O kadar yoruldum ki, umarım buraya açtığım son başlık olur, bu konu sonsuza kadar kapanır.
1 yıldır bir narsistin psikolojik şiddetine maruz kalıyorum, durumun bu olduğunun ise son 1.5 aydır idrak etmeye başladım. Youtube'da cok değerli hocaların videolarına denk geldim, hala izliyorum. Şok geçirmiştim, nasıl her sey birebir aynı olabilir benim yaşadıklarımla? Kafa karışıklığı, karaktersizlik, kötü insan olarak nitelendirdiğim durum tamamen bir kişilik bozukluğuymuş meğerse.
1 yıldır boomerang gibi, ayrıl barıs ayrıl barıs sanki onun oyuncağı oldum.
Neden ayrılmadın diyebilirsiniz haklısınız da ama inanın normal bir insan'dan ayrılmak gibi değil.
Bu 1 yılda dünyanın en güzel ilişkisi benimkiymiş gibi hissettiğim de oldu, bu insandan cok güzel aile babası olur dediğim, beni ondan baska kimse böyle sevemez dedirttiği zamanlarım da oldu.
En kötüsü kötü gittiği zamanlarda suçluluk hissettirdi, sanki ben paranoyakmısım, hastaymısım, kafamda kurup ilişkimi bitiriyormuşum.. tabii her seferinde düşündüğüm şüphelendiğim her şey tek tek ortaya çıktı, hepsi gerçekti.
Eski sevgilisinden kopamadı, yalanlar söyledi. Yok şu yüzden görüşüyorum yok para meselesi var. Gitmeyi denedim, açık kapı bırakmadım, susmayı denedim, hatta mizacıma çok çok ters olmasına rağmen kavga etmeyi bile denedim. (Aşırı sakin bir tipimdir normalde)
En son ayrılığımızda yüzüklerle geri döndü, bir kaç takı da hediye almış. Ben sensiz yasayamıyorum işime odaklanamıyorum her yerde seni görüyorumlar. Üstelik ailesine arattırdı, Kızım o seni çok seviyor bırakma'lar..
Buraya konu açmıştım o gün, şimdi o konuyu açıp okuyorum sanki bir gerizekalı yazmış gibi gülüyorum kah gülüyorum kendime kah ağlıyorum. O kadar uyardılar ben yine dinlenemedim o'nun timsah gözyaşlarına kandım. Yediği haltlar ortaya cıkıp düzelmediği anlaşılınca, önce çirkinleşiyor sonuna kadar inkar ediyor, sonra sessizleşip sanki ben yapmışım o haltları gibi ters ters konusmalar. Sessizlik, ardından bir delikten çıkıp bir şekilde iletişim çabaları yalvarmalar söz vermeler. Ben o yüzüğü taktım ama ödüm koptu hemen evlenmek isteyecek diye, cunku içten içe o kadar iyi biliyordum ki düzelmeyeceğini. Her seferinde daha yükseğe çıkarıp, daha yüksekten aşağıya atıyor beni. Yine yaptı. Ben seni kaybetmeyi göze alamam bundan sonra gör bak hayatımızı, 3-4 ay geçince güleceksin şimdiki tedirginliklerine dedi. Sosyal medya'dan cocukluk arkadaslarıma kadar sildirdi. Spora bile gitmeme mani olmaya çalıştı. Sustum izledim eline koz veren ben olmak istemedim. Ama yine de olmadı. Aynı evde, yüzüme karsı gülüp iki dakika yanımdan ayrılmayan aşk bombaardımanı'na tutan adam eski sevgilisiyle mesajlasmaya devam etmiş evin içinde. Kadın bana sahte bi hesaptan hepsini gönderdi şok oldum mu, her seferinde daha az şok oluyorum aptallığıma ağlıyorum sadece .. Kovdum engelledim her yerden. Yüzsüz ne var sanki o konusmalarda falan diyor, ağzımın içine bakıp "asla asla görüşmüyorum seni kaybetmeyi göze alır mıyım" diyen adam utanması bile yok. Her yerden sildim attım. O'na inanmaya çalıştığım kadar kendime inansaydım dağları delerdim.
Kusura bakmayın uzun oldu. Bu yazı hem bir ders niteliğinde olsun aynı seyleri yaşayan varsa belki farkındalık olur. Benim de tamamen bu insanı nasıl hayatımdan çıkaracağıma, nasıl düşünmem gerektiğine dair tavsiyelere ihtiyacım var.. Kolumu kaldıracak gücüm yok günlerdir evden çıkmıyorum doğru dürüst bişey yemeden sadece forumlarda dolanıyorum dizi izliyorum kafamı dağıtmaya çalışıyorum. Buraya kadar okuduysanız cok teşekkürler..