Ne yapayım ben?nereye gideyim?Bilmiyorum.

anneden nasıl vazgeçilir? biri bunu başarabilmişse banada anlatsın. huysuzdur, kırıcıdır benim annem. ama anne işte. beni sevmemesine rağmen hep yokluğu korkuttu. en çok yurda bırakmak istediği zaman. o kimsesiz çocukların içine girdiğimde onlara ait olmadığımı biliyordum. hepsi çizgi flim seyrediyordu, bense onları izliyordum. çok küçüktüm, o halimle Allahım bu çocuklarla bırakma beni diye dua ettim. sonra annem geldi. yurt müdürü kabul etmemiş bizi. annem üzgündü bense mutlu.

3 aydır haksız yere annem benle konuşmuyor. beni kardeşlerime sormuyor iyi mi kötü mü? ben ne yapıyorum. her gece rüyamda onu görüyorum. özlüyorum. resimlerine bakıyorum. bu hikayede bir terslik yok mu? sanki ben anneyim o çocuk. beniz içim sızlıyor ana yüreği gibi. biz kadınlar anaçız. herkese karşı eşimize, kardeşimize hatta annemize bile anaç yaklaşıyoruz. ya da ben öyleyim bilmiyorum.

sevgili konu sahibi. annenizi değiştiremezsiniz. yaşadığı sıkıntılar belki onu bu hale getirdi. ya da yaradılışı öyle. siz yolunuza bakınız. meslek sahibi olup, kariyer yapınız. annenizle çok muhatap olmayın. tartışmalara girip onuda üzmeyin. bu tavır olmasın, sadece üzülmeyin diye. yalnız değilsiniz. çok fazla kişi var burada anne kokusuna hasret.

(seni çok özledim anne )
 
Annenizle yıldızınızın barışık olmadığı belli.
Neden ısrarla samimi durmaya çalıştığınızı anlayamadım.

Ya çok özür dilerim ama bu soru bana çok tuhaf geldi... İnsan bu hayatta anasıyla samimi durmaya çalışmayacakta ne yapacak? Kolay mıdır bir insanın annesi ne kadar ilgisiz olursa olsun ana rolünü hayatından kaldırması, yok sayması... Belki ben anlamıyorum bilmiyorum. Benim tek sırdaşımdır annem. Ama düşünüyorum. Bana kötü davranan biri de olsaydı beni sevsin diye elimden gelen tüm çareleri denerdim herhalde. Anne sevgisi / Evlatlık duygusu bu benzer mi hiç başka birşeye...
 
Annem sinirlidir düşücesizdei de o kendini ne kada ''düşünceli'' görse de öyle değil.Beno na aynısını yapmaya çalıştım ama yapamadım ben onun kadar kötü olamıyorum.onun bana davrandığı sertlikte davranamıyorum ona yapım öyle değil.Herşey güzellikle konuşarak halllolmasından yanayım.Beni kaybedeceğini söyledim.Söylemez miyim.Anne böyle davranmaya devam edersen beni kaybedersin diye.Ki kaç defa düşündüm kendimi ortadan kaldırmayı.Bu nasıl bri acıdır bilemezsiniz.Sen çok seviyorsun.Annen o ama o seni sevmiyor,merak etmiyor,aramıyor,geldiğine mutlu olmuyor.Yokuluğumla cezalandırırdım demişsiniz.O benim yokluğumdan gayet memnun.bunu ağzıyla söylüyor.Ben gidince rahat ediyormuş.Senin yüzünden bu dünyada rahatım huzurum kalmadı diyor.Git S***** G** (Defol) niye geldin dedi.(Cuma günü geldim eve.Bayram tatili için.Bir hafta erken oldu.Zaten hocalar fazla ders işlemiyor onlara sürpriz yapayım diye gelmiştim.)Tabi bu lafları duyunca ağlamaya başladım.Tutamıyorum kendimi.Ağla ağla annen seni daha çok sever ağla ağla diye bağırıyor bana.Konuştuğumda kendini haklı çıkarıyor.
 
Annem benden vazgeçti ben ondan vazgeçemiyorum.onu çok seviyorum.onu yanımdayken bile özlüyorum.Kardeşimi babamı.Ailemi yanımdayken bile özlüyorum.Bu özlemden nasıl kurtarabilirim kendimi.
 
Ben de tüm çareleri deniyorum.Annem herkese karşı iyi,şefkatli bana karşı acımasız.
 
Canım benim,
Bak şimdi;

Bu 23.10.2011 tarihli sürekli yiyesim var konundan;
Buna benzer bir konuyu 09.10.2011 tarihinde açmıştın ve ona son cevabı Meltem hanım vermişti..

