle havadan sudan konuştuk ama ben pek bir şey anlamadım ilk görüşme olduğu için haliyle, yani bir şey hissedemedim, benim bulunduğum sehre 1 saat mesafede ailesi, atölyeleri filan var. Atölyeden birkaç malzeme almam lazım, burası çok küçük istersen oraya gidelim dedi, ben de mantıklı buldum (biraz daha zaman geçirip tanımak açısından) kabul ettim. Sonra oraya gittik, baktım ki atölyede tüm ailesi var, çalışıyorlar filan. Ben biraz şaşırdım, şok oldum tabi çünkü ben malzemeleri alıp gidicez gibi düşünüyorum ama orda birkaç saat durmak zorunda kaldık, ailesiyle tanıştım mecburen, çok sahiplendiler, ilgilendiler filan.. Ama daha çocuğu gördükten sonraki birkaç saat içerisinde gelişti tüm bunlar. Sonra neyse aldık malzemeleri, annesi demiş ki bu kız çok iyi, çok hanım hanım filan demiş, onaylamış....her neyse ben biraz kendimi rahatsız hissettim tabi ilk günden aileyle görüşme filan, kendimi manipüle oluyor gibi hissettim..
Bu bir buçuk aylık süreçte haftasonları gelmeye gayret etti. Ama sorun şu ki ben kendimde çocuğa karşı bir çekim hissedemiyorum. Yani doğru düzgün bir işi var, benzer kültür, eli yüzü eh fena değil, sadece boyu benden 4 cm filan uzun. O da memur, ben de tayin vs sıkıntı çıkmaz, doğum günlerimiz arasında 1 gün var. Ailesi bulunduğu şehirde sevilen, sayılan esnaflar. İşine düşkün, maddiyatları yerinde. Yani her şey o kadar mantıklı ki görünende. Ama ben bir şey hissedemiyorum
Gelelim olumsuz yönlerine, hiç telefonda sesli konuşmuyoruz yani böyle bir talebi yok ben de çok sıcakkanlı biriyim böyle olunca çok kopuk hissediyorum kendimi , günde birkaç nasılsın işler nasıl mesajı, iyi geceler mesajı vs.. Yani bir tutku yok, olmuyor.. Acaba ben mi hissedemiyorum ama olmuyor. Ailesinin sürekli bana selamı olduğunu, halimi hatrımı sorduğunu söylüyor, yani esasen ilgili biri ama o çekim, frekans yok sanki. Kendisine de söyledim bak bu kadar gündür konuşuyoruz, ben bunları konuşmakta bir abes görmüyorum, çünkü önemsiyorum benden etkilendin mi filan dedim, o da etkilenmesem gelmem her hafta dedi. Mantık evliliği veya evlenmiş olmak için evlenmek istemiyorum dedim, o da mantık evliliği olsa zaten direkt ailemle gelirdim dedi. Sosyal medyayı aktif kullanıyor, haftada birkaç kez, bazen günde hikaye paylaşıyor. Tiktok'u var. Bunlar da itti beni mesela. İnstagram biyografisi böyle kocaman gereksiz bir özgeçmişle dolu. Ben aileme bu işin olumsuz olabileceğini söyledim, bana her şeyiniz çok uyumlu, biraz tanı et diyor, duygu sömürüsü yapıyor. Kafayı yiyeceğim nolacak benim bu halim. Diyor ki zamanla seversin, düzgün aklı fikri başında filan. Off off
Benim ablamin kayni da evlenmek istiyor. Bir kizla konuşdu. Kiz ablamin kayninin facebookda paylaşimalrini çocukca buldugu için sirf bu yuzden ayrildi. Herkes çok kinadi ama ben hak veriyorum. Bu sosyal medya karakteri ortaya çikarmak için iyi bir platform. Sizinki anladigim kadar kuru bir insan. Rahatsiz oluyorsan seni çekmiyorsa zorla degil ki. Daha ne yaşin var. Çunki begenmeden kabul edersen eninde sonunda rahatsiz olduklarini değişmeye çalisacaksin. Kendi istediyin kaliba sokmak için. Bu da bence hoş bir sey olmaz. Ya oldugu gibi kabul edilmeli ya da zorlamamali. Karakteri iyiyse sadece biraz daha şans verebilirsin. Ona bile zorlaniyorsan bitir derimÖncelikle başlık için kusura bakmayın, hızlı yazdığımdan yanlış yazmışım. Kızlar merhabalar, fazla uzatmadan konuya girmek istiyorum. Konu ailemin, çevremin beni bir an önce evlendirmek, baş göz etmek istemesiyle ilgili. 