ayy bunların sıkıntısı derdi bitmez, son günlerde moda oldu bu; sıkıldım, bunaldım, hayattan zevk almıyorum, hiç bişey yapmak istemiyorum...
bak ben kendi hikayemi anlatim sana; bikaç ay önce iş yerinde sorunlar yaşamaya başladı, sürekli bi soğukluk bana karşı, sorunca "bişey yok işle ilgili" diyodu, sonra istifa etti bir sürü borcu vardı, cebinde beş kuruş para yoktu, hep yanında oldum maddi manevi destek oldum her zaman, ama beyefendi bunalımdaydı ya malum hep ben arıyıp soruyodum, bana gelince bunalımda arkadaşlarıyken mutlu, kafa dağıtıyo güya... bu arada benim de sınavlarım var çok yoğun stresli bi dönemdeyim ama tek kelime sıkıntımı belli etmedim, saatlerce ağladığım oldu, hiç bi şekilde yansıtmadım, nese işte arada sevdiğini hissettiriyodu ama ilgisizdi yani belli... sonra iş aramaya devam ediyodu bi taraftan ama evdeydi sonuçta, internete sardı iyice, facede bi sayfanın adminliğini aldı, bu arada sanalda yüzünü bile görmediği kızlarla muhabbet ettiğini öğrendim, bu bana göre aldatmadır, onu da affettim... bigün konuşurken camda dayanamadım ağladım niye böle soğuksun diye, bana dediki "bunaldım, canım hiç bişey yapmak istemiyo, sadece sana karşı deil herkese böleyim, ailemle telefonda kavga ediyorum hergün, sıkıldım, bunaldım" dedi... yine teselli ettim...
ve sonunda iş buldu, borçlarını ödedi, kendine geldi adeta; ilk zamanlara döndük resmen, aşkımlı, canımlı sevgi mesajları, akşam telde uzun muhabbetler... maşallah diyim Allah bozmasın bu durumumuzu ama bu arada ben de çok yıprandım, saatlerce ağladığımı bilirim... amma ve lakin çok seviyorum, onun da hala sevdiğini biliyorum, o yüzden geride bıraktım bunları...
erkeklerin bu durumunu anlamıyorum, bizim hiç mi problemimiz olmuyo, biz niye böle yapmıyoruz? sürekli sabretmek zorundayız yani sonuç olarak...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?