merhaba..
yaşadıklarımı tek tek anlatmak gerçekten çok zor.biraz uzun olacak belki ama ilgilenirseniz çok sevincem.
gerçekten psikolojim çok bozuk aylardır.. hayatımda kabullenemediğim bi çok şey var..ben üniversite eşim ortaöğretim mezunu.. eşimle yaklaşık 3 yıl flört ettik ve sevdik birbirimizi. açıkçası ben en başından beri bu işin olmayacağını düşündüm ve kendisine de söyledim hep.. ama üniversite yılları insan hep bi arayış içinde oluyo.. sevgiyi ve ilgiyi görünce her bayan aldanıyor maalesef.. ki eşim o kadar ilgiliydi ki bana karşı.. öl desem ölecek derecedeydi..ama ben istesemde ailem istemezdi biliyordum ve bunu her zaman ona söyledim ben..belki sevdim onu,sevgimi gösterdim ama bu gerçeğide her zaman biliyordu.. defalarca ayrılmayı denedim bırakmadı beni.. ki sırf bu yüzden kendine zarar bile vermeye kalktı..defalarca bu böyle devam etti.. artık nerdeyse ben kendine bişey yapmasın diye bırakamaz oldum onu.. bigün ablam ve anneme anlattım.. ve beklediğim tepkiyi aldım kesinlikle olmaz dediler..haklıydılar çünkü fikir ayrılıkları vs çok yönden farklıydık biz..ablama bensiz yaşayamaz kendine bişey yapar dediğim. hiç bişey yapamaz salak seni öyle kandırıyo faln dedi. o gazla nolursa olsun bırakcam dedim. zaten sürekli bunu söylememden o da bıkmıştı.. tmm dedi çok şaşırdım. ama son kez görüşelim dedi. kabul ettim. ve eşim o gün beni alıp kaçırdı
o gün bugündür kendime gelemedim. düğünümde ailemden kimse yoktu. sadece eşim ve yakınları vardı.. hiç bişey benim istediğim gibi olmadı zaten öyle bi ruh durumundaydım ki hiç bişey istemiyordum..bu kadar üzülmeme rağmen niye sonrasında geri dönmedim aileme hala bende anlamış değilim. neyse bi şekilde aradan aylar geçti.ailemle az da olsa aramız düzldi.ama bu defa evliliğimizde sorunlar yaşamaya başladık.. eşim çok değişti. ve benim güvenimi yıktı.eşim zaten evlenmeden önce önüne gelenle öıkan hiç bi kızla arkadaş kalamayan bi tipti. sırf bu huyundan onu bırakırdım ama bırakamadım çünkü seviyordum ve çok değişti benden başkasını görmez diyordum.. halada öyle olduğunu söylüyo ama artık inanmıyorum. yaklaşık dört yıllık arkadaşı olan bi kız vardı daha öncesi 10 gün onlada çıkmış.. internetten tanıdığı biri. ben tabi istemedim onla grşmesini ama o hep grşmüş. evliliğimizin 3 ayında bunu öğrendim inkar etti..yalvardı.. daha sonra bi kaç kez daha aynı şey oldu.biz tartıştığımız bi gün mesaj atmış ona.. bende görünce kıyamet koptu.. günlerce konuşmadım. yemin etti bi daha görüşmeyeceğim diye ama bu ona verdiğim kaçıncı şanstı.. yinede affetttim ama bi daha asla ona güvenmedim.o da bu tartışmalardan sonra çok değişti zaten.artık çok ilgisiz biri oldu. güya sebebi benim ona güvenmemem ve suçsuz yere sorun çıkartmam.şimdi ne zaman telefonu meşgül olsa kıskanıyorum erkek arkadaşlarıyla bile bişey yapsa içim içimi yiyo.. ruh durumum tamamen bozuldu.her yaptığının altında bişey arıyorum.