Merhabalar,
Ben,beni eleştirebilecek birilerini arıorum, bana gerçekleri gösterebilecek,. Artık gerçekleri çok merak ediorum. Hata sende derseniz eğer kendimi değiştirmeye hazırım çünkü bn artık mutlu olmak istiorum.
3.5 yılımız geçti birlikte iyisiyle kötüsüyle. Sonuçta herşeyi atlattık ve bugünlere geldik. Çok şeyler atlattık.
Şuan da mutlluluğumuza sevgimize diyecek yok, ama şu tartışmalar olmazsa olmaz elbetteki ilişkilerde, olmasa çok daha güzel olurdu ama oluor işte.
Ayrılık aklımın ucundan geçmior geçemez baştan söyleyeyim, çünkü beni çok sevdiğini biliorum ve bende onu çok seviorum, mutlu olamasakta bazen, mutluyken ki huzurum ömrümde hep aradığım, ailemde bile bulamadığım bir huzur. Kaybedemem.
Sorun ; ufak yada büyük kavgalarımız oluor ara ara, haftada 1-2 gibi sıklıkta. Ama her zaman alttan ben alıorum dayanamadığım için. İkimizde kırıoruz birbirimizi tartışma sırasında, ama telafi etmesi gereken ilk adımı atması gereken ve atan her zaman benim nedense. Artık rahatsızım bu durumdan hemde çok rahatsızım kendisini de çok uyardım.
Nasılsa ben alttan alacağım diye kendisi resti çekior her seferinde, ben alttan alıorum, ama sölüorum, bak sabrımın sonuna geldiğim zaman kaybedersin beni, kaybetmek istemiorsan resti çekip durma dedim hemde çok sefer dedim.
Sabrımın sonundayım, bende duygularımın değerli olmasını, tartışmalarda onun alttan almasını, kırıcı olmamamızı, alttan alıp konuyu telafi etmesini istiorum, ben ne yapıorsam aynılarını yapsın istiorum.
Mesela sinirliyken açmaz telefonu ben ısrarla arıorum açıor ve konuştuğumuzda alttan alıorum ve gönlünü alıorum ben, ama ben açmasam onun telefonunu o tekrar asla aramaz ve aklına hemen başka şeyler getirir. Sonuç olarak aramaz, benim aramamı bekler.
Söylemem gereken birşey daha var, o çok gururlu, inanıllmaz abartılı bir gurur var, sadece bana değil arkadaşlarına annesine babasına bile bunu yapıor, bir arkadaşı 1 kez açmasın telefonunu bir daha o arasada açmaz gibi daha çok örnek var. Bna yaptıklarınıda guururdan sayıyor. ama artık ben istemiorumum bu tavırları , uyardım çok uyardım. Ben yıpranıorum dedim, sabrım tükenior dedim anlatamadım.
Dün hiçbir problem yoktu, telefonu kapandı 10 dk sordum bende, evde oluodun bu saatte neden kapalıydı die, normalce sordum. Direk tavır almaya başladı , ben nasıl bu saatte evde oluorum dedi ( ben işten geldiğinde 9da evde oluor die hatırlıodum, 9:10daymış) ben öle hatırlıorum dedim, kesti bütün kelimelerimizi, bu saatte hiç olmadım telefon kapanırken yoldayım die msj attım bakmadın mı saatine filan die tersledi beni. Konu uzadı gitti, bende aradım, iyice tartıştık, artık alttan alamıorum, almak istemiorum, birazda o yapsın her zaman ben olmuor yani biyere kadar birşey sordum ceevap verdi, düzgün cevap ver dedim, işine geliorsa dedi !!! bağırdım kapattım telefnu yüzüne, demek öyle demek işine geliorsa, bende artık böyleyim alttan almıorum, sana sabrımın tükendiğini sölemiştim, seninde işine geliorsa dedim, dünden beeri ne br ses ne seda, arayasım gelior ama artık o arasın !!!!!
Tutuyorum kendimi , ama doğru mu yapıorum bilmiyorum, her zaman ben alttan almamalıyım değil mi ??