Arkadaşlar uzun olabilir ama içimi dökmezsem gerçekten çıldırabilirim..
Deliler gibi aşık olduğumuz bir gün bile birbirimizi incitmeden geçirdiğimiz 1 bucuk yılın sonunda anlaşmamız gereği bırakıldım sebep ailesinin çalışan kız istemesi 2.girişimdede üniversiteyi kazanamadım ve uzak şehirlerde yaşadığımız için bitti aylarca ağladım oda ağladı ama ilişkinin başında kazanamazsam olmaza şartlandırmıştık kendimizi. Kopmamız zor oldu ailesi de beni biliyordu ama kazanamadıpımı duyduktan bi hafta sonra ona kız bakmaya başladılar her sn ağladm ikimizde mutsuzduk. Birde çocukluğum diyeyim. 19 yaşında bir kızdım işte o 27 yaşındaydı ailesi tarafından yaşın geçiyor baskısı vardı. 1 ay günlerim gecelerim zehir oldu her sn ağladım. Sonra tamamen birkaç gün görüşmedik ve sonrasında bana geri dönmek istediğini soyldi yapamadığını herşeye ragmen beni istediğini soyledi onu deli gibi sevmeme ragmen kabul etmedim inat gurur hırs hepsi karıştı birbirine. Çok acı çekiyodum ama kabul edemedim gururm çok incinmişti. Bana dönmek için çok şey yaptı çok göz yaşı döktü bulunduğum şehire geldi görmeye bile çıkmadım telefonlarımu değiştim ve hiç bir sekilde fırsat vermedim. Onun için ölebilirdim o kadar çok seviyodum ama gururum geri dönmeme engel oldu. Ve o yıl ben o hırsla sınavı kazandım ve mühendisliğe ilk adımımı attım. Diplomamı alırken bile aklımda o vardı hep o hüzün..Ve aylar seneler geçti sürekli haberini aldım bana ulaşmaya çalştıgını çok yürekten adımlarını duydum durdum. Kendini çok anlatmaya çalıştı çok çırpındı çok geldi peşimden nişanlıyım dedim vazgeçsin diye gerçek olmayan birsürü sey soyledim maillle bana ne olursa olsun başkasıyla evlilik imzası attığın güne kadar kabulümsün dedi hayır asla olmyck ddm. Yüzüne karşı güçlüydüm arkasından hep ağladım herkeste onu aradım ama nasipten mi bilmiyorum geri dönemedim. 2 yıl sonra biriyle görüşmeye başladım ve şuan nişanlıyım çok çooook iyi biri oda. Asla yanlış yapmam ama kalbim her gece onu geritiyo aklıma artk unutmak söküp atmak istiyorum içimden nişanlıma haksızlık etmek istemiyorum çok üzülüyorum aradan 5 sene geçti içim hala çok yanıyo bazen diyorum bi kere sarılıp kokusunu çekebilseydm keşke içime şimdi eskiye dönebilsek ve ona gidebilsem ama herşey için çok geç... simdi evli çocuğu var facede gördüm bense nişanlı. İçim o kadar sıkışıyordu ki sırf rahatlamak için ortak birinden helallik istettim nişablandığımı da öğrenmiş hakkımı helal etmiyorum ki öbür dünyada bir kere olsun görebileyim gördükten sonra zaten ederim demiş ve gene birsürü içimi parçalayan seyler soylemişş ortak ark bile hüngür hüngür ağlamş. sonra o nişanlıymış ben ise evli bu son konusma olsn demiş ve orda noktalandı zaten ötesi olmazdı. Aklıma geliyor geldiği zaman boğulacakmış gibi oluyorum yüreğimin acısı hala taze okadar seneye meydan okuyor resmen yüreğim bana. Nişanlımı da çok seviyorum çok iyi çok özel biri. Ama kalbimin bi köşedi de böyle üstünü örtmeye çalıştığım bir yarayla duruyo. Ne kadar masum saf sevmişim şimdiki aklımla olsa üniversiteyi şart koşan biriyle olmazdım bile oda çok pişmanmış nasıl yaptım deyip duruyormş ama geri dönmediğim için bana kızıyormş o evli ama onunda içinde ukte benimde... bu dünyada kavuşamadık nasip diyorum herkes kendi payına düşeni yaşıyor. Ayakta durmak zorundaym başka şanszm yok
