Nasıl anne olunmaz.

Benim annem de zor bir anneydi. Ben sesimi çıkarmazdım.

Büyüdüm. Uzak ve büyük bir şehre üniversiteye gittim. İyi bir okul kazanmıştım. Kimsenin gık diyemeyecegi bir okul.

Baktım ki farklı hayatlar var. Farklı anneler. Farklı davranış biçimleri. Ufkum açıldı. Özgüvensiz biri olmadım hiç. Ama ruhum yaralandi tabii.

Annemi seviyorum. Vicdanlidir. Özünde iyidir. Ama eleştirel ve negatiftir hep. 20 ki yaşların başında onu eleştirmeye başladım. Kimi zaman yumuşak bir şekilde, kimi zaman sertçe. Sana tavsiyem sessiz kalma ama onun kalbini de kırma. De ki "anne yanlış yapıyorsun. Sen bile beni begenmezsen kimse begenmeZ"

Mesela ergenken benle yaşıt kız kuzenimle bir akşam eve geç kalmıştık. Sebebi de kuzenimdi. Hoslandigi çocuk ve arkadaşı bizi bir seyler içmeye çağırdı. Kuzenim gidelim nolur dedi, kiramadim. Muhabbet ederken sarjlarimiz bitti. Akıllı telefon da yok o zaman. Yaz günüydü. 6 gibi eve gitmemiz beklenirken 8 e doğru gitmiştik. Kapıdan girdik. Kuzenimin anne ve babasinda ses yok, sadece surat asiyorlar. Benim annem bana bir bağırış bir çağırış... kuzenime tek laf eden yok. Kuzenim de demiyor ki onun suçu yok, ben istedim.

Hayır sürekli bu tip sorunlar yaratan bir kız olsam neyse. Yine benden bildiler dicem. Gayet çalışkan sevimli sosyal bir çocuktum. Ama anneme göre hep sucluydum.
Haksızlığa uğradıktan sonra birde sesimi çıkarmayınca içimde hep bi yara olarak kalıyor sanırım sizde de öle olmuş. Onlarda güçlendiriyor bizi diyerek pozitif bakmak lazım ne yapılır ki başka. Benimde böle şeyler geliyor başıma ya mutfakta hamur yoğuruyor yardım ediyim dedim. or..luk yapıyamuşum hamur yoğurarak.. İlk uyduğumda dayanamadım güldüm bu nedir ya.
 
Ne kadar kötü. Takdir bekleyen, özgüveni eksik, yaptığı işlerde sürekli mutsuz, ilişkilerinde güvensiz çocuklar yetiştiriyor böyle bireyler.
Anneniz, kendi hayatında olan şeylerin acısını sizden çıkartıyor. O böyle konuşmaya başladığı zaman, içinizden 'bunları bana değil kendine söylüyor aslında' diye sürekli geçirin. Çünkü aslında kızgın olduğu kendi hayatı.
Odanız olsun ayı, kendi dünyanız, orada izole yaşamaya çalışın.
 
