nce "Biz" sonra Ailelerimiz

bız esımle evlenmek ıstedıgımız benım aılem sıddetle karsı cıktı
sebebı esımın aılesının dagınık basına buyruk buyugu kucugu bellı olmayan bır aıle modelının olmasıydı
aylarca esım aılesını yanına alıp ıstemeye geldı ama babam ısrarla hayır dedı

en sonunda esım babama tek basına gelıp dedı kı
aılemı bır kenara bırakıp sadece bana vereceksınız kızınızı
ben ve kızınız sadece ıkımız "bız" olucaz
bızım dısımızda kalan hıcbırseyın bızı etkılemesıne ızın vermeyecegım dıye soz vererek evlenme ıznı aldı

sımdıye kadar hıcbır sorunumuz olmadı "bız" olma konusunda
ama esımın aılesı bu kavramı bıle anlayamıyor
herseyden once kendı evlatlarını ve evlatlarının da herseyden once aılesını secmesını ıstıyorlar
zaman zaman hatta sımdı bıle bu sebeble gergın gunler gecırıyoruz
ama yıne esımle bırlıkte hareket edıp bızım kurallarımızın da oldugunu kabullenmelerı ıcın ugrasıyoruz

evladının gercekten mutlu olmasını ısteyen bır aıle once evladını bır bırey olarak gorebılmelı
kendı basına kararlar verebılecegını bılıp arkasında durabılmelı
 


Esiniz basindan beri anlamis bu 'biz' kavramini.
Kendisini gercekten tebrik ederim.
Cunki boyle bir kiz isteme de cesaret ister.
Basindan dikmis ailenizin bayragini..
Siz guclu olup kurallarina gore davrandiktan sonra
Baskasina laf soylemek dusmez
Mecburen size gore davranir

evladının gercekten mutlu olmasını ısteyen bır aıle once evladını bır bırey olarak gorebılmelı
kendı basına kararlar verebılecegını bılıp arkasında durabılmelı

Butun sorunlarda zaten bundan kaynaklaniyor: dugun masraflarini, aile evlendiriyor, dugun masraflarini ustleniyor vs. ve gerisinde de karismak istiyor.
Evlat artik kendisi bir aile oldu diye kabullenemiyorlar.. bunu anlamiyorlar, veya anlamak istemiyorlar nedense
 
 
Maalesef bizde öyle degil. Esim ailesine haddinden fazla düskün. Ailesine düskün olmasi güzel ama bir yerden sonra insani kullaniyorlar. Misal bizim paramiz yokken benim ailem bize hep yardimci olurdu ayni zamanda paramiz olmadigi halde esim gider annesine harclik verirdi.

Simdi dururumuz iyi cok sükür ailesi hala para istiyor ama benim icimden vermek gelmiyor cünki kendi ailemi kullanmis ve hep onlara yediriyormus gibi geliyor bana. Onun icin bes kurus dahi olsa veresim gelmiyor.
 


Evet aile onemli ama destek yerine kostek oluyorlarsa is evlatlarda biter.
Onlar 'biz' olmayi bildikten sonra, kim ne yaparsa yapsin, hangi niyetle yaparsa yapsin, bos olacak.

Soyle biseyde var, is iyice cikmaza girmesin diye iki tarafi idare eden de var..
Fakat ben sahsen bana ne olursa olsun yalan soylenmesini istemem..
Kendi ailesine soyleyebilir, gecistirmek icin, ama esine de yalan soylerse, o 'biz' olmaktan cikar..

Ins. evliliginde sorun yasamazsiniz birbirinizle.. Anne de annelik yapamiyorsa vebali kendine, sen kafani yorma..





Esin yardim aldiginiz halde annesine harclik vermesi mantikli degil.
Eger yardim etme niyeti varsa, ve gercekten annesi de buna muhtacsa, evlenmeden once bunu hesaplayacakti, ve ona gore evlenecekti. Kendi evinde ihtiyac varken,anneye babaya para harcaniyorsa, bu disariya harcanmis demektir. Kendi annesi babasi bile olsa..

