Merhaba hanımlar biraz içimi dökmek istiyorum. Erkek arkadaşımla aynı yerde calisiyorduk ve bundan yaklaşık olarak 6 ay önce baslamistik. Yurtdışında calisiyorduk ikimizde. İş ortamimiz fazla lakait ve dedikodunun bol olduğu bir yerdi. İliskimizin başlangıcından itibaren çok sorun sorun yaşadık üçüncü kişiler yüzünden. Erkek arkadaşım başlarda benimle olabilmek için çok mücadele etti ve surekli gözlerimin içine bakan çok ilgili biriydi. Ben de bu yaşıma dek bana bu kadar ilgi ve sevgi gösteren biriyle olmamistim hiç.(Yasim 29.) Hayatım boyunca hayatima kim girerse girsin içimde var olan o kocaman boşluk onun hayatıma girmesiyle kaybolmuştu. Ancak o ilk zamanlarda ona karşı soğuk olmamdan şikayetçiydi. Ben yapı olarak çekingen biriyim. Başlarda ona karşı çok büyük bir sevgi de duymuyordum. Açıkçası incinmekten cok korkuyordum. Aynı iş yerinde olmamiz da beni ikilemde birakiyordu. Zamanla guvenimi kazandi. Hergunumuz birlikte geciyordu. Ben de onu uzmek istemiyor ona daha sicak davranmaya calisiyordum. Günden gune sevgim arttı. Bu sefer feci bir şekilde bağlandım. Kendisi geçmişinde yasadiklarinin etkisi ile kıskançligina engel olamayan bir insandi. İs ortamında erkek çoğunlukta dolayısıyla arkadaş çevrem ortamim daha çok erkeklerden oluşuyordu o da bunu kaldiramiyordu. O istediği için arkadaşlarımdan uzaklastim kimisyle kanli bıçaklı oldum. O ne yaptı sürekli bir şeyleri kıskandı ben böyle yapamıyorum kıskanıyorum sen de istemediğim şeyleri yapıyorsun sana olan sevgim azaldi ara verelim dedi. Ben toparlamaya çalıştım toparlayamadik. Sonra ben uzak durmaya çalıştım o duramadi derken benim yurtdışı görevim bitti Türkiye'ye geri dönmem gerekiyordu o orada devam edecekti. Daha doğrusu benim tercih hakkım yoktu ama onun vardı o orda kalmayı tercih etti. Türkiye'ye dönmeden bir süre önce aramızı duzeltmistik. Ama içimde bir his vardı tam dönmeden önce ben yapamiycam uzaktan diyeceğini düşünüyordum. Konuştum onunla. Başta konuşmaktan kaçındı her şey iyi gidiyor dedi sonra artıları eksileriyle ele alalım olayı dedi. Bana sordu eksileri söyledim daha artılara geçmeden bunu bekliyormuş gibi bitirmek en mantiklisi dedi. Bana söyleyecek bir şey bırakmadı. Şimdi birbirimizden uzaktayiz bir ay olacak neredeyse. Onunla geçirdiğim günleri çok özlüyorum. Dusunmemeye çalışıyorum çünkü delirecek gibi oluyorum. O arkadaş kalabilecegimizi söylemişti ben arkadaşım falan olmasını istemiyorum. Ara ara arıyor ya da yazıyor. Beraber vakit geçirdiğimiz yerlere gidince aklına geliyormusum. Konuştuğumuz zamanlarda bir iki güzel söz de soyluyor. Hem beni istemiyor ne kadar acı çektiğimi de biliyor hem de yazma dememe rağmen niye yazmaya devam ediyor anlamıyorum. Orada biriyle gorustugunden de şüphe duyuyorum. Her ne kadar kabul etmese de. Yakında psikolojik destekte almaya başlayacağım çünkü günlük yaşantıma devam etmekte çok zorlanıyorum. Hiç birakmayacakmis gibi hayatıma girip korktugumu bile bile kendine inandirip durup dururken sevgim azaldi diyip bitirmek istemesi gelmesi gitmesi vs beni büyük bir hayalkırıklığina ugratti. Yaptığım hiçbir şeyden zevk alamaz hale geldim ne gulebiliyorum ne uyuyabiliyorum ne zevkle yemek yiyebiliyorum. Bu durumu nasıl atlatabilecegimi de bilmiyorum...