- 2 Nisan 2023
- 298
- 484
- 18
- Konu Sahibi nezamandiraraftayim
-
- #1
Merhaba hanımlar. Ben dinine bağlı biri olmak istiyorum, ama olamıyorum. Müslümanım, ama müslümanliga dair yaptığım tek şey ramazanlarda oruç tutmak. Ben istiyorum ki giyimim daha uygun olsun, her gün namazımı kılayım, Kur'an ı öğreneyim bol bol okuyayım.vs
Başı açık biriyim kapanmak gibi bir düşüncem şu an için yok, çünkü böyle şeylerin kademe kademe olması gerektiğini düşünüyorum. önce namaz kılmayı rayına oturtmak gibi. Mesela denize girmeyi çok seviyorum bikiniyle giriyorum bu benim için normal bir şey aslında. Bunun gibi birçok örnek. Sürekli aklımda şu var. Evet müslümanım sözde. Ama ben müslüman gibi yaşamıyorum ki. Namaz? Kilmiyorum, Kur'an? Okumuyorum. Açık saçık giyinmesem de Müslümanlığa uygun giyinmiyorum. Teoride her şey tamam ama bir türlü yapamiyorum istediklerimi. Akademik bir sınav olduğunda deli gibi çalışıyorum, o kadar önemsiyorum. Ama asıl sınavı önemsemiyorum bu bana çok tuhaf geliyor. Yaşam böyle çok anlamsız ve yaşamın anlamının (inancı olanlar için) dinine bağlanmaktan geçtiğini düşünüyorum.. Dedikodu sevmem yapılan ortamlardan uzaklaşırım, yalan konuşmamaya çalışırım, adil bir insan olmak bütün çabam. Manevi olarak zaten böyle biriyim ama işin bir de elle tutulur yapılması gereken ibadet boyutu var. Hani şu yeterli gelmiyor 'benim içim temiz'
Her şeyin farkında olup bu kadar isteyip neden bu kadar nefsime yenik yaşıyorum bilmiyorum. Bana önerileriniz var mı? Böyle düşünen aynı yollardan geçen
Başı açık biriyim kapanmak gibi bir düşüncem şu an için yok, çünkü böyle şeylerin kademe kademe olması gerektiğini düşünüyorum. önce namaz kılmayı rayına oturtmak gibi. Mesela denize girmeyi çok seviyorum bikiniyle giriyorum bu benim için normal bir şey aslında. Bunun gibi birçok örnek. Sürekli aklımda şu var. Evet müslümanım sözde. Ama ben müslüman gibi yaşamıyorum ki. Namaz? Kilmiyorum, Kur'an? Okumuyorum. Açık saçık giyinmesem de Müslümanlığa uygun giyinmiyorum. Teoride her şey tamam ama bir türlü yapamiyorum istediklerimi. Akademik bir sınav olduğunda deli gibi çalışıyorum, o kadar önemsiyorum. Ama asıl sınavı önemsemiyorum bu bana çok tuhaf geliyor. Yaşam böyle çok anlamsız ve yaşamın anlamının (inancı olanlar için) dinine bağlanmaktan geçtiğini düşünüyorum.. Dedikodu sevmem yapılan ortamlardan uzaklaşırım, yalan konuşmamaya çalışırım, adil bir insan olmak bütün çabam. Manevi olarak zaten böyle biriyim ama işin bir de elle tutulur yapılması gereken ibadet boyutu var. Hani şu yeterli gelmiyor 'benim içim temiz'
Her şeyin farkında olup bu kadar isteyip neden bu kadar nefsime yenik yaşıyorum bilmiyorum. Bana önerileriniz var mı? Böyle düşünen aynı yollardan geçen