- 13 Şubat 2018
- 2
- 0
- 1
- 28
- Konu Sahibi yagmurlugun00
- #1
Birilerine hikayemi anlatmam lazim, tavsiyelerinize ihtiyacim var.
Ben 11 yaşındaykene cocukluk askimla tanismistim, mahallenin cocuklariyiz iste, o 13 yasindaydi zamaninda. Cok kucuk olmamiza ragmen ikimizde yasimiz icin biraz olgunduk ve cok güzel zamanlar gecirdik beraber. Tabii arada kotu gunlerimiz de oldu. Ama cok sevmistim onu, cunku yuzumu gulduren, beni guvende hissettiren, bana sevildigimi hissettiren tek kisi oydu zamaninda. Bir sene sonra ‘ayrildik’ ve biz ayrildiktan bir kac ay sonra bu turkiye’ye yerlesti. (Biz ingiltere’de yasiyoruz). 4 sene boyunca ne sesini duydum, ne yuzunu gordum, hic birsey bilmeden onu hep sevdim. Unutamadim. Cok kucuktuk evet ama o beni okadar mutlu etmisti ki. O gittiginde cok uzuldum. Oyle bir sevmistim ki o’nu. Gozumden yaslar eksik olmadi. Dua ettim hep, belki bir gun kader bizi karsilastirir diye. Gittikce umudumu kaybediyordum.
Ben bu 4 senede cok yasadim. Psikolojim darmadağın. Depresyon ve anksiyete bozuklugu için ilaç kullanıyorum ve psikologa gidiyorum. Yuruyen olu gibi goruyorum kendimi. Kendime bakmaya halim kalmadi. Hayat sevincimi kaybettim. 17 yasindayim suanda ve biliyorum, ‘abartmiyor musun?’ diyeceksiniz. Ama kucuklugumde neler yasadigimi bilseniz beni anlarsiniz.
Beni bir bucuk ay once buldu ve bana yazdi. Nasil bir mutluluk yasadim size anlatamam. Allahima bin sukur, hala da mutluyum boyle birsey olduguna. Bir iki gun konustuk, 1 saat telefondada konustuk sonra ben numarami degistirdim. Evet biliyorum aptalca ama neden diye sorun. Cok korkuyorum ben. Insanlara guvencimi yitireli cok oldu. O istanbul’da, ben ingiltere’de. Uzun mesafe iliskisi bana gore degil. Aldatir mi, yine birdenbire terk mi eder, baskasini mi bulur, boyle seylerden cok korkuyorum. Ne kendime guveniyorum bu konuda ne de baskalarina. Bundan daha buyuk sorunda benim yasadiklarim. Ben gercekten iyi degilim, ve bunlari tabii anlatmadim o’na ama ben iyi olmadigim surece bir iliskiye nasil girerim? Giremem. Yalanda soylemek istemiyorum.
Herseyden cok fazlasiyla korkuyorum. Elimde degil. Ama onu hala cok seviyorum. Hatta oyle bir seviyorum ki, kimseyi koyamam onun yerine gibi geliyor bana. Keske koyabilsem. Cok seviyorum ama ben artik uzulmekten korkuyorum. Bu kadar uzuldugum yeter artik.
Siz benim yerimde olsaydiniz ne yapardiniz? Dua etmekten baska birsey yapamiyorum ben. Bana akil verin..
Ben 11 yaşındaykene cocukluk askimla tanismistim, mahallenin cocuklariyiz iste, o 13 yasindaydi zamaninda. Cok kucuk olmamiza ragmen ikimizde yasimiz icin biraz olgunduk ve cok güzel zamanlar gecirdik beraber. Tabii arada kotu gunlerimiz de oldu. Ama cok sevmistim onu, cunku yuzumu gulduren, beni guvende hissettiren, bana sevildigimi hissettiren tek kisi oydu zamaninda. Bir sene sonra ‘ayrildik’ ve biz ayrildiktan bir kac ay sonra bu turkiye’ye yerlesti. (Biz ingiltere’de yasiyoruz). 4 sene boyunca ne sesini duydum, ne yuzunu gordum, hic birsey bilmeden onu hep sevdim. Unutamadim. Cok kucuktuk evet ama o beni okadar mutlu etmisti ki. O gittiginde cok uzuldum. Oyle bir sevmistim ki o’nu. Gozumden yaslar eksik olmadi. Dua ettim hep, belki bir gun kader bizi karsilastirir diye. Gittikce umudumu kaybediyordum.
Ben bu 4 senede cok yasadim. Psikolojim darmadağın. Depresyon ve anksiyete bozuklugu için ilaç kullanıyorum ve psikologa gidiyorum. Yuruyen olu gibi goruyorum kendimi. Kendime bakmaya halim kalmadi. Hayat sevincimi kaybettim. 17 yasindayim suanda ve biliyorum, ‘abartmiyor musun?’ diyeceksiniz. Ama kucuklugumde neler yasadigimi bilseniz beni anlarsiniz.
Beni bir bucuk ay once buldu ve bana yazdi. Nasil bir mutluluk yasadim size anlatamam. Allahima bin sukur, hala da mutluyum boyle birsey olduguna. Bir iki gun konustuk, 1 saat telefondada konustuk sonra ben numarami degistirdim. Evet biliyorum aptalca ama neden diye sorun. Cok korkuyorum ben. Insanlara guvencimi yitireli cok oldu. O istanbul’da, ben ingiltere’de. Uzun mesafe iliskisi bana gore degil. Aldatir mi, yine birdenbire terk mi eder, baskasini mi bulur, boyle seylerden cok korkuyorum. Ne kendime guveniyorum bu konuda ne de baskalarina. Bundan daha buyuk sorunda benim yasadiklarim. Ben gercekten iyi degilim, ve bunlari tabii anlatmadim o’na ama ben iyi olmadigim surece bir iliskiye nasil girerim? Giremem. Yalanda soylemek istemiyorum.
Herseyden cok fazlasiyla korkuyorum. Elimde degil. Ama onu hala cok seviyorum. Hatta oyle bir seviyorum ki, kimseyi koyamam onun yerine gibi geliyor bana. Keske koyabilsem. Cok seviyorum ama ben artik uzulmekten korkuyorum. Bu kadar uzuldugum yeter artik.
Siz benim yerimde olsaydiniz ne yapardiniz? Dua etmekten baska birsey yapamiyorum ben. Bana akil verin..
Son düzenleme:
