- 2 Mayıs 2017
- 1.589
- 398
- 53
- 43
- Konu Sahibi Sabir_tasi
- #1
Sabah çocuğu bıraktım babama.uyanmıştı.'günaydın baaba'dedim, kaşları çatıktı, cevap vermedi.ben bir daha 'günaydın baba' dedim...'neden anahtarın varken zile basıyorsun ki, bir daha evime gelme'dedi.'burada çocuğum var, sen isstemesen de ben buraya gelecem' dedim.'ne kadar yüzsüzsün dedi, seni buarada istemiyorum dedi ve beni tartakladı.bana geri cevap mı veriyorsun diye, annem araya girdi.
dışarı çıktım ağladım hala ağlıyorum.ben prematüre doğmuşum, öldü ölecek bir çocukmuşum.keşke bunları yaşayacağıma hiç doğmasaymışım...zaten ben anne karnındayken kürtaj da düşünülmüş ama annem istememiş.keşke insanlar düşünmeden çocuk dünyaya getirmeseler.çocuğun normal olabileceği gibi sosyal fobili ya da zihinsel engelli de olabilir.tedaviye cevap vermemşiş olabilir, kötü bir çocukluğu terapi, ilaç tedavisi işe yaramayabilir.o zaman dışlayıp defol git mi demen lazım, eğitim aldın şu çalıştığın işe bak mı demen lazım...doğmamış ve bu olayları hiç yaşamamış olmayı gönülden isterdim.
hiçkimsenin değil ama babam beni istemiyor.2011 den beri böyle.git çalış evlen oldu ama ben yetersizdim, olmadı ve hep evden kovuldum.ara ara sahip çıksa da artık ne yapmalı bilmiyorum.
seneye çocuk 4.5. yaş olacak ve normal bir kreşte devam edecek ve artık ailemin buraya gelmesini kesin bir dille istemiyorum.hayatımda ailemi istemiyorum.onlardan kaçıp iş bulmuştum ne güzel.evlenince kötü bir koca yüzünden aramak zorunda kaldım.geeçmiş olayları tekrarlamıcam.öte yandan anneme o kadar emeğine haksızlık ediyor muyum diyorum ama çocuğumu alıp verirken bu yaşadıklarım artık beni bitirdi.
çocuk geçen seneye göre daha iyi herşeyi anlıyot.seneye daha da iyi olur.biraz daha büyüyünce de boşanma işine bakarız.şu an hazır değilim.
siz ne düşünüyorsunuz, bir baba sadece psikolojik engelinden dolayı kızına böyle davranır mı
dışarı çıktım ağladım hala ağlıyorum.ben prematüre doğmuşum, öldü ölecek bir çocukmuşum.keşke bunları yaşayacağıma hiç doğmasaymışım...zaten ben anne karnındayken kürtaj da düşünülmüş ama annem istememiş.keşke insanlar düşünmeden çocuk dünyaya getirmeseler.çocuğun normal olabileceği gibi sosyal fobili ya da zihinsel engelli de olabilir.tedaviye cevap vermemşiş olabilir, kötü bir çocukluğu terapi, ilaç tedavisi işe yaramayabilir.o zaman dışlayıp defol git mi demen lazım, eğitim aldın şu çalıştığın işe bak mı demen lazım...doğmamış ve bu olayları hiç yaşamamış olmayı gönülden isterdim.
hiçkimsenin değil ama babam beni istemiyor.2011 den beri böyle.git çalış evlen oldu ama ben yetersizdim, olmadı ve hep evden kovuldum.ara ara sahip çıksa da artık ne yapmalı bilmiyorum.
seneye çocuk 4.5. yaş olacak ve normal bir kreşte devam edecek ve artık ailemin buraya gelmesini kesin bir dille istemiyorum.hayatımda ailemi istemiyorum.onlardan kaçıp iş bulmuştum ne güzel.evlenince kötü bir koca yüzünden aramak zorunda kaldım.geeçmiş olayları tekrarlamıcam.öte yandan anneme o kadar emeğine haksızlık ediyor muyum diyorum ama çocuğumu alıp verirken bu yaşadıklarım artık beni bitirdi.
çocuk geçen seneye göre daha iyi herşeyi anlıyot.seneye daha da iyi olur.biraz daha büyüyünce de boşanma işine bakarız.şu an hazır değilim.
siz ne düşünüyorsunuz, bir baba sadece psikolojik engelinden dolayı kızına böyle davranır mı
