Ne olur akıl verin !

Konuyu ve yorumları okumanı tavsiye ediyorum yorum yapmadan önce
Okudum. Alzheımerlı kayınvslideye bakan bir anne. Kızı rahat etsin diye odasını verip evin diğer köşelerinde yatan anne. Dışarda şen şakrak gezip evde terör estiren bir kız. Ben bunu okudum. Allah annene sabır versin. Senin de gözlerini açsın
 
Okudum. Alzheımerlı kayınvslideye bakan bir anne. Kızı rahat etsin diye odasını verip evin diğer köşelerinde yatan anne. Dışarda şen şakrak gezip evde terör estiren bir kız. Ben bunu okudum. Allah annene sabır versin. Senin de gözlerini açsın
Evdeki borçları ödemek için köpek gibi çalışıp maaşının çoğunu eve veren bir kız gördün mü okuduğun yazıda ? Ya da abisi uyuşturucuya başladığında unutulan evin içinde hiç görülmeyen bı kız da gördün mü ? Sadece okuduğunuz kadarını bilirsiniz. Boşa yorum yapmayın bence. Simarikliktan ya da çok bulmusluktan yapmiyroum yaptıklarımı. İyi geceler size
 
Evdeki borçları ödemek için köpek gibi çalışıp maaşının çoğunu eve veren bir kız gördün mü okuduğun yazıda ? Ya da abisi uyuşturucuya başladığında unutulan evin içinde hiç görülmeyen bı kız da gördün mü ? Sadece okuduğunuz kadarını bilirsiniz. Boşa yorum yapmayın bence. Simarikliktan ya da çok bulmusluktan yapmiyroum yaptıklarımı. İyi geceler size
Sana diyecek birşey bulamıyorum. Annenin durumu içler acısıymış. Çok üzüldüm. Hasta kvalide, Bağımlı bir oğul, hırçın bir kız. En büyük desteği sen olmalısın, küçük değilsin.
 
Sana diyecek birşey bulamıyorum. Annenin durumu içler acısıymış. Çok üzüldüm. Hasta kvalide, Bağımlı bir oğul, hırçın bir kız. En büyük desteği sen olmalısın, küçük değilsin.
Bu konuyu açma sebebimi bence daha iyi anladınız. Benim istediğim şey de bu zaten ama kendimi TUTAMIYORUM. ENGELLEYEMİYORUM. yapabilsem zaten bu konuyu açmam. Haksız olduğumu yapmamam gerektiğini yazıyorum , ben haklıyım Yo annem suçlu demiyorum. Sadece yapamıyorum , ve artık kafayı yemek üzereyim.
 
Kızlar ben 23 yaşındayım, yaşadığım hayat o kadar boktan geliyor ki. Anlatsam çok uzun olacak. Kısa keseceğim. Çalışıyorum işten eve evden işe geliyorum. Bı babaannem var her üç ay da bı bı çocuğunda kalıyor ve iki buçuk aydır bizde kendisi alzaymir. Benim bı odam yok , içeride yatıyorum. Faksr aşırı derecede ses takıntım olduğu icin annemler odayı bana bıraktı onlar içeride yatiyor. İki buçuk aydır sadece odadayim , komşularımız aşırı iğrenç insanlar gece 1lere kadar ses yapıyorlar. Ben dışarıda çok mutlu neşeli esprili inssnimdir ama eve gelince kafayı yiyorum. Annem bana batıyor sanki. Kadın ne söylese ters anlıyorum aşırı üzülüyorum kızlar. Kendime engel olamıyorum. Annemle konusamiyoruz artık, sürekli nasihat vermesinden bıktım sürekli temizlik muhabbetinden bıktım . Konuşulmuyor artık ve ben de bunu ona düzgün bı dille söyleyemiyorum. Ne olursa olsun o benim annem , ama onu çok kiriyorum kızlar elimde olmadan. Kafayı yicem artık dışarı da mutluyum eve bı giriyorum dünyam başıma yikiliyor sanki. Bıktım bu ruh halinden. Yardım edin bana lütfen
Evlenince annende sende birbirinizin kıymetini anlarsınız.bende annemle çok degil ama bazen tartışırdık hep nasihat ve temizlik dediği için ,suan 7 aylık evliyim ve birbirimizin kıymetini daha çok anladık 😊 keşke kavga etsek de yan yana olsak hep diyorum
 
Evlenince annende sende birbirinizin kıymetini anlarsınız.bende annemle çok degil ama bazen tartışırdık hep nasihat ve temizlik dediği için ,suan 7 aylık evliyim ve birbirimizin kıymetini daha çok anladık 😊 keşke kavga etsek de yan yana olsak hep diyorum
Bende keşke demek istemediğim için bu konuyu açtım 🥺
 
Çalışıyor musunuz? İşiniz var mı? Sorumluluk aldığınız bir işiniz varsa, kendinize fiziksel olarak yorulabileceğiniz bir aktivite bulabilseniz, spora yazılsanız ve haftada beş gün gitseniz rahatlama yaşardınız. Devlette danışma hizmeti veren psikologlar var, psikiyatristten de randevu alabilirsiniz. Ama size şunu söyleyeyim terapi almanız size yol gösterir ama egzersiz ciddi anlamda kişisel disiplin ve rahatlama sağlar. Eğer bulabilirseniz güvenilir bir dövüş sporları okuluna veya spor salonuna yazılın. Gürültü önleyici urbanears veya Sony marka white noise cancelling yapan ürünler var. Taksitle vs alabilirsiniz, spordan eve gelir takar ve yatarsınız.

