Nasıl Ayrılmalı ?


Çok teşekkür ederim iyi dilekleriniz için, kötü, bencil insanların arasında; iyi, güzel mucizeler olur mu ki ?

Çok üzgünüm, eşim de öyle bunu görebiliyorum ama biz hayatımızın ipini baştan kaçırdık ve ne yazık ki yeniden elimize alamıyoruz.
 
Çok teşekkür ederim. Aslında eşim de ciddi tartışmalar yaşadı ailesiyle ama onunki öğrenilmiş çaresizlik bence. Kurtulmak istiyor ama annesinin sözlerine öylesine inanıyor ki, onlardan koparsa iflah olmayacağını düşünüyor. Böyle çok oluyormuş gibi.
 
çocuğunuzun babası sonuçta dıe duşunup yapacagınız şeyi soyleyın uçakla gıdıcem şu saatte dıe sana bılgı vermek için soyluyorum dıyın ve gunu saatı gelınce gıdın ...
 
Cok uzuldum inanki hayatta anlascagini dusundugun birini bulmak cok zorlasti hadi buldun aile olmak evlenebilmek cocuk sahibi olmak maddiyat vs hersey zorlasti insanlar tarafindan zorlastirildi
E kurulmus yuva ortada evlat nedir bu edepsizlik ne gececek eline kv hasta biri baglilik sorunu var dr goturseniz ciddi ciddi teshis koyar

Bencil kadin dunyaya civi cakmayacaksin gocup gidince o oglan yanliz kalcak bir hastalik vs olsa bakani edeni yaninda durani olurmu mesela herkesin bir duzeni var hayatta kim ne kadar yardim edebilir yanliz insana neden hayat arkadasina sebep oluyorsun vallahi asilmayacak bireysel skintiniz olsaydi sahsim adina hic uzulmezdim bunlari hicmi dusunmuyor mu
Esinde cesaretsiz gizli gizli destegi keserler kotu olurum korkusu var once ayrilik yasamis bunu yasayan cogu kiside el kavrami oluyor el gidiyor ailen kaliyor diye aileyede karsi gelemiyor sizi kurtaracak sey uzaga tasinmakti anne babaya set cekmekti onuda yapamadi

Emin ol oda cok vurur kafayi tasa da biraz zaman gecince iste kimsenin ahi kimsede kalmiyor ne diyim Allah yardimcin olsun evladinla bundan sonrasi sansin bol olsun
 
Hayatta ne yazık ki bazı süreçler vardır sancısız olması beklenemez sizde o süreçlerden birindesiniz. Bu süreçten en az yarayla çıkmaya bakın. Kim ne der nasıl yaparsam daha etik olur diye düşünebilme lüksünüz yok . En az hasarla tüm eşyalarınızı alın ve gidin . Söylenecek her şey söylenmişse uzatmanın anlamı yok . Planınız boşanmansa karşı tarafla ne kadar ez muhattap olursanız sizin için daha iyi. Sevgiyle kalın.
 
Eski konularınıza baktım yıllar geçmiş üzerinden siz çabalamışsınız yine olmamış.
Üzüldüm ya şuan ki çaresizliğinizi ne yapacağını bilememe durumunu içimde hissettim resmen.

Şimdi hiç haber vermeden gitmek ileride dava aşamasında sorun falan olur mu acaba?
Bence güzelce oturup planlayın her şeyi, kendinizi üzmemeye güçlü olmaya çalışın.
Demesi kolay biliyorum ama elinizden geleni yapmış olmanın verdiği bir rahatlık olsun en azından içinizde.
İlk zorlukta kaçıp gitmek değil sizin ki. Sonuna kadar çabalamak.
Sabırlar diliyorum bundan sonra ki aşamalarda size.
 
çocuğunuzun babası sonuçta dıe duşunup yapacagınız şeyi soyleyın uçakla gıdıcem şu saatte dıe sana bılgı vermek için soyluyorum dıyın ve gunu saatı gelınce gıdın ...

Hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim, iyi ki varsınız.
Bugün psikoloğumla görüştüm, boşanma kararımı bildirdim, o öfkeyle aldığım yanlış bir karar olduğunu, eşime de yazık olduğunu, evet müdahale etmeli ama siz nasıl ki sınırlarınızı aşamıyorsanız, o da aşamıyor, tarzında bir şeyler söyledi. Ona göre eşimle sorun olmadığı sürece tepkilerimin dozunu, onlar anlayana dek arttırmalıymışım.

