Merhaba arkadaslar,
Esimle aramizdaki devir islemlerini tamamladiktan sonra bosanma davasini acacagim. Lakin kafami karistiran seyler var.
Bu hikayeyi sonlandirip, esimi ve ailesini Allah'a havale edip, anlasmali mi bosanmaliyim?
Kanunun bana verdigi hakki kullanip, hakkimi aramak ve savasmaktan korkmayip cekismeli mi bosanayim?
Ailem, bazi arkadaslarim ve avukatim cekismeli bosanmanin beni cok yipratacagini ve yoracagini dusunduklerinden anlasmali bosanmamdan yanalar.
Esim ve ailesi de bunu istiyor.
Fakat ben yasadiklarimin hesabini kanun onunde sormak, korkmamak, savasmak ve Allah'in izniyle bu savastan galip ayrilmak istiyorum.
Eski konularimda bahsetmistim. Vajinismusum ve bu yuzden esimden psikolojik siddet gordum evliligim boyunca. Sirf burnum surtsun diye vajinismus tedavimi yarida biraktirip bosanma blofleri yapti. Yetmedi, sabahin 4'unde moral bozuklugundan rahatsizlandim, hastaneye goturmedi, tek basima gittim. Vajinismus problemimi bir sucmus gibi once benim babama, sonra da ailesine anlatti. Bana destek olmak yerine beni rencide etti.
Avukatim tum bunlarin tazminat sebebi oldugunu soyledi.
Derdim para degil. Yasadigim acilardan savasip kazanarak kurtulma arzusu benimkisi.
Bu zamana dek hep korktum, hic risk almadim, en kolay yolu sectim ve bu yuzden ozguvenimi yitirdim.
Yasadiklarim yukarida saydigim kadar degil elbet, bunlar en barizleri.
Siz yerimde olsaniz savasir miydiniz, ugrasmayip birakir miydiniz?
Benim gonlum savasmaktan yana. Ama ofkeme mi yeniliyorum... bundan emin degilim.
Bana Allah yeter...