çok pasif bi insan. rahat bi işi var, asgari ücrete kendini sıkmamak için çalışıyo..gelecekten hiç bi beklentisi yok.. ev alayım birikim yapayım..veya bi bebeğimiz olsun hiç bişey umrunda değil. onun gözünde geçinebilmemiz için benim sürekli çalışmam lazım..ve tip olarak da özellikle ailem bizi hiç yakıştırmıyo. daha bi çok şey..tüm bunlar beni daha da asabi ve çekilmez yapıyo..asosyal bi insan ben söylemeden hiç bi yere gitmez.arada bi alkol alır dini yönden çok bilgisiz bunlarda beni çok üzüyo..ben gerçekten onu içimi sindiremiyorum galiba...bendede sorunlar var.. geçen gün evde porno cdsi buldum. inkar etti.. bekarkenden kalma eski eşyaların arasından çıktığını söyledi.. ama benim ona olan güveninimi ve inancımı bi kaz daha yıktı. şimdi hem tiksiniyorum ondan hemde seviyorum onsuz yapamıyorum. onun bana yaptığı gibi aynı evin içinde konuşmadan, ilgisiz kalamıyorum.zaten aileme uzağım, tanıdığım çevrem kimsem yok burda.sabah iş akşam ev .ben de sürekli onun üstünde kalıyorum yaptığı herşey batıyo..sürekli tartışıyoruz o susuyo ve ben o sustukça daha çok kızıp daha ağır konuşuıyorum bu da onu mahvediyo.. giderek bana olan sevgisi ve ilgisi daha da bitiyo..bana geçen gün tek korkusunun benim bu tartışmalarımdan dolayı bi gün bana olan sevgisinin biteceği olduğunu söyledi..beni uyurken seviyor ve uyanıkken kavgalarımızdan dolayı uzak kalmak istediğini söylüyo..napacağımı gerçekten bilmiyorum..susayım diyorum yapamıyorum. çünkü hiçbişey, hiç bi yaptığı istediğim gibi değil...evlilik terapistine ya da bi pskiyatra gidelim dedim kabul etmedi.yani napacağımı bilmiyorum. ne onla yapabiliyorum ne de onsuz...
çok uzun yazdım kusura bakmayın :44: sizin vereceğiniz cevap benim için çom önemli yorumunuzu bekliyorum..şimdiden teşekkürler..
yaşadıklarımı tek tek anlatmak gerçekten çok zor.biraz uzun olacak belki ama ilgilenirseniz çok sevincem.
gerçekten psikolojim çok bozuk aylardır.. hayatımda kabullenemediğim bi çok şey var..ben üniversite eşim ortaöğretim mezunu.. eşimle yaklaşık 3 yıl flört ettik ve sevdik birbirimizi. açıkçası ben en başından beri bu işin olmayacağını düşündüm ve kendisine de söyledim hep.. ama üniversite yılları insan hep bi arayış içinde oluyo.. sevgiyi ve ilgiyi görünce her bayan aldanıyor maalesef.. ki eşim o kadar ilgiliydi ki bana karşı.. öl desem ölecek derecedeydi..ama ben istesemde ailem istemezdi biliyordum ve bunu her zaman ona söyledim ben..belki sevdim onu,sevgimi gösterdim ama bu gerçeğide her zaman biliyordu.. defalarca ayrılmayı denedim bırakmadı beni.. ki sırf bu yüzden kendine zarar bile vermeye kalktı..defalarca bu böyle devam etti.. artık nerdeyse ben kendine bişey yapmasın diye bırakamaz oldum onu.. bigün ablam ve anneme anlattım.. ve beklediğim tepkiyi aldım kesinlikle olmaz dediler..haklıydılar çünkü fikir ayrılıkları vs çok yönden farklıydık biz..ablama bensiz yaşayamaz kendine bişey yapar dediğim. hiç bişey yapamaz salak seni öyle kandırıyo faln dedi. o gazla nolursa olsun bırakcam dedim. zaten sürekli bunu söylememden o da bıkmıştı.. tmm dedi çok şaşırdım. ama son kez görüşelim dedi. kabul ettim. ve eşim o gün beni alıp kaçırdı
