- 12 Mart 2024
- 11
- 1
- 1
- 29
- Konu Sahibi melek_3535
-
- #1
Bence yaşın gayet iyi yani okadar geç kalmadın 35 yaşında- 40 yaşında olup evlenmeyen hala var.Herkese merhabalar.28 yaşında ve bekarım.Bütün arkadaşlarım, hatta benden küçükler bile evlendi.Ben konuşacak birini dahi bulamıyorum.Konustugum insanlarla da uzun süreli olmuyor zaten bir süre sonra konuşma bitiyor.Ciddi düşünen, özellikle ülke sartlarindan dolayi evlenmek isteyen erkek hiç kalmamış artık.Evlenenler de uzun sureli iliskisi olan insanlar zaten.Bunlar yetmezmiş gibi etrafımdaki insanlar (ailem en yakin arkadaslarim,isyerimdekiler özellikle)da ne zaman evleneceksin,evde kaldın,30 olmadan birini bulmazsan kimse seni istemez artık,yaşıtların evleniyor sen hala evlenemedin,çocuğun olunca gec anne olacaksın enerjin olmayacak,kısmetin kapanmış,yasin geciyor evlenmen lazım gibi yorumlar yapıyor.Ben bu islere hep nasip gozuyle bakardım olmuyorsa vardir bir hayır derdim.Evlenip mutsuz olacagima zamaninda dogru insanla olsun derdim.En baslarda takmıyordum hep boyle dusunuyordum ama artık bu durum beni çok zorlamaya başladı.Geceleri korkuyla uyanıyorum ya kimse beni istemezse ya evlenemezsem gec kaldim niye kimse beni beğenmiyor ne yapacağım diye.Yine gündüz gelen anksiyete atakları da cabası.Isyerinde de çok erkek ortamı olmadığı için şirketten de bulamıyorum.Arkadaslarim evlendiği için ve yoğun çalışma tempomdan dolayi artık haftada bir gün kafeye çıkmak dışında bir sosyal aktivite de yapmıyorum
İyice eve kapandım.Bu şekilde birini zaten bulamam diye düşünüp duruyorum.Artık çok yoruldum Yalnız kalma korkusu,evlenememe korkusu derken kendimi çok yorgun ve güçsüz hissediyorum.
İyide artık evlilik yaşı 30 lara çıktı bence.Herkese merhabalar.28 yaşında ve bekarım.Bütün arkadaşlarım, hatta benden küçükler bile evlendi.Ben konuşacak birini dahi bulamıyorum.Konustugum insanlarla da uzun süreli olmuyor zaten bir süre sonra konuşma bitiyor.Ciddi düşünen, özellikle ülke sartlarindan dolayi evlenmek isteyen erkek hiç kalmamış artık.Evlenenler de uzun sureli iliskisi olan insanlar zaten.Bunlar yetmezmiş gibi etrafımdaki insanlar (ailem en yakin arkadaslarim,isyerimdekiler özellikle)da ne zaman evleneceksin,evde kaldın,30 olmadan birini bulmazsan kimse seni istemez artık,yaşıtların evleniyor sen hala evlenemedin,çocuğun olunca gec anne olacaksın enerjin olmayacak,kısmetin kapanmış,yasin geciyor evlenmen lazım gibi yorumlar yapıyor.Ben bu islere hep nasip gozuyle bakardım olmuyorsa vardir bir hayır derdim.Evlenip mutsuz olacagima zamaninda dogru insanla olsun derdim.En baslarda takmıyordum hep boyle dusunuyordum ama artık bu durum beni çok zorlamaya başladı.Geceleri korkuyla uyanıyorum ya kimse beni istemezse ya evlenemezsem gec kaldim niye kimse beni beğenmiyor ne yapacağım diye.Yine gündüz gelen anksiyete atakları da cabası.Isyerinde de çok erkek ortamı olmadığı için şirketten de bulamıyorum.Arkadaslarim evlendiği için ve yoğun çalışma tempomdan dolayi artık haftada bir gün kafeye çıkmak dışında bir sosyal aktivite de yapmıyorum
İyice eve kapandım.Bu şekilde birini zaten bulamam diye düşünüp duruyorum.Artık çok yoruldum Yalnız kalma korkusu,evlenememe korkusu derken kendimi çok yorgun ve güçsüz hissediyorum.
