Destek aldım bu konuda. Otokontrol artık bende duygularımı kontrol altına alabiliyorum anında yükselip bağırıp boşuna harlamıyorum. Kavgayı başlayacağım sırada olaya agresif on yargılı başlayıp saldırmıyorım. Empati yeteneğim gelişti olayların son anındaki pişmanlığını düşünüyorum. Şımarık bir kız değilde o şımarık kızı sakinleştirmeye çalışan annesi gibi bir rol üstlendi beynim. Bendeki bu değişim yüzünden eşime karşı tavrım çok güzel oldu ve anladım ki kavgaları hep ben çıkartıyormuşum . Adam sussa bile didikleyip onuda delirtiyormuşum. Hatta bir kaç defa ilk evlendiğimde ona tokat atmıştım bu normal geliyordu artık o anları düşününce bile o kadar üzülüyorum utanıyorum ki.o ise hiçbirşey yapmıyordu caresizce gelme tamam konuşmayalım diyordu yalnızca ... Şuanda bile hüzün çöktü