bende dayanamıyorum artık en yakın arkadaşım evlendi hemen hamile kalırsa diye korkuyorum ikimizde aynı ilçeye yakın komşulara gelin gittik ben 1 yıl oldu evleneli o 1 ay ilk aydan hamile kalıyormuş onun anne ve baba tarafı ilk ay hamilelik testi yapmış negatifi görünce bozulmuş ben 10 aydır deniyorum kötü biriyim sanırım onun hamile kaldığını duymak istemiyorum özellikle de hemen
bence de bu kötü biri olduğun için değil
burda bu derdi yaşayan herkes aynı duyguları yaşıyor...
maalesef çok zor bir imtihan bu...
elimizde olmuyor...
ama bu gibi düşüncelerimizi durdurmaya çalışmalıyız
yoksa bu vesveselerden kurtulamayıp
hep negatif düşünüp hayatımızı berbat hale getirebiliriz...
ben kendi kendime sürekli
''Allah verdi o bebeği ona,
Allah istedi ve oldu, Allahın isteğini yargılayamayız,
ona veren Allah bana da verir elbet''
diyorum...
hamile olan herkes için samimi bir şekilde sevinmeye çalışıyorum,
bazen sevinmek için kendimi zorluyorum...
içimdeki o kötü sese ''sus sus sus, hayır sen haksızsın'' deyip susturuyorum...
''Allah herkese yaşatsın, kimseyi aratmasın...''
diyorum...
artık ''ne kadar güzel bu insan bizim çektiklerimizi çekmedi ve çekmesin de''
diye seviniyorum onun adına...''biz yandık siz yanmayın'' gibicesine...
''Yaratılanı sev Yaradandan ötürü'' ile geziyorum kafamda...
ve kim ne derse ''iyi niyetli demek istedi iyi niyetli''
deyip üstelemiyorum
''yaşamayan bilemez, ne bilsinler''
deyip geçiyorum
birşey saklamıyorum artık kimseden
hatta ben kendim anlatmaya başlıyorum hikayemi
ve rahatlıyorum...
evet bazen o insanlar da bize karşı nasıl davrancağını şaşırıyor
deyip, onlarla empati yapmaya çalışıyorum
ve gerçekten çok alıngan ve hassas olduğumu
itiraf ediyorum kendime...
dua edin deyip amin diyorum
çok dua etmeye çalışıyorum...