Valla kızanlar olacaktır belki ama çok uzun emzirmeyi düşünmüyorum emzirmeyi kesince de bu sorun ortadan kalkar diye düşünüyorum emmek için uyanıyor çünkü.sonra odasında yatıracağım şuan emdiği için yanımda yatıyor ve sık kalkıyorbebek belli yaştan sonra yalnız uyumalı zaten. o zaman planınız ne?
Madem durumunuz var haftada 2 -3 gün bir yardımcı alsanız?
Hem sizde rahat edersiniz.
Maddi durumunuz iyi ise yarim gun bakici tutun , bebegi bakiciya birakip tek basina disari cikin , avm gezin , bir cafede oturun , sahile inin yuruyus yapin , spor yapin , bu hislerinizin hepsi gececek ve tum hayatiniz yoluna girecek o zaman
Cocuk olunca eşinizi 2.plana atmışınız.Çocuk 24 saat ayakta degil dimi?Seviyorum ama cinsel çekimli değil birsüredir.şuan beraber yatmayı denesek de aynı odada bebek de olduğu için o horladığında uyanıyor.o da bir dönüyor iki dönüyor yatakta sonra horlamasına engel olamayınca çocuk uyanmasın diye gidiyor salonda uyuyor.bebeği ayrı odada yatırsam saat başı uyanıyor sabaha kadar ben helak oluyorum odadan odaya.olmuyor yani.
Aslında ikinci bebek konusunda ben istekli değildim diğer çocum ve eşim çok istedi sonra çocum yalnız olmasın şu dünyada diye ben de ikinciyi yapmaya karar verdim.bu da bilinçaltımdan etkili oluyordur belki bilemiyorum eve kapanıp,uykusuz ,çoğu zaman zar zor karnını doyurabilerek aylar geçirmek depresyona mı girdim ?
Sadece ben değil ama eşim de 2.plana attı kendini .onun yakınlaşma isteği de çok seyrek oluyorCocuk olunca eşinizi 2.plana atmışınız.Çocuk 24 saat ayakta degil dimi?
Birlikte uyumadıktan , birlikte tabiri caizse yatakda vakit gecirmedikten sonra bence bu hissettikleriniz cok normal.
Tamam cocuklar yorucu olabilir ama kendinize kalan zamanlarda eslerin birbiri ile paylaşımlarda bulunması gerekir.
Yoksa boyle sıradan bir arkadaşa hissettiğinizi hissedersiniz eşinize.
Hem yardım eden ve hiçbşeye karışmayan eşiniz var hemde araba kullanabiliyosunuzEvde durmak bunaltıcı evet,çalışırken bu kadar dert etmiyordum ve bu kadar soğuk değildim eşime karşı.özgürlüğüm kısıtlanmış gibi hissediyorum,yalnız hissediyorum.aslında imkanlarım var çocuğu al çık gez ye iç.eşim hiçbişey demez ama yapmıyorum hep evdeyim.çocığu toparlayıp arabaya binmek bile gözümde büyüyor.ayrıca park kafe avm çıksam gezsem de açmıyor içimi çünkü yine evdeki beni gezdiriyorum yanımda,birileri ile dertleşmeye ihtiyaç duyuyorum ama çevrem çalışıyor, arkadaşlarımın evleri çoook uzak semtlerde bebeyle cesaret edemiyorum uzak mesafelere gitmeyi çünkü araçta kısa süre sonra ağlıyor uzun araç kullanamıyorum bebeyle ilgilenen biri olmayınca.ben de evin yakınlarında takılmak zorundayım haliyle tek
Yatak ayırma ile hızlandı süreç zaten,farkındayım ama önüne geçemedim bahsettiğim gibi ameliyattı,sınavdı,ardından bebekti derken spontane gelişti ancak şimdi de bunu düzeltmek için yakınlaşmaya çalışmak hiç içimden gelmiyor.ben bu isteksizliği kırmak istiyorum da harekete geçesim gelmiyor içimdenbi yandan da bu böyle gitmez bişey yapmalı artık diyorum.benim ruh bunalımım dışardan kolaylıkla rahat batması şeklinde yorumlanabilecek bi durum için de çocuklarımın hayatını alt üst etmek çok bencilce geliyor.çok düşünüyorum ayrılsam mı diye ama iyice düşününce düzeltmeye bile çabalamadan çocuklarımın hayatında ciddi bir travma oluşturmak çok korkutuyor dr a gitsem bu bunalım geçermi ki? Dr a da gidersem eşim öğrenecek hissettiklerimi o zaman da geri dönülmez yaralar açarmıyım onda da.kendi içimde de halledemedim aylarca o da var çok karışığım
ayrıca benim de üniden liseden görüştüğüm arkadaşım yok. iş yerindekiler yaşça büyük. kuzenimle yakınım ama farklı şehirler. doğal olarak tm vaktim nişanlımla geçiyor. her fırsatta beraberiz ve dışardaıyız. ben asosyal miyim şimdi?
