bu hesapla 50 yaşımızda falan çıkıcaz galiba ergenlikten.. ergen olsaydık keşke gerçekten hayat daha kolay olurdu. niye evlendiniz sorusunun cevabı; biz birlikte yaşıyorduk, çocuk istiyorduk evlendik. her normal insanın yaptığı gibi. yoksa daha devam ederdik zaten, bi imzamız yoktu. 5yıldır da evliyiz. bugüne kadar yaşamadığımız ah bizim ilişkimizde hiç küfür şiddet yok diye övündüğüm şeyi bugün yaşadık. büyük konuşmamak lazımmış.. insanlar değişmez hep bunu bilir bunu söylerim.. bizde değişmiycez bin yılda geçse.. ama lanet olsunki aşk çok fena can yakıyor. sevmesek yada o sevgiyi kaybetmiş olsaydık daha kolay olurdu. kısaca depresif bir kısır döngü..IKinizde daha ergensiniz. Merak etmeyin hayat budar olgunlastirir boyle boyle... altindan kalkamiyacaginiz seye niye girdiniz niye evlendiniz. Florte devam etseydiniz. Kufur hirs ego isi. Susmak her zaman iyidir. Susmak en guzel cevaptir. Hem seviyeni dusurmezsin hem de aslunda karsindakinin vicdanini dinlemesine izin vermis olursun. Simdi ne oldu? Ikinizde birbirinizin ustune cikayim derken herseyi berbat ettiniz. Iyi mi oldu? Oysa bir taraftan biri konusurken digeri sakin olsaydi oburu de ne yapiyorum ben diye dusunecekti. Kendine ceki duzen verecekti. Ikiniz de olgun davranmamissiniz. Hic degilse bu saatten sonra olgun davranin da biraz sakinlesene kadar adim atmayin. Ortalik bir durulsun. Herkes kendine bir gelsin. Sonra da oturun konusun.
Bir kaç gün bekle onun tavrı ne olacak sana karşıiçim inanılmaz acıyor ve daralıyor. ağlıyorum nefes alamıyorum. tarifsiz ama tarifsiz bir acı. herkes sever ama ben bilmiyorum fazla sevdim insan üstü sevdim.
eşimle zaten sorunlarımız vardı ama bugün ikimizde alkollüydük. sonra inanılmaz saçma bir sebepten tartışmaya başladık. sonra o tartışma büyüdü çığlık çığlığa bağrışmaya dönüştü. araba kullanıyordu eşim. sağa sola savruldu araba. sonra bana küfretti. hemde çok büyük bir küfür ilk defa.. bende bunu duyunca ona küfrettim o da bana tokat attı. ilk defa küfür ve şiddet yaşadık inanamadım. öyle bir delirdimki arabanın kapısını açtım indir beni burda diye bağırdım. kapıyı kapattırdı.
o öfkeyle aldım elime telefonu annemi aradım. olanları söyledim ve avukat tutalım boşanıyoruz dedim. ilk ışıkta durduğundada attım kendimi arabadan. bir akrabası vardı annemin avukat. annemden numarasını aldım. aradım boşanmak istediğimi söyledim. tamam yarın gel dedi başlarız işlemlere dedi. eşimede (hala niye eşim diyosam) mesaj attım işlemleri başlatıyorum diye. o da annesinin yanına gitmiş anlatmış. karşılıklı öyle bir hırs yaptıkki..
şu an annemdeyim bende. yeni yeni sakinleşiyorum. kapattım telefonumu. telefondski ismini bile değiştirdim resimleri sildim. sanki kabus gibi uyanınca biticek gibi ama gerçek dimi?.. uyanamıyorum kabustan..
bir anda nasıl oldu nasıl bu hale geldik bilmiyorum. bunca sene sonra bana nasıl vurdu bilmiyorum. ve en son avukata verdiğimi söylemek için mesaj attığımda kendimi tutamayıp bunu nasıl yaptın falanda dedim. yaptığım herşeyin arkasındayım hakketin dedi. öyle bir sinirlendimki sen erkek olsan bir kadına ne söylenip ne söylenmeyeceğini el kalkmayacağını bilirdin. üstelik karına ettiğin küfre bak. sen erkek değilsin oğlan çocuğusun yeter ben mii büyüteceğim seni dedim. bu arada eşim 27 yaşında ben 30.
ben bu yaptığını asla ama asla kabullenemiyorum. yani nasıl olabilir böyle bir şey bu nasıl bir cesaret şuursuzluk.. daha ekleyebileceğim sıfatları buraya yazamıyorum.. ve bir tokatla siz boşanır mıydınız bilmiyorum ama ben boşanıyorum..
keşke hepsi kötü bir rüya olsa.. uyansam sarılsam ona bana bunu yaşatmamış olsa.. bu acı beni öldürüyor.. öldürüyor.. tarifsiz... özlüyorum bile özlediğim için kendime kızıyorum bu kadar mı gurursuzsun dite. yarın arayıp seni seviyorum diyip ona koşasım sarılasım var ama katlanamıyorum böyle bir hareketi yiyemem yutamam bunu affedemem.. hayatımda bu kadar kafam karışmadı bu kadar nefret etmedim ve bu kadar acı çekmedim. şimdi napıcam ben? yarın gidip boşanıcam dimi.. bu acı kalıcı olacak dimi... zamanla azalsada geçmiycek dimi... peki ya düzelsek? hiçbir şey aynı olmayacak bir kere yaptığı için yeniden yapacak ben bir kere kabullendiğim için cesaret alacak kimbilir nasıl bir ilişkimiz olacak. herşeyden önemlisi bunu ben kendime yediremiycem hatırladıkça nefret edicem..
benim yerimde olsanız ne yapardınız?
bugün ilk defa gülümsedim yorumu okuyunca:) teşekkürler.. ben kendimden korkuyorum sağım solum pek belli olmuyor. yarına kadar bi düşüneceğim yarında bi' akışa bakıcam hala aynı kafadaysa boşanmakta kararlıyım.Siz boşanmayacaksınız:)
İyi geceler....
Ya canım şimdi sen eşini seviyorsun. İçkili birşekilde trafikte olmanız çok yanlış ama, kendinizi düşünmüyorsanız yolda olanları düşünün lütfen.bugün ilk defa gülümsedim yorumu okuyunca:) teşekkürler.. ben kendimden korkuyorum sağım solum pek belli olmuyor. yarına kadar bi düşüneceğim yarında bi' akışa bakıcam hala aynı kafadaysa boşanmakta kararlıyım.
zaten sorunlarımız vardı demısssınız, sorunlarınız ne uzerıne bılmıyorum maddıyat mı? cınsel uyumsuzluk mu? aıle ıcı gecımsızlık mı? ucuncu sahıslar mı?içim inanılmaz acıyor ve daralıyor. ağlıyorum nefes alamıyorum. tarifsiz ama tarifsiz bir acı. herkes sever ama ben bilmiyorum fazla sevdim insan üstü sevdim.
eşimle zaten sorunlarımız vardı ama bugün ikimizde alkollüydük. sonra inanılmaz saçma bir sebepten tartışmaya başladık. sonra o tartışma büyüdü çığlık çığlığa bağrışmaya dönüştü. araba kullanıyordu eşim. sağa sola savruldu araba. sonra bana küfretti. hemde çok büyük bir küfür ilk defa.. bende bunu duyunca ona küfrettim o da bana tokat attı. ilk defa küfür ve şiddet yaşadık inanamadım. öyle bir delirdimki arabanın kapısını açtım indir beni burda diye bağırdım. kapıyı kapattırdı.
o öfkeyle aldım elime telefonu annemi aradım. olanları söyledim ve avukat tutalım boşanıyoruz dedim. ilk ışıkta durduğundada attım kendimi arabadan. bir akrabası vardı annemin avukat. annemden numarasını aldım. aradım boşanmak istediğimi söyledim. tamam yarın gel dedi başlarız işlemlere dedi. eşimede (hala niye eşim diyosam) mesaj attım işlemleri başlatıyorum diye. o da annesinin yanına gitmiş anlatmış. karşılıklı öyle bir hırs yaptıkki..
şu an annemdeyim bende. yeni yeni sakinleşiyorum. kapattım telefonumu. telefondski ismini bile değiştirdim resimleri sildim. sanki kabus gibi uyanınca biticek gibi ama gerçek dimi?.. uyanamıyorum kabustan..
bir anda nasıl oldu nasıl bu hale geldik bilmiyorum. bunca sene sonra bana nasıl vurdu bilmiyorum. ve en son avukata verdiğimi söylemek için mesaj attığımda kendimi tutamayıp bunu nasıl yaptın falanda dedim. yaptığım herşeyin arkasındayım hakketin dedi. öyle bir sinirlendimki sen erkek olsan bir kadına ne söylenip ne söylenmeyeceğini el kalkmayacağını bilirdin. üstelik karına ettiğin küfre bak. sen erkek değilsin oğlan çocuğusun yeter ben mii büyüteceğim seni dedim. bu arada eşim 27 yaşında ben 30.
ben bu yaptığını asla ama asla kabullenemiyorum. yani nasıl olabilir böyle bir şey bu nasıl bir cesaret şuursuzluk.. daha ekleyebileceğim sıfatları buraya yazamıyorum.. ve bir tokatla siz boşanır mıydınız bilmiyorum ama ben boşanıyorum..
keşke hepsi kötü bir rüya olsa.. uyansam sarılsam ona bana bunu yaşatmamış olsa.. bu acı beni öldürüyor.. öldürüyor.. tarifsiz... özlüyorum bile özlediğim için kendime kızıyorum bu kadar mı gurursuzsun dite. yarın arayıp seni seviyorum diyip ona koşasım sarılasım var ama katlanamıyorum böyle bir hareketi yiyemem yutamam bunu affedemem.. hayatımda bu kadar kafam karışmadı bu kadar nefret etmedim ve bu kadar acı çekmedim. şimdi napıcam ben? yarın gidip boşanıcam dimi.. bu acı kalıcı olacak dimi... zamanla azalsada geçmiycek dimi... peki ya düzelsek? hiçbir şey aynı olmayacak bir kere yaptığı için yeniden yapacak ben bir kere kabullendiğim için cesaret alacak kimbilir nasıl bir ilişkimiz olacak. herşeyden önemlisi bunu ben kendime yediremiycem hatırladıkça nefret edicem..
benim yerimde olsanız ne yapardınız?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?