Benim canım öğretmenim asla unutmadım Allah da unutturmasın o güzel insanı
İlkokulda bana öğretmenlik yaparken bile ileri yaşlardaydı
Eski öğretmenlerden yani
hiç unutmam birgün annem öğle yemeği arasında gelemedi, aç kaldım, köy okulunda okuyorum, okula ulaşmak için nerdeyse dize kadar çamura bata çıka kuş uçmaz kervan geçmez dağ başında kilometrelerce yürüyorum
Güzel insan açtı bohçasını gazete kağıdını serdi masasının üzerine bayat bir ekmek bir avuç buz gibi olmuş kızarmış hamsi bir de kuru soğan, vurdu yumruğu kırdı soğanı, hadi kızım gel beraber yiyelim bugün dedi, utandım siz yiyin öğretmenim dedim, benim hiç iştahım yokki yalnız nasıl yiyim yoksa öğretmeninin ikramını beğenmedin mi dedi, oturduk birlikte yedik, yemin ediyorum o gün bugündür hamsiye bayılırım, her yiyişimde öğretmenim gelir aklıma içim sızlar, lokmamı paylaşmayı öğretti bana, açları doyurmayı öğretti
Devlet ona öğrencisini doyurmak için para mı verdi, paylaşmayı öğretmesi için para mı verdi, merhamet göstermesi için para mı verdi? Tabiki hayır, yalnızca olması gerektiği gibi insan insanlığına yakışır bir öğretmendi