Erkek arkadaşım 4 yıldır yurtdışında okuyor. İlk gittiği sene çok zorlandı. Gitmek için yıllarını vermiş ve deliler gibi çalışmıştı. Ama gittiğinde hiçbir şeyin beklediği gibi olmadığını düşündü. Sonrasında adapte oldu. Yavaş yavaş arkadaşlar edindi. Şimdi orada ufak bir çevresi var ve mutlu.
Sanırım bu çok fazla çabalamaktan oluyor. Sonuçta bir hayalin oluyor ve ona ulaşabilmek için deliler gibi çalışıyorsun. Bu noktadan sonra, aslında sen o hayale aşık oluyorsun. (Vardır ya, birine platonik aşık olursun, sonra hep hayallerinde büyütürsün onu. Bir gün gerçekten birlikte olduğunda artık bi anlamı kalmamıştır. Çünkü hayallerin onun gerçeğinden çok daha mükemmeldir ve o asla o kadar mükemmel olamayacaktır.)
Bu nedenle, bence hızla karar verme. Unutma ki eğer orada bu zorlu yolculuğu güzel bir şekilde tamamlayabilirsen kazançlı çıkacaksın. Kimse sana kolay olacağını söyleyemez ama kendini bu kadar yıpratmasına da izin verme.
Bu kadar çalışmış çabalamış başarmışsın. Bu noktada bırakmak sana neleri kazandırır/kaybettirir senden iyi kimse bilemez. Gitmenin de kalmanın da artı ve eksi taraflarını bir kağıda yaz bence. Sonra bak, 1 hafta zaman tanı kendine. Eğer yine de olmuyorsa ve her halukar dönmenin eksileri orada kalmaktan fazlaysa dön. Ama bence, bu kadar başarmışken dönmeyi sen de istemeyeceksindir.
Ha bu arada, istediğin kadar başarılı bir insan ol farketmez. Türkiye'de parmakla gösterilen üniversitelerden birinden mezunum. Tüm öğrenim hayatım "çocuğum olacaksan ablan gibi ol" diyen teyzeler amcalar ve "aferin kızım, seninle gurur duyuyorum" diyen öğretmenlerle geçti. 4 yıldır özel bir şirkette çalışıyorum ben. Çok fazla hata yaptım, çok fazla işi "olmadı baştan" diye sıfırdan yapmak zorunda kaldım. Bunlara "başarısızlık" değil "tecrübe" diyoruz. İşe başladığı anda mükemmel olan kimse yoktur. Yaşadıkça yaşlandıkça daha iyi anlayacaksın. Bugün stajdan bundan kaçabilirsin, ama yarın iş hayatında yine böyle olacak emin ol ve kendini üzme.
Son düzenleme:
