- 30 Ocak 2011
- 1.529
- 448
- 323
Merhaba hanımlar Bu konuda olması gereken ne bilemiyorum çok mu ince düşünüyorum. Çünkü ilk defa evimden uzakta is dolayısıyla tek başına yaşamaya başladım. Her türlü tek kalinmiyor. İnsan bir çay icebilecek kişi arıyor. İlk sene Başı kocaman bir gruptuk. Birbirimize toplanır her şeyi birlikte yapardık .Birbirimizden başka kimse yok çoğumuz gurbetten gelmiş. Eskilere de kaynaştık . Ama bu yüzden o grup üyeleri gruptan diğer arkadaslarla grup oldular. Sevgili yapanlar oldu. Yani yazın 3 kişi tatile gitmiş .Çoğunun haberi yok tabi. BÖYLE şeyler çok GUCUME gidiyor. Hepimiz döneceğiz o küçük yere ben o sıcak ortamı bulamacagim için çok endişeliyim. Grup dışında güvendiğim sevdiğim arkadaşım da vardı her şeyi dertlesuedik ama onun da laf taşıdığına şahit oldum .beni çok zor durumlarda bıraktı ama üstüne sünger çekip olmamış gibi davranıyorum. Ama eski güvenim yok . Keşke böyle hissetmeseydim. Bir de görev yaptığım yerde çoğu aynı yörede en uzak şehirden gelenim bazen kendimi çok uzak hissediyorum. İyi kızlar ama mesala bir yere cagirmadilar mi üzülüyorum. Tabiki birlik de gezdigimizde oluyor. Böyle anlarda ne yapmalıyım ? Hep bir kaynaşma sıcaklık istiyorum . Bazen öyle laf ediyorlar ki....kırılıyor ama ses etmiyorum. Acaba ben mi yanlis yaptim demekten kafa yoruyor moralim düşüyor. Konuşurken kimseyi kırmam Herşeye uyarım. Duygusal yanım çok. ..Hassasin derler. .... Bazen öyle boyuta geliyor ki facebook yakın arkadaşım niye beğenmedi bir şey mi yaptım. .. Birseyi takmamak istiyorum. Oralarda kimse yok ...Bunları hissederek hepten insanlardan soğuma istemiyorum. O bunu dedi .Niye dedi. Yanlış bir şey mi dedim diye sorgulamaktan o kadar yoruluyorum ki.... Sonradan aslında öyle olmadığını öğreniyorum.
