Size basit gelebilir ama kendimi berbat hissediyorum. 10 aylik kizim var ve hep sekizde uyuturum. Bugün saati geldi diyip götürdüm yatagina, uyumadi. Bekledim, sinirlendim, kizdim cünkü uyumasi lazimdi. Hep bu saatte uyuturum. Bagirdi da bagirdi o da bana kizdi =(. Bir saatimizi böyle yatakta bagirarak gecirdik, o ayaga kalkti ben sinirle tekrar yatirdim. Kendimi berbat hissediyorum gercekten. Sonunda uyudu ve salona gectim. Acaba kac dakikadir yatakta ugrastik diye saate bir baktim daha saat yeni sekiz olmus. Cocugumu zorla yedide yatirmisim ve mamasini yemedi neden yemedi sinirlendim ama üszerine gitmedim megersem saati gelmemis daha acikmamis bile. Mamasini yer yatirirdim. Bir saattir cocugum ne cile cekti benden. Kendimi berbat hissediyorum gercekten. Kalbim atiyor. Ben ne kadar kötü bir anneyim. Aglamamak icin zor tutuyorum. Kizimi kaldirip öpüp özür dileyesim var ama uyudu yapamam da. Bagrima basasim var onu aglattigim icin cok pismanim. Anneler bana yürek verin biraz kmileri icin cok basit gelebilir ama benim gibi hissedenler bana destek olun ne olu. Yoksa bu geceyi atlatmam mümkün degil. Kalbim carpmaya basladi panik atagim sanelerdir gelmemisti su an kriz esiginde hissediyorum kendimi.