Annenize de arada sırada onu alıp bir yürüyüşe götürün, beraber bir aktivite yapın. Yaşananlara bakılırsa anneniz artık yetişkin çocukları için endişelenmeyi bırakabilmesi ve birazcık kendisi için ev dışında zaman geçirmesi gerekiyor.
 
Sana diyecek birşey bulamıyorum. Annenin durumu içler acısıymış. Çok üzüldüm. Hasta kvalide, Bağımlı bir oğul, hırçın bir kız. En büyük desteği sen olmalısın, küçük değilsin.
Her insan yaşadıkları karşısında çok güçlü kalamayabilir annesine destek olacak psikolojide değil kendiside fazlasıyla yıpranmış ve bunun farkında zaten
 
Canım senin ümit ettiğin ama olmayan neyin var hayatda? Mesela okumak istiyorsun da olmuyor mu? Yoksa geleceğini mi göremiyorsun? Canını sıkan ne? Annen senin beklediğin önemli bir destegi mi veremedi?
 
Her insan yaşadıkları karşısında çok güçlü kalamayabilir annesine destek olacak psikolojide değil kendiside fazlasıyla yıpranmış ve bunun farkında zaten
Annesi açısından baktınız mı hiç? O ister mi bu hayatı? Kim ister? Manen Destek olmasa bile daha fazla kırmasa olamaz mı? Bizlerde çalıştık, yok sayıldık halen de kırgınlıklarım var fakat değil azarlamak yüzümüzü bile eğmiyoruz. Kusura bakmayın bu durum içip içip karısını döven sonra pişman olan adamlara benziyor. Dualarım en çok anneyle
 
İnsanların hayatlarını bilmeden ne kadar da güzel konusuyorsunuz. Eziyet ettiğimizi düşündüğünüz insana bebek gibi bakılıyor ve butun çocuklarına gitmek istiyor. Üç ay bile zor tutuyoruz evde.

ya alzheimer değildir siz kafanıza göre teşhis koymuşsunuzdur ya da kadına eziyet ediyorsunuz. Alzhemerli yaşlının yeri değiştirilmez. Teşhis konmuş olsa doktorunuz söylerdi gerçi, muhtemelen teşhisi doktor koymadı.
 
Kızlar ben 23 yaşındayım, yaşadığım hayat o kadar boktan geliyor ki. Anlatsam çok uzun olacak. Kısa keseceğim. Çalışıyorum işten eve evden işe geliyorum. Bı babaannem var her üç ay da bı bı çocuğunda kalıyor ve iki buçuk aydır bizde kendisi alzaymir. Benim bı odam yok , içeride yatıyorum. Faksr aşırı derecede ses takıntım olduğu icin annemler odayı bana bıraktı onlar içeride yatiyor. İki buçuk aydır sadece odadayim , komşularımız aşırı iğrenç insanlar gece 1lere kadar ses yapıyorlar. Ben dışarıda çok mutlu neşeli esprili inssnimdir ama eve gelince kafayı yiyorum. Annem bana batıyor sanki. Kadın ne söylese ters anlıyorum aşırı üzülüyorum kızlar. Kendime engel olamıyorum. Annemle konusamiyoruz artık, sürekli nasihat vermesinden bıktım sürekli temizlik muhabbetinden bıktım . Konuşulmuyor artık ve ben de bunu ona düzgün bı dille söyleyemiyorum. Ne olursa olsun o benim annem , ama onu çok kiriyorum kızlar elimde olmadan. Kafayı yicem artık dışarı da mutluyum eve bı giriyorum dünyam başıma yikiliyor sanki. Bıktım bu ruh halinden. Yardım edin bana lütfen

Dışardaki sen ile evdeki sen arası ne fark var ?
Millete duydugun saygının aslını anneciğine göstermek zorundasın. Ve bunu yapmadığın için mutsuzsun , pişmanlık hissediyorsun. Sende farkındasın yaptığın büyük bir hata!
Ama ne mutlu sana.
Farkında olmak iyileşmenin yarısıdır.
Annenden özür dilemelisin.
Ve dışarıdaki eapirilerini annenede yap. Eğlen , elindeki odana şükret.
Ah ah , o memnun olmadığım bekarlık hallerimi ne çok özlüyorum. Annemi kaybedeli koskoca 10 yıl oldu. Mekanı cennet olsun.
 