Kararımdan vazgeçmedim, kimsenin laftan sözden anlayacağı yok, tüm bu olayların bir tık ötesi seviyesizlik, kavga-dövüş. Bunun da huzur getireceğine inanmıyorum.

Kayınvalidemler birkaç gün önce oturduğumuz yere taşındılar, ağır işlerde ben ve eşim haftasonu yardımcı olduk, sonrasında iki gündür armadık, gitmedik, bugün kv beni aradı ve azarlayarak, “ne oldu sürekli karışık, bir sorun mu var, iki gündür hiç aramıyorsun, sesin çıkmıyor” dedi. Ben de tıpkı onun üslubuyla “hiçbir şey yok, aramak istemedim, aramadım.” dedim. Birden üslubu değişti, “merak ettik kızım, bir şey mi oldu diye” dedi, ben de bir şey olmadı merak etmeyin, iyiyiz deyip kapattım.

Uzatmalı mıydım bilmiyorum. Pes ettiğim için, artık hiçbir şeyin önemi olmadığını düşünüyorum.

Eşim adına da, çocuğum adına da üzgünüm ama kendi adıma çok mutlu olacağım.
 
keşke uzatsaydın,
merak etmişmiş!!!
uğursuzlar,
kızım diyor ya bi de, şeytanın sağ kolu bunlar,
keşke uzatsaydın .........
 
siz mutlu olduğunuz sürece emin olun çocuğunuzda mutlu olacak .Eşiniz içinse bu yolu kendi seçti.

Kesinlikle dediğiniz gibi zaten vicdanen çok rahatım. İnşallah çocuğuma da Güzel bir gelecek verirsem daha ne isterim.

keşke uzatsaydın,
merak etmişmiş!!!
uğursuzlar,
kızım diyor ya bi de, şeytanın sağ kolu bunlar,
keşke uzatsaydın .........

Prensescan gerçekten uzatacak konumda değilim, ben daha düşünüyorum ki eşimle bile kötü olmadan nasıl gidebilirim diye. Her şeyi beklediğim insanlarla karşı karşıya gelemem. Hem anlamayacak, hem her daim kendini haklı görüyor. Bana ve çocuğuma zarar vermekten, stres, sıkıntıdan başka bir işe yaramazdı.
 
Neden kaçarcasına gidiyorsun? Aileni çağır en azından şahitlerin olur. Ayrıca evi terk eden kişi haksız oluyor falan boşanma davalarında bi araştırın
 
Neden kaçarcasına gidiyorsun? Aileni çağır en azından şahitlerin olur. Ayrıca evi terk eden kişi haksız oluyor falan boşanma davalarında bi araştırın
Yine dibinize taşınmışlar gördüm şimdi. Allah kolaylık versin
Bu arada bence önce bir avukada danış. Fikir almadan kendi kendine hareket etme. Bu dönemlerde erkekler veya aileleri fazlasıyla çirkef oluyorlar

Yani evi terk etmesem de başka ne yapabilirim ki ? İki yıl önce de benzer bir olay yaşamıştık o zaman avukatla görüştüğümde bana böyle bir şey söylemedi. Hatta o zaman davaya bakan bir hakim vardı, onunla da konuşmuştum, bana yardımcı olmuştu filan ama o da bir şey söylememişti.

Zaten çocuğum küçük, yani yasal bir şekilde alınma gibi bir durum söz konusu olamaz, bunun dışında da önemsediğim bir şey yok.

Çok teşekkür ederim uyarınız için, yine de araştıracağım.
 