28 yaşındayım. Güzel sevdiğim bir işim, kazancım var. Ailemden bağımsız hayatını sürdürebilecek yetkinlikteyim. Şimdi şöyle anlatayım, yaklaşık 2 ay kadar önce uzaktan bir akrabamız referans olarak bir arkadaşını aileme de söyleyerek benimle tanıştırdı. Adam polis 32 yaşında, benimle aynı memleketten yani ailemin sorup soruşturabileceği yer çok. Bana sürekli bir tanışın görüşün, yeter artık, bir gör bakalım diyorlardı. Ben de dedim tamam, görüşeyim. Bir buçuk ay kadar önce buraya geldi, kendisi bana 2 saatlik mesafede bir ilde çalışıyor. Kahvaltı yaptık, öyle havadan sudan konuştuk ama ben pek bir şey anlamadım ilk görüşme olduğu için haliyle, yani bir şey hissedemedim, benim bulunduğum sehre 1 saat mesafede ailesi, atölyeleri filan var. Atölyeden birkaç malzeme almam lazım, burası çok küçük istersen oraya gidelim dedi, ben de mantıklı buldum (biraz daha zaman geçirip tanımak açısından) kabul ettim. Sonra oraya gittik, baktım ki atölyede tüm ailesi var, çalışıyorlar filan. Ben biraz şaşırdım, şok oldum tabi çünkü ben malzemeleri alıp gidicez gibi düşünüyorum ama orda birkaç saat durmak zorunda kaldık, ailesiyle tanıştım mecburen, çok sahiplendiler, ilgilendiler filan.. Ama daha çocuğu gördükten sonraki birkaç saat içerisinde gelişti tüm bunlar. Sonra neyse aldık malzemeleri, annesi demiş ki bu kız çok iyi, çok hanım hanım filan demiş, onaylamış....her neyse ben biraz kendimi rahatsız hissettim tabi ilk günden aileyle görüşme filan, kendimi manipüle oluyor gibi hissettim..
Bu bir buçuk aylık süreçte haftasonları gelmeye gayret etti. Ama sorun şu ki ben kendimde çocuğa karşı bir çekim hissedemiyorum. Yani doğru düzgün bir işi var, benzer kültür, eli yüzü eh fena değil, sadece boyu benden 4 cm filan uzun. O da memur, ben de tayin vs sıkıntı çıkmaz, doğum günlerimiz arasında 1 gün var. Ailesi bulunduğu şehirde sevilen, sayılan esnaflar. İşine düşkün, maddiyatları yerinde. Yani her şey o kadar mantıklı ki görünende. Ama ben bir şey hissedemiyorum
Gelelim olumsuz yönlerine, hiç telefonda sesli konuşmuyoruz yani böyle bir talebi yok ben de çok sıcakkanlı biriyim böyle olunca çok kopuk hissediyorum kendimi , günde birkaç nasılsın işler nasıl mesajı, iyi geceler mesajı vs.. Yani bir tutku yok, olmuyor.. Acaba ben mi hissedemiyorum ama olmuyor. Ailesinin sürekli bana selamı olduğunu, halimi hatrımı sorduğunu söylüyor, yani esasen ilgili biri ama o çekim, frekans yok sanki. Kendisine de söyledim bak bu kadar gündür konuşuyoruz, ben bunları konuşmakta bir abes görmüyorum, çünkü önemsiyorum benden etkilendin mi filan dedim, o da etkilenmesem gelmem her hafta dedi. Mantık evliliği veya evlenmiş olmak için evlenmek istemiyorum dedim, o da mantık evliliği olsa zaten direkt ailemle gelirdim dedi. Sosyal medyayı aktif kullanıyor, haftada birkaç kez, bazen günde hikaye paylaşıyor. Tiktok'u var. Bunlar da itti beni mesela. İnstagram biyografisi böyle kocaman gereksiz bir özgeçmişle dolu. Ben aileme bu işin olumsuz olabileceğini söyledim, bana her şeyiniz çok uyumlu, biraz tanı et diyor, duygu sömürüsü yapıyor. Kafayı yiyeceğim nolacak benim bu halim. Diyor ki zamanla seversin, düzgün aklı fikri başında filan. Off off