o gün bugündür kendime gelemedim. düğünümde ailemden kimse yoktu. sadece eşim ve yakınları vardı.. hiç bişey benim istediğim gibi olmadı zaten öyle bi ruh durumundaydım ki hiç bişey istemiyordum..bu kadar üzülmeme rağmen niye sonrasında geri dönmedim aileme hala bende anlamış değilim. neyse bi şekilde aradan aylar geçti.ailemle az da olsa aramız düzldi.ama bu defa evliliğimizde sorunlar yaşamaya başladık.. eşim çok değişti. ve benim güvenimi yıktı.eşim zaten evlenmeden önce önüne gelenle öıkan hiç bi kızla arkadaş kalamayan bi tipti. sırf bu huyundan onu bırakırdım ama bırakamadım çünkü seviyordum ve çok değişti benden başkasını görmez diyordum.. halada öyle olduğunu söylüyo ama artık inanmıyorum. yaklaşık dört yıllık arkadaşı olan bi kız vardı daha öncesi 10 gün onlada çıkmış.. internetten tanıdığı biri. ben tabi istemedim onla grşmesini ama o hep grşmüş. evliliğimizin 3 ayında bunu öğrendim inkar etti..yalvardı.. daha sonra bi kaç kez daha aynı şey oldu.biz tartıştığımız bi gün mesaj atmış ona.. bende görünce kıyamet koptu.. günlerce konuşmadım. yemin etti bi daha görüşmeyeceğim diye ama bu ona verdiğim kaçıncı şanstı.. yinede affetttim ama bi daha asla ona güvenmedim.o da bu tartışmalardan sonra çok değişti zaten.artık çok ilgisiz biri oldu. güya sebebi benim ona güvenmemem ve suçsuz yere sorun çıkartmam.şimdi ne zaman telefonu meşgül olsa kıskanıyorum erkek arkadaşlarıyla bile bişey yapsa içim içimi yiyo.. ruh durumum tamamen bozuldu.her yaptığının altında bişey arıyorum.çok pasif bi insan. rahat bi işi var, asgari ücrete kendini sıkmamak için çalışıyo..gelecekten hiç bi beklentisi yok.. ev alayım birikim yapayım..veya bi bebeğimiz olsun hiç bişey umrunda değil. onun gözünde geçinebilmemiz için benim sürekli çalışmam lazım..ve tip olarak da özellikle ailem bizi hiç yakıştırmıyo. daha bi çok şey..tüm bunlar beni daha da asabi ve çekilmez yapıyo..asosyal bi insan ben söylemeden hiç bi yere gitmez.arada bi alkol alır dini yönden çok bilgisiz bunlarda beni çok üzüyo..ben gerçekten onu içimi sindiremiyorum galiba...bendede sorunlar var.. geçen gün evde porno cdsi buldum. inkar etti.. bekarkenden kalma eski eşyaların arasından çıktığını söyledi.. ama benim ona olan güveninimi ve inancımı bi kaz daha yıktı. şimdi hem tiksiniyorum ondan hemde seviyorum onsuz yapamıyorum. onun bana yaptığı gibi aynı evin içinde konuşmadan, ilgisiz kalamıyorum.zaten aileme uzağım, tanıdığım çevrem kimsem yok burda.sabah iş akşam ev .ben de sürekli onun üstünde kalıyorum yaptığı herşey batıyo..sürekli tartışıyoruz o susuyo ve ben o sustukça daha çok kızıp daha ağır konuşuıyorum bu da onu mahvediyo.. giderek bana olan sevgisi ve ilgisi daha da bitiyo..bana geçen gün tek korkusunun benim bu tartışmalarımdan dolayı bi gün bana olan sevgisinin biteceği olduğunu söyledi..beni uyurken seviyor ve uyanıkken kavgalarımızdan dolayı uzak kalmak istediğini söylüyo..napacağımı gerçekten bilmiyorum..susayım diyorum yapamıyorum. çünkü hiçbişey, hiç bi yaptığı istediğim gibi değil...evlilik terapistine ya da bi pskiyatra gidelim dedim kabul etmedi.yani napacağımı bilmiyorum. ne onla yapabiliyorum ne de onsuz...çok uzun yazdım kusura bakmayın :44: sizin vereceğiniz cevap benim için çom önemli yorumunuzu bekliyorum..şimdiden teşekkürler..
Son düzenleyen: Moderatör:
çok üzgünüm dilim varmıo)