Annesi açısından baktınız mı hiç? O ister mi bu hayatı? Kim ister? Manen Destek olmasa bile daha fazla kırmasa olamaz mı? Bizlerde çalıştık, yok sayıldık halen de kırgınlıklarım var fakat değil azarlamak yüzümüzü bile eğmiyoruz. Kusura bakmayın bu durum içip içip karısını döven sonra pişman olan adamlara benziyor. Dualarım en çok anneyle
Öyle olması gerek evet annesinin desteğe ihtiyacı var ama kızcağızda çok bunalmış belli kesinlikle bile isteye yaptığını düşünmüyorum kendisi de çok pişman oldugunu söylüyor Bunların farkında ve çözüm arıyor yangına korukle gitmemek lazım hiçbir işe yaramaz yani kızın zaten bildiği şeyleri ona soylemenin bir faydası yok annesinin zor durumda oldugunu kendi de biliyor
 
Evdeki yasli ve hasta insandan rahatsiz olabilirsin bunun icin pismanlik duyma.. ama hani 23 yasinda bi insan kendi hayatini kurabilmeli ve rahatsiz oldugu yerde kalmamali. Anladigim kadari ile zaten yasli kadin gitsin diye bi derdiniz yok ve takintilariniz bunaliminizi tetikliyor
O evden gecici sure de olsa ayrilabilseniz hem manen daha iyi olur hem de vicdan azabi duymazsiniz
 
Kızlar ben 23 yaşındayım, yaşadığım hayat o kadar boktan geliyor ki. Anlatsam çok uzun olacak. Kısa keseceğim. Çalışıyorum işten eve evden işe geliyorum. Bı babaannem var her üç ay da bı bı çocuğunda kalıyor ve iki buçuk aydır bizde kendisi alzaymir. Benim bı odam yok , içeride yatıyorum. Faksr aşırı derecede ses takıntım olduğu icin annemler odayı bana bıraktı onlar içeride yatiyor. İki buçuk aydır sadece odadayim , komşularımız aşırı iğrenç insanlar gece 1lere kadar ses yapıyorlar. Ben dışarıda çok mutlu neşeli esprili inssnimdir ama eve gelince kafayı yiyorum. Annem bana batıyor sanki. Kadın ne söylese ters anlıyorum aşırı üzülüyorum kızlar. Kendime engel olamıyorum. Annemle konusamiyoruz artık, sürekli nasihat vermesinden bıktım sürekli temizlik muhabbetinden bıktım . Konuşulmuyor artık ve ben de bunu ona düzgün bı dille söyleyemiyorum. Ne olursa olsun o benim annem , ama onu çok kiriyorum kızlar elimde olmadan. Kafayı yicem artık dışarı da mutluyum eve bı giriyorum dünyam başıma yikiliyor sanki. Bıktım bu ruh halinden. Yardım edin bana lütfen
Bak sana ne diyeceğim.daha hayatının baharında bir yaştasın.23yaşında.daha şimdiden nedir bu tahammülsüzlük.biliyormusunki yaşlar ilerlediğinde sabır etme olayı azalıyor.ya o anneciğin ne yapsın.gürültü patırtı hastası var kocası var kendinden haz etmeyen kızı var.yemeği var bulaştığı var evin temizliği var.iyiliği için nasihat çektiği ancak kendine bu sebepten gıcık olan bir evladı var:(bence o anacığından hemen helallik iste ne diyorsa can kulağı ile dinle.kırma.bu dünyadaki kanatsız meslektir anne
 
Kızlar ben 23 yaşındayım, yaşadığım hayat o kadar boktan geliyor ki. Anlatsam çok uzun olacak. Kısa keseceğim. Çalışıyorum işten eve evden işe geliyorum. Bı babaannem var her üç ay da bı bı çocuğunda kalıyor ve iki buçuk aydır bizde kendisi alzaymir. Benim bı odam yok , içeride yatıyorum. Faksr aşırı derecede ses takıntım olduğu icin annemler odayı bana bıraktı onlar içeride yatiyor. İki buçuk aydır sadece odadayim , komşularımız aşırı iğrenç insanlar gece 1lere kadar ses yapıyorlar. Ben dışarıda çok mutlu neşeli esprili inssnimdir ama eve gelince kafayı yiyorum. Annem bana batıyor sanki. Kadın ne söylese ters anlıyorum aşırı üzülüyorum kızlar. Kendime engel olamıyorum. Annemle konusamiyoruz artık, sürekli nasihat vermesinden bıktım sürekli temizlik muhabbetinden bıktım . Konuşulmuyor artık ve ben de bunu ona düzgün bı dille söyleyemiyorum. Ne olursa olsun o benim annem , ama onu çok kiriyorum kızlar elimde olmadan. Kafayı yicem artık dışarı da mutluyum eve bı giriyorum dünyam başıma yikiliyor sanki. Bıktım bu ruh halinden. Yardım edin bana lütfen
23 yaşında koca çalışan kız çık git kendi hayatını kur o zaman , gerçekten istedikten sonra hiçbir şey imkansız değil.sadece şımarıklık, piremseslik sendromu :işsiz:
 
Back
X