Narsist annemle kendi aramda kaldım kimi seçmeliyim ?

Evet zorunda değilim ama sanki onun iyi olması için tek seçenek benmişim gibi davranıyor. Sanırım kendime sık sık hatırlatmak zorundayım "Canım kendim, seni manipüle ediyor kulak asma kendi hayatına bak"
Bi tane bile cins huylarını çeken birileri yok, tek sorunu bu. Ara bozma, ortalık karıştırma, fesat sokma deyin bakın nasıl ceylan gibi sekiyor.
 
Özeleştiri veriyor derken ?
Evet zaten sürekli mutsuz olmamı istiyor gibi bir hali var. Sırf bana "bak ben demiştim beni dinlemedin şimdi sürün ve acı çek bakalım" diyebilmek için. Ben bunu niye yaptığına anlam veremedim onunla görüşmeyi azalttım ben öyle yapınca çıldırdı.
 
Onun şuan yaşadığı beni merak etmesi, üzüntü falan değil bence. Kardeşim aradı kızdı biraz anneme bunu yapma seni çok özlediği için ruh hali iyi değil hasta olacak diyor ama bence onunki tamamen öfke. Onun otoritesinden çıkıp ondan bağımsız yaşayıp yetmezmiş gibi mutlu olmam onu öfkelendiriyor o yüzden bu halde.
 
Evet, birilerinin ondan uzakta mutlu olması kendine bile itiraf edemediği toksik olma fikrine işaret ediyor. Asla suç onda olmamalı. O kimsenin dediğine gelmemeli. Onun sözü =ayet ona göre. Her şey ona hizmet etmeli. Anneniz kimseyi gönülden sevemez. Birinin mutlu olmasının verdiği mutluluğu, tatmini hiç tatmamış. Anneniz saf kötü olduğu için bunları yapıyor. Bazıları böyle, doğuştan kötü. Varlık amacı kötülük. İyiliğin kıymetini bilelim diye dünyadalar sanki.
 
Siz gidince ihale kardeşinize kaldı. Yoksa o da biliyor neyin ne olduğunu.
 
zorlamaya gerek yok o zaman daha fazla
 
Ben de tam tersiyim. İçimde kocaman sevgi yumağı var sanki. Kuş, çiçek, çocuklar kediler güzel olan, huzur veren her şeyi severim. Onunla hiç anlaşamıyorum. Ona karşı kendimi sürekli korumaya çalışıyordum. Müzik dinleyince mutlu olduğum için gelir kızar dinlememi istemezdi. Şuan bu yazdıklarınız bana o kadar ağır geldi ki. Ama doğru söze ne hacet. Onu olduğu gibi kabul edeceğim ve şimdiye kadar nasılsam bundan sonra da kendimi korumaya alacam. Kurduğum o küçük ve huzurlu dünyamı ondan koruyacağım. Evlendiğimden beri ona hiçbir şey anlatmadım nasıl bir hayat yaşadığımı hep gizledim. Hayatımla ilgili hiç detay vermedim çünkü bilirse bozmasından çok korktum. Kendimi koruyacağım. Huzurumu koruyacağım.
Peki annem için yapabileceğim bir şey var mı, yani onu bu durumdan kurtarmak için ne yapabilirim? Psikiyatriye gitmesi için öneride bulunmuştum ama reddediyor
 
Narsistin kafasındaki senaryoyu değiştiremezsiniz. O kendi kafasındaki hayatı yaşar, onun için yapabileceğiniz hiçbir şey yok.
 
Dubai ye gitmeden son bı şans verin bence
Sonra zaten yüzünü gormeyeceksiniz
 
Bana katılmayanlar olacaktır ancak aile kurumunu veya kan bağını veya ebeveynliği hiçbir zaman kutsal görmedim. İki insan bir araya gelip hayatlarını birlikte geçirmeye karar veriyor. Sevişip çocuk yapıyorlar, ama planlı ama plansız. Bu kadar. Ve bunu (ebeveynliği) yapmayı beceremeyen, yapmaması gerektiği halde yapan çok insan var. Bu denklemde çocuğun hiçbir söz hakkı veya etkisi yok. Etrafta seçme şansı olsa ailesini seçmeyecek bir sürü insan var.
Üst soy alt soydan sorumludur. Herkes dünyaya getirdiği bebekten/çocuktan sorumlu, ona en güzel şekilde bakmaktan/en azından bakmaya çalışmaktan sorumlu. Hem çocuk yap hem hayatını/psikolojisini s*k, sonra o kendini kurtarmak için senden uzak kalmaya çalışınca ama ben senin annenim. Oldu cınım. Toplumdan da aynı baskı “ama o senin annen, o senin baban, onlar senin ailen. Seni dünyaya getirip büyüttülerrr”. Tamam işte bu onların kararı ve sorumluluğuydu, yapması gerekeni yapmışlar. Hatta bu örnekte görüldüğü gibi tam düzgün yapamamış da. Özetle bana iyi gelmeyen insanı hayatımdan çıkarırım aile vs umrumda olmaz. Hissettirmeye çalıştığı vicdan azabı da umrumda olmaz.

Bu arada ailemle aram iyidir (babamla çok anlaşamasam da) onları seviyorum ve beni yetiştirdikleri için müteşekkirim ancak onlardan sorumlu hissetmiyorum. Bir gün çocuğum olursa da ondan da beklentim farklı olmazdı
 
Ben size sonuna kadar katılıyorum
O yüzden aynı şeyleri tekrar yazmaya gerek duymadım
Sizin yorumunuz benim düşüncelerim
 
O kadar korkuyorum ki beni paramparça etmesinden. Daha önce şans vermiştim ama hiç değişmedi. Şimdi beni yıkarsa bir daha toparlanamamaktan korkuyorum. Gerçekten zar zor toparlandım.
Anladım. Öyleyse en azından şimdilik kendini güvene almak en mantıklısı
 
Ve sanırım burda kararı ben verecem. Ya onu dinler kendim acı çekerim ya da uzak durur kötü evlat damgası yerim. İyi madem kötü evlat desinler ne yapalım.
 
Ve sanırım burda kararı ben verecem. Ya onu dinler kendim acı çekerim ya da uzak durur kötü evlat damgası yerim. İyi madem kötü evlat desinler ne yapalım.
Zaten kendinizi beğendirme şansınız ne yaparsanız yapın yok. Yapmayıp kötü olmak en iyisi.
 
Şöyle bir şey var ki, annen kötü oldukça vicdan azabı çekeceksin muhtemelen. Annenle görüşüp, hayatına karışmak istediğinde bu benim hayatım diyerek ısrarla karşılık verdiğinde değişebiliyorlar. Hiç alttan almadan dümdüz karışma anne bana diyeceksin. Senin iyiliğini düşünüyorum derse, kimse beni benden daha çok düşünemez, benim yerime düşünme iyiliğimi. Sınırların net olacak. Zamanla alışırsa hem vicdan azabı çekmezsin, arada görüşürsünüz, hem artık sana müdahale edemeyeceğini bildiği için saldırılarına son verir. Diğer türlü için içini yemeye başlarsa çok acı çekersin. Seçim senin. Benzerini yaşadım bu yüzden seni anlıyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…