iyi de bu adam hayatımda yokken de çok arkadaşı olan biri değildim. arkadaş dediğin şey de gökten yağmıyor. ben nişanlımın yanına damlamakta veya onun benim yanıma damlamasında bi sakınca görmüyorum. zaten en güzel vakti beraber geçiriyoruz.Hafif :)
Simdilik sorun olmaz ama ilerde 7/24 beraber olmak gercekden bunaltir.
ben bazen dua ediyorum evde tak kalabilmek icin. adam yapisik- cevresi var ama onlarla bile görüsürken beni yaninda istiyor veya 1-2 saat takilip damliyor eve. gercekden sorun olmaya basladi. eger bireysel takilma imkanin yoksa bence en gec evlenmeden önce bir yolunu bul
Lohusa depresyonu olabilir belki.Seviyorum ama cinsel çekimli değil birsüredir.şuan beraber yatmayı denesek de aynı odada bebek de olduğu için o horladığında uyanıyor.o da bir dönüyor iki dönüyor yatakta sonra horlamasına engel olamayınca çocuk uyanmasın diye gidiyor salonda uyuyor.bebeği ayrı odada yatırsam saat başı uyanıyor sabaha kadar ben helak oluyorum odadan odaya.olmuyor yani.
Aslında ikinci bebek konusunda ben istekli değildim diğer çocum ve eşim çok istedi sonra çocum yalnız olmasın şu dünyada diye ben de ikinciyi yapmaya karar verdim.bu da bilinçaltımdan etkili oluyordur belki bilemiyorum eve kapanıp,uykusuz ,çoğu zaman zar zor karnını doyurabilerek aylar geçirmek depresyona mı girdim ?
iyi de bu adam hayatımda yokken de çok arkadaşı olan biri değildim. arkadaş dediğin şey de gökten yağmıyor. ben nişanlımın yanına damlamakta veya onun benim yanıma damlamasında bi sakınca görmüyorum. zaten en güzel vakti beraber geçiriyoruz.
e iş güç, aileler, dedikodu :), siyaset, sinema... bi sürü şey var. ülkede her gün gündem değişiyor yani konu bitmez.ihtiyacin olmuyormu baska insanlarla sohbet etmeye? yeni düsünceler, yeni hayata bakis acilari?
ne bilim, kiz kiza yapilan aktiviteler mesela?
güzel gecirilen vakit zaten olmasa nisanli olmazdin ama hep ayni insanla sohbet icerigi ne oluyor mesela?
e iş güç, aileler, dedikodu :), siyaset, sinema... bi sürü şey var. ülkede her gün gündem değişiyor yani konu bitmez.
başka insanlarla sohbet etmiyorum demedim ki. ablamla konuşuyorum. iş yerinden ablam gibi gördüğüm biri var, onunla da sohbet ederiz. kuzenim en yakın arkadaşım; o ben ve bi arkadaşımız daha var whatsap grubunda konuşuyoruz farklı şehirlerde olduğumuz için. bazen kuzenin şehrine gidiyorum. ekşisözlükten 3 erkek arkadaşım var üçüyle de reelde çok defa görüştüm. onlarla da eskisi kadar sık görüşmesek de yine grup üzerinden konuşuyoruz.
kadınlar kulubu ve ekşiduyuruda aktifim, burada da bir sürü yeni düşünde görüyorum.
yani hiç yalnızlık çekmiyorum açıkçası.
kız kıza yapılan nasıl özel bi aktivite var bilmiyorum. kadın günü?
belkide ben cok "sosyal" takiliyorumdur.
sen mutluysan zaten diyecek lafim yok - her insanin hayata bakisi ve sosyallesmesi zaten farkli oluyor. yanlizlik cekmiyorsan ne güzel.
benim kiz kiza yaptigim aktiviteler mesela: senede bir sehir gezisi. bunu yillardir yapariz. her sene 3-5 günlügüne baska bir sehire gideriz
wellness günleri- masaj, sauna, cilt ve sac bakimi vs. bol dedikodu ve sampanya olur
yoga/pilates- simdi 3 aylik kursa yazildik mesela bikhram yogasi denicez :)
shopping turlari
eeee bazende evde bol pastali, tatlili gün
bende nisanlimla cok sohbet ederim (zaten genel anlamda cok konusan bir insanim) ama bazi günler evde tek basima kalmak bana iyi geliyor. ihtiyacini duyuyorum yani- ne bilim, yayila yayila agda yapmak istiyorum, veya uzun uzun pedikür yapiyorum, telefonda carcar dedikodu yapiyorum vs.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?