Yazınızı okuyunca aklıma görümcem geldi direktHerkese merhabalar.28 yaşında ve bekarım.Bütün arkadaşlarım, hatta benden küçükler bile evlendi.Ben konuşacak birini dahi bulamıyorum.Konustugum insanlarla da uzun süreli olmuyor zaten bir süre sonra konuşma bitiyor.Ciddi düşünen, özellikle ülke sartlarindan dolayi evlenmek isteyen erkek hiç kalmamış artık.Evlenenler de uzun sureli iliskisi olan insanlar zaten.Bunlar yetmezmiş gibi etrafımdaki insanlar (ailem en yakin arkadaslarim,isyerimdekiler özellikle)da ne zaman evleneceksin,evde kaldın,30 olmadan birini bulmazsan kimse seni istemez artık,yaşıtların evleniyor sen hala evlenemedin,çocuğun olunca gec anne olacaksın enerjin olmayacak,kısmetin kapanmış,yasin geciyor evlenmen lazım gibi yorumlar yapıyor.Ben bu islere hep nasip gozuyle bakardım olmuyorsa vardir bir hayır derdim.Evlenip mutsuz olacagima zamaninda dogru insanla olsun derdim.En baslarda takmıyordum hep boyle dusunuyordum ama artık bu durum beni çok zorlamaya başladı.Geceleri korkuyla uyanıyorum ya kimse beni istemezse ya evlenemezsem gec kaldim niye kimse beni beğenmiyor ne yapacağım diye.Yine gündüz gelen anksiyete atakları da cabası.Isyerinde de çok erkek ortamı olmadığı için şirketten de bulamıyorum.Arkadaslarim evlendiği için ve yoğun çalışma tempomdan dolayi artık haftada bir gün kafeye çıkmak dışında bir sosyal aktivite de yapmıyorum
İyice eve kapandım.Bu şekilde birini zaten bulamam diye düşünüp duruyorum.Artık çok yoruldum Yalnız kalma korkusu,evlenememe korkusu derken kendimi çok yorgun ve güçsüz hissediyorum.
28 29 yasinda çoğu insan evleniyor ya ben niye evlenemedim ya da diğer insanlardan farkim ne diye düşünmedin mi peki?İyide artık evlilik yaşı 30 lara çıktı bence.
Eskidenmiş o hemencik evlenelim başımız göğe ersin muhabbeti.
Çevrenize doğru düzgün cevap vermeniz lazım ki bir daha ağızlarını açamasınlar.
Misal "30 olmadan önce birini bulamazsan kimse seni istemez" mi dedi, "seni bile istemişler beni niye istemesinler" gibi. Şimdi diyeceksiniz ki insanları kırmak istemiyorum, e ama onlar sizi kırıyor.
28 29 yasinda çoğu insan evleniyor ya kendini ben niye evlenemedim ya da diğer insanlardan farkim ne diye düşünmedin mi peki?İyide artık evlilik yaşı 30 lara çıktı bence.
Eskidenmiş o hemencik evlenelim başımız göğe ersin muhabbeti.
Çevrenize doğru düzgün cevap vermeniz lazım ki bir daha ağızlarını açamasınlar.
Misal "30 olmadan önce birini bulamazsan kimse seni istemez" mi dedi, "seni bile istemişler beni niye istemesinler" gibi. Şimdi diyeceksiniz ki insanları kırmak istemiyorum, e ama onlar sizi kırıyor.
Sana baskı kuranları hiiiiiç dinleme o hayatı sen yaşayacaksın kimse değil. Ben 31 yaşındayım yeni evlendim hamileyim hiçte bu yaşımda evlendiğim için pişman değilim. Kariyerim, gezdiğim tozduğum her şey bana kâr kaldıHerkese merhabalar.28 yaşında ve bekarım.Bütün arkadaşlarım, hatta benden küçükler bile evlendi.Ben konuşacak birini dahi bulamıyorum.Konustugum insanlarla da uzun süreli olmuyor zaten bir süre sonra konuşma bitiyor.Ciddi düşünen, özellikle ülke sartlarindan dolayi evlenmek isteyen erkek hiç kalmamış artık.Evlenenler de uzun sureli iliskisi olan insanlar zaten.Bunlar yetmezmiş gibi etrafımdaki insanlar (ailem en yakin arkadaslarim,isyerimdekiler özellikle)da ne zaman evleneceksin,evde kaldın,30 olmadan birini bulmazsan kimse seni istemez artık,yaşıtların evleniyor sen hala evlenemedin,çocuğun olunca gec anne olacaksın enerjin olmayacak,kısmetin kapanmış,yasin geciyor evlenmen lazım gibi yorumlar yapıyor.Ben bu islere hep nasip gozuyle bakardım olmuyorsa vardir bir hayır derdim.Evlenip mutsuz olacagima zamaninda dogru insanla olsun derdim.En baslarda takmıyordum hep boyle dusunuyordum ama artık bu durum beni çok zorlamaya başladı.Geceleri korkuyla uyanıyorum ya kimse beni istemezse ya evlenemezsem gec kaldim niye kimse beni beğenmiyor ne yapacağım diye.Yine gündüz gelen anksiyete atakları da cabası.Isyerinde de çok erkek ortamı olmadığı için şirketten de bulamıyorum.Arkadaslarim evlendiği için ve yoğun çalışma tempomdan dolayi artık haftada bir gün kafeye çıkmak dışında bir sosyal aktivite de yapmıyorum
İyice eve kapandım.Bu şekilde birini zaten bulamam diye düşünüp duruyorum.Artık çok yoruldum Yalnız kalma korkusu,evlenememe korkusu derken kendimi çok yorgun ve güçsüz hissediyorum.
düşünmüş ki adamın oyuncağı olmuş. nasip kısmet bu işler neden sizde böyle bir kaygı oluştu ki?28 29 yasinda çoğu insan evleniyor ya kendini ben niye evlenemedim ya da diğer insanlardan farkim ne diye düşünmedin mi peki?
İşte tam da bu noktada kendi içinizdeki sorunu çözmeniz lazım. Çevrenizden ziyade sizin de bakış açınız bu.28 29 yasinda çoğu insan evleniyor ya ben niye evlenemedim ya da diğer insanlardan farkim ne diye düşünmedin mi peki?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?