Deliler gibi aşık olduğumuz bir gün bile birbirimizi incitmeden geçirdiğimiz 1 bucuk yılın sonunda anlaşmamız gereği bırakıldım sebep ailesinin çalışan kız istemesi 2.girişimdede üniversiteyi kazanamadım ve uzak şehirlerde yaşadığımız için bitti aylarca ağladım oda ağladı ama ilişkinin başında kazanamazsam olmaza şartlandırmıştık kendimizi. Kopmamız zor oldu ailesi de beni biliyordu ama kazanamadıpımı duyduktan bi hafta sonra ona kız bakmaya başladılar her sn ağladm ikimizde mutsuzduk. Birde çocukluğum diyeyim. 19 yaşında bir kızdım işte o 27 yaşındaydı ailesi tarafından yaşın geçiyor baskısı vardı. 1 ay günlerim gecelerim zehir oldu her sn ağladım. Sonra tamamen birkaç gün görüşmedik ve sonrasında bana geri dönmek istediğini soyldi yapamadığını herşeye ragmen beni istediğini soyledi onu deli gibi sevmeme ragmen kabul etmedim inat gurur hırs hepsi karıştı birbirine. Çok acı çekiyodum ama kabul edemedim gururm çok incinmişti. Bana dönmek için çok şey yaptı çok göz yaşı döktü bulunduğum şehire geldi görmeye bile çıkmadım telefonlarımu değiştim ve hiç bir sekilde fırsat vermedim. Onun için ölebilirdim o kadar çok seviyodum ama gururum geri dönmeme engel oldu. Ve o yıl ben o hırsla sınavı kazandım ve mühendisliğe ilk adımımı attım. Diplomamı alırken bile aklımda o vardı hep o hüzün..Ve aylar seneler geçti sürekli haberini aldım bana ulaşmaya çalştıgını çok yürekten adımlarını duydum durdum. Kendini çok anlatmaya çalıştı çok çırpındı çok geldi peşimden nişanlıyım dedim vazgeçsin diye gerçek olmayan birsürü sey soyledim maillle bana ne olursa olsun başkasıyla evlilik imzası attığın güne kadar kabulümsün dedi hayır asla olmyck ddm. Yüzüne karşı güçlüydüm arkasından hep ağladım herkeste onu aradım ama nasipten mi bilmiyorum geri dönemedim. 2 yıl sonra biriyle görüşmeye başladım ve şuan nişanlıyım çok çooook iyi biri oda. Asla yanlış yapmam ama kalbim her gece onu geritiyo aklıma artk unutmak söküp atmak istiyorum içimden nişanlıma haksızlık etmek istemiyorum çok üzülüyorum aradan 5 sene geçti içim hala çok yanıyo bazen diyorum bi kere sarılıp kokusunu çekebilseydm keşke içime şimdi eskiye dönebilsek ve ona gidebilsem ama herşey için çok geç... simdi evli çocuğu var facede gördüm bense nişanlı. İçim o kadar sıkışıyordu ki sırf rahatlamak için ortak birinden helallik istettim nişablandığımı da öğrenmiş hakkımı helal etmiyorum ki öbür dünyada bir kere olsun görebileyim gördükten sonra zaten ederim demiş ve gene birsürü içimi parçalayan seyler soylemişş ortak ark bile hüngür hüngür ağlamş. sonra o nişanlıymış ben ise evli bu son konusma olsn demiş ve orda noktalandı zaten ötesi olmazdı. Aklıma geliyor geldiği zaman boğulacakmış gibi oluyorum yüreğimin acısı hala taze okadar seneye meydan okuyor resmen yüreğim bana. Nişanlımı da çok seviyorum çok iyi çok özel biri. Ama kalbimin bi köşedi de böyle üstünü örtmeye çalıştığım bir yarayla duruyo. Ne kadar masum saf sevmişim şimdiki aklımla olsa üniversiteyi şart koşan biriyle olmazdım bile oda çok pişmanmış nasıl yaptım deyip duruyormş ama geri dönmediğim için bana kızıyormş o evli ama onunda içinde ukte benimde... bu dünyada kavuşamadık nasip diyorum herkes kendi payına düşeni yaşıyor. Ayakta durmak zorundaym başka şanszm yok
Son düzenleme:
