Ne konuşacağını bilememek...

umudum89

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
24 Haziran 2014
105
20
33
Ankara
Kızlar başlıktanda anlaşılacağı gibi tam olarak problemim bu.Mesela;yakın olmadığım biriyle telefonda görüşüyorum,Nasılsın iyimisinden başka bişey yok gelmiyor aklıma...
İletişim problemim var sanki biri zorla konuşturuyor beni bazen..ama yakın arkadaşlarımla öyle değilim konu çok uzun konuştuğumda var tabi..ama benim ailemde çocukluğumdan beri böyle..

Örneğin yaşça benden büyük biriyle sohbet edemiyorum.Çünkü evdede ne babamla nede abimle doğru dürüst konuşamam.küçüklüğümden beri dayak ve psikolojik baskı görmüş ve bunları aşmaya çalışan biriyim..24 yaşındayım üniversite son sınıftayım.Hocalarla konuşamadan önce bi heyecan hali...sonra bunun sesime yansıdığını düşünüyorum ve mecburen konuşuyorum.kısa kesmeye dikkat ediyorum..Bazende aile arkadaş ortamında çok konuşurum insanları sıkmadan.yani sorun benim sessiz içine kapanık biri olmam değil..

Yabancı insanlarla rahat konuşabilen insanlara özeniyorum bu sorunu nasıl aşarım..yaşayan düzelten veya önerisi olanlardan yardım bekliyorum..
Bu benim hayatımda büyük problem.
bi misafirliğe gitsem herkes sorarya nasılsın iyimisin?iyiyim teşekkür ederim..sonrası yok...sanki fazla bişey konuşsam aileden gelen o duyguyla..benimle alay edeceklerini düşünürüm.ses tonumu ayarlayamam..bu yaşta bu sıkıntıyı çekiyorum.yarın öbür gün iş hayatında ne yapıcam ben?
yada erkek arkadaşımın annesiyle ablasıyla tanışıyorum misal..o ilk konuşmadan sonra insanlarla nasıl sohbeti devam ettiriyosunuz taktikleriniz varmı..
kırılan özgüvenim nasıl yerine gelir lütfen yardım edin.

Not:erkek arkadaşım ablamla konuşmanı tanışmanı istiyorum diyor.yok diyorum daha erken...Bu nasıl bahaneyse artık
 
Son düzenleme:
Tatlım benim samimi bir arkadaşım da senin gibiydi.Hatta bankayı arar müşteri temsilcisiyle onun adını vererek ben konuşur işlemleri bile telefonda oymuş gibi ben yapardım.Birlikte zaman geçirirken onu hep teşvik ettim hatta bazı zamanlarda mecbur bıraktım onu konuşmaya.Karşındaki de senin gibi bir insan neticede.kendine güvenmelisin hayatta ben de varım demeyi öğrenmelisin.Bunu ses tonunu ayarlayarak be karşındaki insanı sıradan biri olarak görmeye başlayarak yapabilirsin.Unutma ki her şeyden önce herkes kendi evinde anne-baba-çocuk-kardeş birilerinin arkadaşı tıpkı senin gibi.Ailenden kaynaklı bir sorun yaşıyorsun.Olmazsa üniversitenin psikoloğundan ücretsiz seans alabilirsin.Ben 9 Eylül Üniversitesi mezunuyum bizde mediko vardı sadece öğrencilere ve personele bakıyordu.Bazı öğrenciler danışmana gidiyordu oradan biliyorum.Aşılamayacak bir problem değil.Bol şanslar canım


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 
Genc kiz ken ben de oyleydim biraz ve ben baba evinde dayak falan da gormedim evde goruslerime hep onem verilirdi.ama ben de hocalarla fakan hic konusamazdim benden buyuklerle konusacak bisey bulamazdim sonra mecbur kaldikca bu duygudan kurtuldum butur seylerin ustune gittikce kurtuluyorsun eski halimden eser yok su anda
 

evet bazen sizin dediğinizi yapmaya çalışıyorum.hazır hissediyorum kendimi o an cesaret tavan yapıyor sanki ama içimde uyumsuz bi duygu..Sanki kendime güvenerek konuşmak bana fazla geliyor.hep susmam gerekirmiş geri planda kalmam gerekirmiş.ve ben yıllar geçtikçe anladımki annemdede aynı problem var.üzgünüm.anneme kendi çapımda yardım ettiğim olur.kelin ilacı olsa kendi başına sürer misali oda..
 

yani ısrarla birileriyle konuşmak geri durmamakmı öneriniz..
 
Anladigim kadariyla ogrencisin. Su an tatil doneminde olmalisin. Firsatin varsa cagri merkezlerinde veya kafelerde calisabilirsin. Yararli olur.
 
Anladigim kadariyla ogrencisin. Su an tatil doneminde olmalisin. Firsatin varsa cagri merkezlerinde veya kafelerde calisabilirsin. Yararli olur.

yani insanlarla iletişime gireceğim ortamlarda bulunmam lazım..bunu hiç düşünmemiştim.çalışmama ailem izin vermez zaten ama gönüllü bazı işlerde bulunabilirim sanırım..
 
yani ısrarla birileriyle konuşmak geri durmamakmı öneriniz..

Evet.yani o tur durumlarda o isi ertelememek.ben mesela bankaya gidicem isim acil degilse hep ertelerdim veta baskasina yaptirirdim.her isini kendin yap zamanla alisacaksin ve kendinle uyumsuz hussettigin o duygu zamanla kaybolacak.ben bizzat yasadim ve artik rahatim
 

inşallah bende öyle olurum.Ailemleyken yani evin erkek fertleri olduğunda daha baskıda hissediyorum kendimi ama başka zamanlar pek öyle değilim.
Kendimi biraz cesaretlendirmem lazım
 
yani insanlarla iletişime gireceğim ortamlarda bulunmam lazım..bunu hiç düşünmemiştim.çalışmama ailem izin vermez zaten ama gönüllü bazı işlerde bulunabilirim sanırım..

Evet canim, bu herkeste gorulebilen bir problem. Cocuklugu harika gecmis insanlarda da var yani. O nedenle gozunde buyutme. Uzerine git, kisa zamanda halledersin. Calismana izin vermezlerse de dedigin gibi gonullu islerde bulun,
 

Anladığım kadarıyla ataerkil ağırlığı olan bir aile yapınız var.İnsanlarla konuştukça çekinilecek bir şey olmadığını anlayacaksın.Hatta hemen dene bir kere yaptığında ardı gelir.Ben de çalışma fikrine katılıyorum mutlaka konuşarak yapılacak bir iş bul kendine


iPhone 'den Kadınlar Kulübü aracılığı ile gönderildi
 

Bunu araştırıcam mutlaka evet...hem aile yapısı hemde okulda bazı hocaların küçümser bakışları..ailedede kibirli insanlar küçük gören insanların etkisi var geçmişten gelen..

cevap için sağolun.
 
yani insanlarla iletişime gireceğim ortamlarda bulunmam lazım..bunu hiç düşünmemiştim.çalışmama ailem izin vermez zaten ama gönüllü bazı işlerde bulunabilirim sanırım..

Bend sen gbydm kuçkken hep dşlandm ailem tarafndan dayakta yedm hor goruldm annem uveydi çnku.liseye bşlamadan önce knusmazdm hç naslsn sorusuna ble cvp veremezdm lisede yurtta kaldm azda olsa kendmi actm pskologa falan gttm işe yaradı az da olsa.çagrı merkeznde çalştm nrdyse 1 sene boylece braz daha açldm şuanda evlym eşm dogulu ailesiyle ayni apartmandayızve onlar beni hala soguk buluyolar cnku çok knuşkanlar susan insn onlara gore aptal.ben yne pskologa bşladm ve ise yaradgnı duşuntyorm tavsye edrm
 

psikolog size neler öneriyor mesela..?
Ablamın bi arkadaşı gitmiş doktor demişki uçuk şeyler yap mesela kasaba git deki bi kilo domates verirmisiniz..onlar ne tepki verirse gül geç..bu tarz şeyler yap güvenin yerine gelir...bilmiyorum aklım ermedi..
Evlendiğinde çok konuşan ve susanı saf bişey bilmez diye nitelendiren boşboğazlarada sinir oluyorum zaten..
 

Bende çok knuşan insanları cahl olarak goruyorum ona bkarsan cnm bsey blmeyen insn çok knuşur boş knuşur.pskologum olaylar uzernde yogunlaşyo genelde sohbet edrek geçyo msela msafr geldi ben knuşamadm o anda ne hssettm ve nasl hssetmek isterdm sorularına cvp tan snra neler yapmam gerektgnı falan sohbt edrek knuşuyoruz.oda bunun kuçuklukten geldgni soyluyor birdn degsemeyecegni soylyor
 

evet haklısınız birden değil bi süre çabayla belki düzelir.çünkü bunu aşanlar olmuş..
 
evet haklısınız birden değil bi süre çabayla belki düzelir.çünkü bunu aşanlar olmuş..

sizin benmki kadar kötü değilmiş ama zamanında benm ağzımı bıçak açmazdı yakınlarımla bile konuşamazdım herkesin acıyarak bakmasından bıkmıştım.en büyük gelişme lise zamanımda oldu kimseyle aynı masada yemek yiyemezdim mesela yurtta mecbur kaldım ve şu an yemek yenme konusunda çok rahatım. bide ark cevresi önemli kendine sosyal hayatı iyi ark ler bulursan onların yanındada geliştirebilirsin
 
bende de aynı sorun vardı koskoca kadın oldum zman zman yine oluyor.ama bende ki durumun ataerkil bir aileden değil,çok konuşan annem yüznden olduğunu düşünüyorum,o kdar çok konuşurdu ki bize konuşma fırsatı vermemişti ,her konuda da benim adıma konuşurdu,evlendim eşimin ailesi de herkesin her hareketini eleştiren ayıplayan insanlar.ama sen henüz çok genç bir kadınsın çalışma hayatıyla birlikte bu durumun düzeleceğini düşünüyorum.eğer ben ne konuşacağım nasıl diyeceğim diye kafanda çok kurarsan tutulur kalırsın.akışına bırak
 
Ben de böyleyim.
Çünkü bugüne kadar her işimi annem ve babam yaptılar.
Alışveriş yaparken bir pantolonun küçük bedenini bile sormazdım annem sorardı.
Bir yere mi kaydolcam diyelim, babam gider konuşurdu.

Ben de bu yüzden sadece yakın çevremle iletişim kurarak geçirdim bunca yılı.
Geri kalan her şeyi annem ve babam hallediyordu zaten. hiçbir zaman bi yabancıyla muhattap olmak zorunda kalmazdım.
Onlarda benim iyiliğim için yaptılar gerçi. 4. sınıfa giderken başka bir şehre taşınınca çok içine kapalı biri haline dönüştüm. Keşke her işimi halletmek yerine teşvik etselerdi.

Ama artık kendimi zorluyorum.
Normalde az tanıdığım bir insanı yolda görünce gülümser geçerim.
Artık duruyorum konuşuyorum, halini hatrını soruyorum. Zorluyorum kendimi ama yine de yapıyorum.
Bir kaç arkadaş toplanıp hocaya bir şey sormaya gidiyorsak, geride durmuyorum. Utansam da sıkılsam da ben sorarım diye atlıyorum.

Ben böyle zorlaya zorlaya, utana sıkıla açtım biraz kendimi.
 
aha aynı ben
samimi olmadığım birini aramam gerekiyor bazen, ter döküyorum ne dicem nasıl konuşcam diye
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…