Ben de goruserek evlendim ve ilk gorusmede 4 Saat konusmusyum ve ikimizde birbirimize hemen isinmistik. Yani gorusme olunca Sadece mantik olacak diye bir sey yok. Oncelikle biraz birbirinizi tanimaya calisin, bir yandan da diger seyleri degerlendirin. Bana Adam cok istekli gibi gelmedi, muhtemelen ailesi bastiriyor. Boyle aileler yarin obur gun biz sectik biz istedik diye evlendi moduna girebilirlerÖncelikle başlık için kusura bakmayın, hızlı yazdığımdan yanlış yazmışım. Kızlar merhabalar, fazla uzatmadan konuya girmek istiyorum. Konu ailemin, çevremin beni bir an önce evlendirmek, baş göz etmek istemesiyle ilgili. 28 yaşındayım. Güzel sevdiğim bir işim, kazancım var. Ailemden bağımsız hayatını sürdürebilecek yetkinlikteyim. Şimdi şöyle anlatayım, yaklaşık 2 ay kadar önce uzaktan bir akrabamız referans olarak bir arkadaşını aileme de söyleyerek benimle tanıştırdı. Adam polis 32 yaşında, benimle aynı memleketten yani ailemin sorup soruşturabileceği yer çok. Bana sürekli bir tanışın görüşün, yeter artık, bir gör bakalım diyorlardı. Ben de dedim tamam, görüşeyim. Bir buçuk ay kadar önce buraya geldi, kendisi bana 2 saatlik mesafede bir ilde çalışıyor. Kahvaltı yaptık, öyle havadan sudan konuştuk ama ben pek bir şey anlamadım ilk görüşme olduğu için haliyle, yani bir şey hissedemedim, benim bulunduğum sehre 1 saat mesafede ailesi, atölyeleri filan var. Atölyeden birkaç malzeme almam lazım, burası çok küçük istersen oraya gidelim dedi, ben de mantıklı buldum (biraz daha zaman geçirip tanımak açısından) kabul ettim. Sonra oraya gittik, baktım ki atölyede tüm ailesi var, çalışıyorlar filan. Ben biraz şaşırdım, şok oldum tabi çünkü ben malzemeleri alıp gidicez gibi düşünüyorum ama orda birkaç saat durmak zorunda kaldık, ailesiyle tanıştım mecburen, çok sahiplendiler, ilgilendiler filan.. Ama daha çocuğu gördükten sonraki birkaç saat içerisinde gelişti tüm bunlar. Sonra neyse aldık malzemeleri, annesi demiş ki bu kız çok iyi, çok hanım hanım filan demiş, onaylamış....her neyse ben biraz kendimi rahatsız hissettim tabi ilk günden aileyle görüşme filan, kendimi manipüle oluyor gibi hissettim..
Bu bir buçuk aylık süreçte haftasonları gelmeye gayret etti. Ama sorun şu ki ben kendimde çocuğa karşı bir çekim hissedemiyorum. Yani doğru düzgün bir işi var, benzer kültür, eli yüzü eh fena değil, sadece boyu benden 4 cm filan uzun. O da memur, ben de tayin vs sıkıntı çıkmaz, doğum günlerimiz arasında 1 gün var. Ailesi bulunduğu şehirde sevilen, sayılan esnaflar. İşine düşkün, maddiyatları yerinde. Yani her şey o kadar mantıklı ki görünende. Ama ben bir şey hissedemiyorum
Gelelim olumsuz yönlerine, hiç telefonda sesli konuşmuyoruz yani böyle bir talebi yok ben de çok sıcakkanlı biriyim böyle olunca çok kopuk hissediyorum kendimi , günde birkaç nasılsın işler nasıl mesajı, iyi geceler mesajı vs.. Yani bir tutku yok, olmuyor.. Acaba ben mi hissedemiyorum ama olmuyor. Ailesinin sürekli bana selamı olduğunu, halimi hatrımı sorduğunu söylüyor, yani esasen ilgili biri ama o çekim, frekans yok sanki. Kendisine de söyledim bak bu kadar gündür konuşuyoruz, ben bunları konuşmakta bir abes görmüyorum, çünkü önemsiyorum benden etkilendin mi filan dedim, o da etkilenmesem gelmem her hafta dedi. Mantık evliliği veya evlenmiş olmak için evlenmek istemiyorum dedim, o da mantık evliliği olsa zaten direkt ailemle gelirdim dedi. Sosyal medyayı aktif kullanıyor, haftada birkaç kez, bazen günde hikaye paylaşıyor. Tiktok'u var. Bunlar da itti beni mesela. İnstagram biyografisi böyle kocaman gereksiz bir özgeçmişle dolu. Ben aileme bu işin olumsuz olabileceğini söyledim, bana her şeyiniz çok uyumlu, biraz tanı et diyor, duygu sömürüsü yapıyor. Kafayı yiyeceğim nolacak benim bu halim. Diyor ki zamanla seversin, düzgün aklı fikri başında filan. Off off
