Ne yaparsam yapayım mutlu olamıyorum

Merhaba arkadaşlar. Yıllardır süregelen anlatmak istediğim bir konu var.
Çocukluğum mutlu geçmedi. Annem bana kızınca beni evden kovardi, herşey de bagirirdi. Hep istenmedigimi düşündüm ve hep mutsuzdum. Kardeşlerime bu şekilde davranmiyordu. Sonra universiteyi iyi bir bölümü kazandım ve başka bir şehire gittim. Bu sırada dört yıl kadar süren bir ilişkim oldu onunla mutluydum çok seviyordum ve beni aldatti. Psikolojik destek aldım. Sonra okuldan mezun oldum ve çalışmaya başladım. Bu sırada annenin davranışları eskisi kadar ağır degildi ama her dedigime alınıyordu. Sonra eşimle tanıştım ve çok sevdik birbirimizi. Bir yıl içinde evlendik. Evlendigimden beri calismiyorum atama bekliyordum yeni atandim iki aya baslayacagim. Şuan ailemden uzak bir şehirde eşimin ailesiyle aynı şehirde yaşıyorum. Herkes ailesine gittiğinde mutlu olur uzun kalmak ister ya ben öyle değilim. Ailemin yanında uç gün durunca sıkılmaya başlıyorum. Annemle eşim birbirlerine zıt fikirleri olduğundan sürekli atisiyorlar. Annem biz oradayken bir şeye kızınca bizimle doğru düzgün konuşmuyor. Babamla tartışıyor bizle konuşmuyor sürekli babama laf söylüyor. Bende geriliyorum. Eşimin ailesinde ise durum biraz farklı. Kayinvaldemlerle mesafeliyim. Kendi ailem farklı şehirde olduğu için iki ayda bir gidip iki yada uç gün duruyoruz. Kayinvalidemlere on günde bir gidip uç uç buçuk saat oturup geliyoruz. Kendi ailem de sikildigim gibi eşimin ailesine gidince de sikiliyorum. Kayinvalidem annem gibi herşeye alınmaz, pek laf sokma huyu yoktur. Sadece mesafeli olmamdan rahatsız. Eşimin ailesi bize bir konuda haksızlık yapti ve o zamandan beri de eşimin telefonda annesi ve babasıyla konuşmasından rahatsız oluyorum(haftada iki yada uç kere filan konuşuyor). Yaptıklari haksızlığı hazmedemiyorum. Eşim onlarla telefonda konuşunca suratim asılıyor. Ben hastayken eşim onlara söyleyince kayinvalidem arıyor nasılsın diye aradım diyor (eşimin hasta olduğumu söylediğini bana söylemiyor nedense) eşimin hasta olduğumu söylemesinden rahatsiz oluyorum ne gerek var ki bilmesine. Bizi yemeğe cagirmasindan rahatsiz oluyorum. Aslında yaptığımın yanlış olduğunu biliyorum sonuçta haksızlık yapıldı diye eşim hiç konusmayacak değil ama rahatsiz oluyorum işte. Hiçbir şeyden mutlu olamiyorum. Mesela bir şey istiyorum eşim tamam alalım diyor alıyoruz ve onun mutluluğu en fazla bir iki gün sürüyor. Bir hobi edindigimde ondan da çabucak sikiliyorum. Psikiyatriye gittim ilaç kullanıyorum ancak yinede mutsuzum. Aynı durumu yaşayıp da düzelen var mı? Sizce bu mutsuzluk neden oluyor olabilir? Nasıl mutlu olabilirim?

Demek ki almakla değil derdiniz. manevi olarak doymak lazım. Iş e 2 aydan önce başlayın. Başka şeyler düşünmeye fırsat kalmayınca ve üreten olunca canınız daha az sıkılır.

Psikolojik destek almanız iyi olmuş zmanla toparlayacaksınız. Evlilige adepte olmak çalışan bir bayanken çalışmıyor olmak iş stresi kpss sitresi derken epey gerilmiş yorulmuş olmalısınız boyle dönmeler herkes hayatında yaşar. Emin olun uzun sürmeyecektir. Çalışmaya başladığınız da is ev derken esininizin ailesi sizin aileniz felan tüm sorunlardan uzaklaşırsiniz düşünmezsiniz bile.
Spora gidin derim cok iyi gelir.
Kitap okuyun örgü örün :)))
Bir müzik aleti kursuna gidin,dans kursuna gidin. aslında ruhumuzu doyurabilceginiz cok alan var bunlardan birine yonelebilrsiniz. Iyi gelecektir.