Bende olsam istemem aynı evde kalmayı heleki birde çok rahat yaşamış bir insan olarak ,maalesef birlikte oturmanın zorluklarına şahit oluyorum kız iyi niyetinden dolayı 27 yaşında dul kalmış kayınvalidesi ile kalıyor agzı var dili yok eşi belki annesinden fırsat bulsa karısını sevecek ,kapıya vurmadan odaya dalmalar birde üstüne ''ayıp değil mi büyük gelince toplanır insan demeler'' gelin garibim akşama kadar çocuklarına bakar, evini temizler ,yemeğini yapar hiçbir şekilde yüz ifadesi dışında mutsuz olduğunu söylemez .Ayrıca kayınvalidesi eğer dışardaysa yada misafirliğe gitmişse bile her sabah uyandı mı uyanmadı mı diye kontrol eder ,içim yanıyor yapacak bişey yok kayınvadelisi benim yakın akrabam ne kadar kızarsam kızayım durum değişmiyor ,benim düğünüm var ev tutuldu ,eşyalar falan bir heycan sardı kız bende böyle heycanlar yaşayacak mıyım acaba abla diyor ,bana soruluyor eğer nişanlın aynı ev deseydi kabul edermiydin etmezdim 3,5 senedir sevdiğimiz halde etmezdim ,kaldıramazdım neden kendimi kaldıramayacağım bir yükün altına sokayım ,insanlar iyi niyetinden kabul ediyorsa biraz anlayış ,biraz hoşgörü bu devirde kimse kimseyi çekmiyor bari gelinimin kıymetini bileyim demeleri gerekiyor.