Bende doktorun gibi düşünüyorum canım. Esin değiştiyse boşanman bencede doğru değil. Onlara tepki göster gerekirse daha sert ol ama boşanma. Çocuğunu esinle birlikte büyüt. Hasta ruhlu bir kadın yüzünden hayatı değiştirme. Çok zor biliyorum. Benim eşimin ailesine seninkiler gibi. Hatta suan konuşmuyorum hiçbiriyle. Ama onlar yüzünden bosanmam. Sende kararını gözden geçirmelisin bence.
 
eşinin annesi yüüzndne boşnamıyor ki?
sen şu an görüşmüyorsun eşinin ailesi ile ama konu sahibinin eşi böyle bir şeye müsaade etmez sanmıyorum
 
Eşin istediği gibi görüşsün.
Sen mesafe koy. Haftada birden fazla gitmem diye anlaş olmaz mı?
Açma telefonlarını da kv nin.
Kapıları da açma ciddiyim.
Eşinle özel planınız olduğunda da yalan mı yok?
Bakmasın telefona mesela.
Uyuyordum, hastaydım.
Aaa şarjı bitmiş.
Benim tel kapanır oldu anlamıyorum hiç.
Gibi gibi yalanlara başvursun.

Olmaz mı?

Ne bileyim sadece kv yüzünden ayrılık zoruma gidiyor :S
 
Eski konularınıza bi göz attım.bi konunuzda demişsiniz ki kvler taşındı uzaklaştı bir yılımız mutlu mesut geçti.uzaklaşma imkanınız varsa taşının başka şehre.imkanınız yoksa da yaratmaya çalışın.şimdi ben boşanma aşamasındayım bunu akıl edemedim mi diye düşünebilirsiniz fakat uzakta mutluysanız yine olabilirsiniz.diliyorum çocuğunuz için en hayırlısı en sağlıklısı olur.böyle şeyler yazmayı sevmem ama o kv olacak insana da bi kaç kutu kına gönderin boşanırsanız.baştan ayağa kınalansın.tek sebep kendisi olduğu için.
 


eşinin annesi yüüzndne boşnamıyor ki?
sen şu an görüşmüyorsun eşinin ailesi ile ama konu sahibinin eşi böyle bir şeye müsaade etmez sanmıyorum

Yorumlarınız için hepinize ayrı ayrı çok teşekkür ederim. İnanın bu bir sene içinde hepsini denedim, aslında benim istediğim durum tam olarak olmasa da idare ediyordum. Ama şimdi yine bizimle aynı siteye taşındılar, parka gidiyorum karşılaşıyorum, markete gidiyorum karşılaşıyorum, kafede oturuyorum karşılaşıyorum. Zorundalıklarım hiç bitmiyor. Hastalık, uzaktan gelen akraba, düğün, davet... bunlar bana göre tabi ki zorunluluk değil ama onlar bu gibi durumlarda ayrı olmayı mümkün görmüyor.

Eşim ile ilgili kısma gelince, o da benden pek farksız değil, babasından çekinir, annesi her bir araya gelmede bir imada bulunur, laf sokar. Yani artık o haftada bir buluşmalar eziyet gibi gelir, bu eziyeti hafifletmek için, onu susturmak için taviz veririz, haftada iki gidelim de söylenmesin gibi. Taviz tavizi doğurur ve biz nasıl olduğunu anlamadan yine kendimizi içli dışlı buluruz.

Tavır, surat hiçbir işe yaramaz. Yeter ki biz yanlarında olalım da, istersek hiç konuşmayalım. Israrın haddi hesabı yok. Beni bunaltan da o ısrar. O kadar ısrar beni inanılmaz geriyor, benim de ısrarla reddetmem onları çok geriyor; öyle saçma sapan bir ilişki.

Artık kaldıramıyorum. Birlikte olmayı asla istemiyorum ama geri de püskürtemiyorum. Açık açık söylemek de dahil hiçbir yöntem hiçbir işe yaramıyor.
 
Taşınma konusunda da suçlu kişi eşim. Taşınmıyor. Aslında taşınırsa zaten önce ailesi, kardeşleri büyük tepki gösterir, neden annenler o şehirde yalnız bıraktın diye; ikinci ihtimal arkamızdan gelirler gittiğimiz şehre, üçüncü ve bence en önemli sebep ise eşimin iyi bir mesleği ve iyi bir geliri olmasına rağmen, ailesinin durumu çok çok iyi. Biz de rahat bir yaşam süreriz fakat, şimdi oturduğumuz gibi bir evde, şimdiki lüks standartlarda olmayabilir.

Ha yuvamızdan önemli mi? On tane xx marka pahalı ayakkabın, gömleğin olmasın da iki tane olsun. Eşim hayat standartlarının düşmesine de istemiyor.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…