Senin icinden gelmemesi cok dogal bu durumda. Belki esine uygun bir dille bunu alistirabilirsin. Sonucta onunda niyeti iyi, kotu degil.
 

kimsenin yanına kalmazlmaz:
sen mağduriyet psikozuyla kendini yıpratma arkadaşım...başta çok zor geçiyor bu haksızlık duygusuyla baş etmek ama geçiyor... bu süreçleri arkasında bırakmış biri olarak tek tavsiyem hayaller kur; daha iyi,daha mutlu,huzurlu olmasını istediğin yeni hayatını düşün ve sosyalleşmeye bak...çevreni değiştir, yeni ilgi alanları keşfet...çok büyük şeyler olmasına bile gerek yok. hastanelere gidip çocukları ziyaret etsen bile seni mutlu eder...
geride bırakacaklarınla/bıraktıklarınla aklını, ruhunu kanserlemelmaz:
güçlü ol,hayal kur, hayallerini gerçekleştirmek için çaba sarfet...inan,yaşadığın bu saçmalıklara gülüp geçersin bir-iki seneye kalmaz...şansın açık olsun
 
Once biz sonra ailelerimiz.. saglik ve zor bir durum yoksa tabiiki.
esimin ailesi arabalarini bir ust model almak icin para isterlerse kabul etmeyiz
ama ay sonunu getiremiyorlarsa saglik sorunu yasiyorlarsa elimdekinin yarisini gonderirim
kendi ailem icinde gecerli
ama kendimizi ayda yilda bir kasip ufakta olsa sevindirebiliriz diye dusunuyorum
cunku onlar buyuklerimiz
 

Bende boyle dusunuyorum, yalniz ailesinden kisip annelerine babalarina yediren cok adam var. Ustelik saglik sorunu olmadan, maddi durumlari normalken...

Bence ilk once evin rizki on plandadir, ondan sonra buyuklerimizi sevindirmek gelir. Zaten bundan guzel sevap yoktur bence..
 
kadınlar bunu çok kolay diyebiliyor ama,
nasıl yetiştiriliyorlarsa bağımlı erkekler,diyemiyorlarÇok üzgünüm çoook
 
kadınlar için hep öyledir ki canım
önce kendi yuvam çocuklarım kendi çıkarlarım ve geçimim önemlidir benim için
benim mantığım şu canım biz kimseyi dünyaya getirmedik sonuçta kimseden sorumlu değiliz:1no2:
ama çocuklarımızı isteyerek bilerek bu dünyaya getirdiysek onların herşeyinden sorumluyuz önceliğimiz hep onlar olmalı
yani biz olmalıyıza.s
sonra anne baba kardeş vs gelmeli
tabii birtek hayati konular dışında....
ama maalesef erkeklerin çoğu bunu uygulamıyor
öylelerine de allah akıl fikir versin
 
erkekler işlerine gelmedikleri için uygulamıyor
bizimkide evlenmeden önce ailesi hakkında neler söylerdi
şimdi onlardan kıymetlisi yok.önce onlar gelir :S
 
ilk önce ailem yani biz cocuklarim .sonra onun ailesi benim ailem. bu konuda esim benden tutucudur. cocuklarina toz kondurmaz .kendi annesine bile laf söz ettirmez .ilk evlendigimiz de esim annesine cok düskün dü.bizim evimiz diye bir sey yokdu sanki .babasi biraz konusmus. zamanla evimiz oldu .cocuklarla da daha asiri baglandi.aile büyükleri de biraz cocuklarina asilamali . herkes evini yerni bilsin.
 

Benim annem ve babam evlendiklerinde hep babamin babasi, yani dedemlerde kalmislar. Annem bana hamileyken (ilk cocugum) ayri ev tutmuslar ama bi sene bile oturamamislar.. Cunki dedem illa geri doneceksiniz demis. 4 yasina kadar dedemlerde buyudum yani. Babam maasinin hepsini verirmis dedeme.. Bazen annem yemek yaptiginda herkes yermis bitirirmis ona bisey kalmazmis. Babamda ses cikarmazmis.. Boyle bu 4 sene devam etti iste. Sonunda babam dedemlere cok yakin bi ev tuttu ve oraya yerlestik. Annem biraz rahatlamis ama ordan bile dedem karisirmis anneme, nereye gidiyor, ne yapiyor diye..

Annem isyan bayragini cekmis ve oyle kurtulmus bu kontrollerden. Yalniz dedemin bi kac kez bize geldigini hatirlarim. Cok uzulmus babam ayrildiginda (en buyuk oglu) diger ogullari ayrildiginda da sitem etmis..

Eskiler boyle gormus galiba.. Tuhaf ama hala devam ediyor bu..
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…