Sanki benim eski esimi anlatmissin arkadasim.Yemeyi,icmeyi,gezmeyi sever,aile ortamlarindan hoslanmaz,sorumluluk agir gelir ayni zamanda yemekler kahvaltilar hazirlamaya,sevdigim seyleri alip eve gelmeye bayilir.Ev islerinde yardimcidir.Araba kullanmayi benden sonra ogrendi.Gel gelelimki surekli icmek istemesi,ictiginde mutlaka sisenin dibini gormesi,sarhos olup esyalari kirma,kufurler hakaretler insani canindan bezdiriyor.Bu tipler arkadaslari icin canini verirler.Cok bonkordurler,gittikleri yerlerde hesap odemeye bayilirlar.Ama ayni fedakarligi karisi icin yapmazlar.Cunku aile iliskileri gelismemistir,aile olmanin onemini kavratan kimse olmamistir.Benim sizden farkli olarak cocuk yapma gibi bi hatam oldu.Zaten cocuk da bizim sonumuz oldu.Cunku kaldiramiyorlar cocuk sorumlulugunu,baba olmayi beceremiyorlar.Ozgurluklerinin kisitlanmasi,evdeki cpcuk aglamasi,karisinin gecici olarak da olsa ilgisini kaybetmesi bunlarin hepsi onlari zaten beceremedikleri evlilik hayatini cekilmez hale getiriyor.Size demem o ki bizim evliligimiz esimin "evlilik,cocuk bana gore degilmis.ben bu cocuk icin hayatimdan vazgecemicem" sozleriyle sona erdi.Cok iyi dusun.Eger mucadeleye devam edeceksen SAKIN cocukla duzelir umuduna girme.Ben sizin esinizde eski esimin 10 yil sonraki halini gordum.Yani degismez boyle adamlar.Cunku yasam tarzlari budur.Karar sizin...
Sen kaç yaşındasın ?
37.yaşımdayım neden sordun arkadaşım?
Acaba yaş farkı mı var diye sordum ama yaşlarınız yakınmış.
Sen tam olarak ne düşünüyorsun ?
Ne istiyorsun ? Pişman mısın ? Düzelir ümidinde misin ? Vazgeçemem psikolojisinde mi ?
çok mu içler acısı durumum kızlar neden yazmıyorsunuz
kızlaarrr lütfen bir şeyler yazın konuşacak kimsem yok ne yapayım ben nasıl bir durum bu(((
merhabalar;yeni üyeyim ve yazılanlara ve yorumlara bakınca belki bana da yardımınız dokunur diye başladımözetle anlatmaya çalışacağım;3 seneyi biraz geçti evleneli flörtle beraber 4 sene ama bu 4 sene zarfında ilk 2 ay hariç hep kavga hep hakaret hep eşya kırıp dökme hep boşanacağım söylemleri ve eşimin valizini toplayıp gitmeleri benim kovmalarım ekonomik güçlükleri aşmada benim çabalarım ve onun kaygısızlığı...neresinden tutup yazayım bilemiyorum toparlayamıyorum.ilk zamanlar aşk sarhoşluğuyla göremediğim şeyleri geriye dönüp baktığımda görüyorum,meğer benim değişik ilginç bir adam diye nitelediğim eşim dengesizin biriymiş.birbirimizi çok seviyoruz hep birlikte vakit geçiriyoruz hala flört eder gibi günde bilmem kaç posta sms,insanlar bize gıpta ederdi öyle iyi anlaşıyorduk,son bir senedir hep kendimi mutlusun diye kandırır oldum.borçlu yaşamayı sevmiyorum eşimde borçsuz yaşamayı sevmiyor,özgürlük adına aileyi aksesuar olarak görür son derece kaygısız uykucu hiçbirşey üretmeyen sadece politik söylemlerde bulunan ve içen bir kocam var ve ben onunla içtiğim ve parayı dert etmediğim sürece çok mutlu olan biri.offfff en sonunda ikna ettim ve psikiyatristten randevu aldı,bu arada boşanma davamız açıldı mahkemeye gittik anlaşmalı açtığımız davayı ikimiz de seviyoruz diye kapattık.2 ay oldu söz söz üstüne değişen hiçbir şey yok.benim tutarsızlıklarım onu arsızlaştırdı,söyler ama yapmaz diye düşünüyor şimdi.16 sene yalnız yaşamış sık boğaz etmeyeyim ağırdan aldım evliliğe alışsın diye ama olmadı hala bekarmış gibi davranıyor.gerisini siz sordukça yazayım arkadaşlar dilim dolanıyor parmaklarım duruyor,bir akıl verin bana,son durum cuma sabah çıktı,akşam tlf açtım içmiş,bağırdım çağırdım gelme eve sakın bitti bu iş dedim,ertesi gün aramış ulaşamamış arkadaşına arattı ben de eşyalarını topladım onun yüzünü bile görmek istemiyorum bir ara sen alır mısın dedim ayrı kalın falan filan dedi yok dedim ağlamaktan yoruldum,şımarıklığından bıktım 42 yaşında hala çocuk gibi...yarın randevusu vardı beraber gidelim bana yardım et dedi tamam demiştim ama cuma gününe kadar böyleydi,şimdi ne yapayım ben???
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?