B
Akıl ve mantığımı kaybetmeme ramak kaldı . Annemle yaşadığım problemlerin sonu gelmiyor. Asla ama asla dinlemiyor beni . Ayrıca aşırı derecede egosu ve sürekli benimle kendisini kıyaslayıp gereksiz eleştiri. Çok doldum. Evde olunca bilgisayarın başından kalkmıyor bilgisayar bitse telefonu. Sonrada bana sarıyor. Sürekli benimle alay etme ve asla ama asla hiçbir şeyimi beğenmeme. Örnek veriyorum bu yıl son senem üniversiteye hazırlanıyorum haliyle stres yapıyorum. Kendimi yemeğe verdim. 55 kilodan 60a çıktım. Zaten moralim bozuk bunları düşünmesi gerekiyor. Hadi diyorum olabilir. Sonuçta düşünmek zorunda değil. Ama o ne yapıyor ne zaman yemek yesek aşağılama çok kilo aldın güzel değilsin dana gibi yiyiyorsun yeme artık... Tabi gün içindede yok oran kusurlu yok burnun çirkin sen çirkinsin.. Bunu neden yapıyor bilmiyorum. Gerçekten durum çok komik gözükse de sürekli aynı şeyleri duygusuz surat ve gıcık ses tonuyla söyleyince insanda akıl mantık uçuyor. Dahası da var ne biliyim zeki değilmişim. Asla istediğim işi yapamıycakmışım. Zaten yanında durmamaya çalışıyorum. Aşağılamaya başladığında tepki vermiyorum. Ama içimde öle değil malesef..
Diyorum annem. Şu an kaybedersem ne yaparım çok özlerim pişman olurum diyip diyip. Affediyorum. Ama çok yıprandım. Bu şimdi olan bir şey değil kendimi bildim bileli böyle. Özgüvenim kalmadı. Ne yapmalıyım.
Bide annenin gözünden bak belki o da bu şekilde laf sokarsa alinip kendini toparlayacagini zannediyor bu da bi stratejidir ona göre. o yüzden karşına al ve içini dökerek anlat kirmadan deki anlıyorum iyiligimi istiyorsun ama uslubun yanlış ben böyle motive olmuyorum kiriliyorum de vs dok içini tartismadan seni anlamasini sağla ona yol goster
 
B

Bide annenin gözünden bak belki o da bu şekilde laf sokarsa alinip kendini toparlayacagini zannediyor bu da bi stratejidir ona göre. o yüzden karşına al ve içini dökerek anlat kirmadan deki anlıyorum iyiligimi istiyorsun ama uslubun yanlış ben böyle motive olmuyorum kiriliyorum de vs dok içini tartismadan seni anlamasini sağla ona yol goster

Sizce demedim mi ne zaman başlasa diyorum ağlayarak dediğim oluyor düzelmiyor işte benim kendi ayaklarımın üstünde durmam lazım ama bu davranışlarla hiçbir şeyi başaramayacak mışım gibi
 
O başlamadan ikimizin de keyfi yerindeyken konuş hoşuna gidecek birsey yap ve beraber oturup konuşun o başlarsa zaten ağlasan da durum tartışma pozisyonu alıyor benden sana tavsiye sadece kilo içinde 5 kilo almissin stresten daha uzayıp gidebilir diye önünü almaya çalışıyor vs bu gibi şeyleri senin için söylüyor üslubu yanlış ama niyeti farklı bence
 
Niye ters psikoloji hayır kazandığımda nerden bulucam o özgüveni siz böle bir sorun yaşadınız mı ? Direk her şey düzeldi mi ?

Elbette zor atlatılıyor o dönem itiraf etmek gerekir ki izleri duruyor, ama sanırım biraz da insanın kendi elinde "yapamazsın" denileni yaptıysan o ortama girince özgüven yerine geliyor biraz. "Ben neleri atlattım bu mu zorlayacak beni" diye düşünmeli biraz da insan.
Ben üniversite sınavını kazandığımda annem geri adım atıp övünmeye başlamıştı benimle ama elbette unutturmadı o yaşananları.
 
Malesef ,annen degismez ,
Senin yapacagin tek sey calismak ,uzak bir okul kazanmak olabildigince az gormek ,ne dedigini umursama ,duymaz ayagina yat ,tepki verme ,
Annen kavga etmek istiyor ,disarida pasif ,evde aslan karakter,
Okul bitince kendine bir hayat kurarsin,
Asla empati yapma ,acima ,insanlik yapiyim deme ,
Anlamayacaktir,
37 yasimdayim,hep annemin babamin ,ben demesiyle bu gune geldim,
Umursamaz ,onceligi kendisi olan insanlar ,
Kurtar kendinii
 
Vhalla bu tavsiyeyi versem mi vermesem diye çok düşünüyorum zira epey zor bende daha yeni başardım çünkü.. annenle görüşme

bu anlattığın son yıllarda bana da yapıyordu
ki inan genel yaptıklarının yanında hiç bişey gibi gözüksede insan şaşıp kalıyor böyle annenin karşısında...trajikomik resmen...
ve ben kıskançlığın olabileceğini düşünuyorum
bir anne gayet de kızını kıskanabiliyor
öyle vakalar dolu
 
Back
X