Şimdi neden ben bu iki konudan alıntı yaptım... Kilo vermek için abur cubur yemiyorum diyorsun.. Bana kızma.. ben buradan bir yere geleceğim..
Aslında yiyorsun.. ve annenin söylediği şey doğru diye sinirleniyorsun.. Çünkü ona inandırmaya çalıştığın şey, fazla yemediğin... Oysa yiyorsun.. o da seni annen olmak marifetiyle tanıyor ve seni yanıltacağına, sana doğruyu söylüyor.. Ama bu seni kızdırıyor.. Hatalısın..
Ayrıca neden soru soruyorsun annene? Kafanda hazırladığın muhtemel bir sahne var.. Seni sevmediği, özlemediği ve mutlaka sana kötü bir şey söyleyeceği konusunda.. farkında olmadan motor kuvveti çalıştırıp, sorularınla istediğin yere çekmeye çalışıyorsun.. Çünkü biliyorsun, bu soruların cevapları hiç değişmedi.. sihirli değnek olmadan da değişmeyeceğini biliyorsun.. Yaşadığın o sahneye ne yazık ki sen kendi kendini getirdin...
Ben seni sevdiğim için sana keskin konuşacağım..
Evet annede problemler olabilir.. bunun için çarşaf çarşaf yazıştık zaten.. Ben senden, senin kendi değişimin için bir adım görmeyi beklerken, bugün bu konunu görünce gerçekten yıkıldım..
Muhtemel bir acı sahnesine kendini hazırlıyor, işitmeyi istediğin şeyi işitiyor ve yine ağlayarak bir yere kapanıyorsun.. çünkü yine belli ki annen oraya gelmeyecek.. tırmandırıp bu sahneyi kendine yaşatıyorsun...
Bu acı döngüsünü kır artık.. LÜTFEN...
Başka şeylere odaklanman.. üretmen lazım...
Haklı olduğun bir konu idi.. annenin ilgisizliği... ama bu kısır döngüyü kendine yaşatırken ona da yaşatıyorsun.. bu gidişle, o istediğin ilişki senden epey uzaklaşmış olacak.. Çünkü ilişkinizi bu şekilde oturtuyorsun..
Yaptın mı çorbanı.. sorun şu olsun? Çorba nasıl olmuş?
Kötü mü dedi... Desin...
Yapıştır "E senin kadar iyisini yapamam tabi.. öğretirsen uğraşırım..."
Melek.. anne bu... yavrusunu doğramış anne duysam... "sebebi vardır" derim...

Melek... yardım alman gerek birtanem... beni yanlış anlama.. bu stresli dünyada hepimizin o yardımı alması gerek...

Böyle bir tartışmaya.. mevcut doğrudan gelmen sakıncalı.. doğru, abur cubur yiyorsun... ve kadına ne kadar aksini söylesen de seni o doğurdu.. bunu biliyor... sana doğruyu söyledi diye.. bunu yapmaman gerek... Buraya biraz da kendin getiriyorsun...

Kendin için bir hareket görmezsem... benim senin için yapabileceklerimin şimdilik sınırındayım...
Laf ile peynir gemisi yürümez birtanem...

Böyle hem sen, hem annen.. hem bir de ben, samimi olarak üzülüyoruz...
 

bu konuda şanslı olanlardan değilim canım.
sanki benim annemi anlatıyor gibisin. ben 22 yaşımı çoktan geçtim. çok iyi biliyorum ki bu düzelecek bir şey değil. çünkü aslında bu senin sorunun değil gerçeğin. bunu bu şekilde kabul etmek zorundasın. çabaladıkça kendini yıpratırsın ve karşı tarafın umurunda olmaz.
ben de üniversiteyi başka şehirde okumuştum. tatilde eve gidişimde defol git artık diyen bir anneydi benimki de. sen gelince babanla aramız bozuluyor senden destek bulup bana karşı oluyor derdi. neden çünkü hep o haklı olmalıydı hep son sözü o söylemeliydi. ben annemle artık görüşmüyorum. hayatımdan tamamen çıkardım . kimse kınamasın bunun için çok zorladı beni.
babam ise hayatta yok artık. ve en büyük pişmanlığım babamla bu konuda konuşmamış olmam. hep sorun yokmuş gibi yaşadık. ama bu daha ileride çoook başka konularda sorunlara yol açtı. (babama karşı bile) suçsuzken ben suçlu oldum. anne entrikaları yüzünden. kötü bir kadının yapamayacağı şey yoktur bilesin. anne olmak kötü olmayı değiştirmiyor. insan neyse odur.
annenle nasıl yürütürsün ilişkini bilmem senin tercihin. dananın kuyruğu kopmadan büyük kararlar alamazsın. yani daha çok çekeceğin var biliyorum. ama birgün zamanı geldiğinde ancak canına tak ettiğinde bu yükten kurtulacaksın.
madem baban seni anlayan ve seven biri onunla annen kızacak kıskanacak diye ilişkini koparma sakın ve herşeyi konuş onunla. burada anlattığın her şeyi ona da kesinlikle anlat. ilişkinizin her aşamasını her gelişmeyi bilsin. anneni en az senin kadar tanıyordur. seni anlayacaktır.
bu arada bir arkadaş eleştirilmiş ama ona kesinlikle katılıyorum bizim toplumumuzda anne bir takıntıdır.
 
abur cuburu ayda bir o da çok canım çekerse canımın çektiği kadar yiyorum tabi abartmadan bunun da kilo alımına neden olacağını sanmam burada yanılıyorsun serotonin iradeli bir insanım öyle abur cubura da saldırmadım hiçbir zaman annemin bana dedeği bu lafa kızdım çünkü abur cubura dadanmıyorum ayda bir ya da iki ayda bir o da abartmadan.Çok canım çekerse.Sen de bunu anlamıyorsun serotonin annem sırf sinirini atmak için bana bunu yaptı.Tanısan annemi ve bu olaya şahid olsaydın kimin haklı kimin haksız olduğunu görürdün.Nasıl kırabilirim bu sevgi açlığını nasıl yenebilirim.Zor demek istemiyorum kendimi buna şartlandırmamak için ama insanın annesi böyle yapınca(sadece bu değil) üzülüyor ister istemez.Elimde değil.Üzülüyorum.<tutamıyorum kendimi.İçimden ağlamak geliyor.
 

çok iyi niyetli bir yaklaşım. belki de haklısınızdır. arkadaşımızda da sorun olabilir ben eski konularını hiç bilmiyorum.
ama bu mevzuda sanırım bir noktayı dikkate almamışsınız.
bu arkadaşımız henüz 22 yaşında. annenin göstermesi gereken olgunluğu ondan bekliyorsunuz. rolleri değiştirmelerini bekleyemeyiz. bazı insanlar biraz geç olgunlaşı hatta hiç olgunlaşmayabili bile. sonuçta annesinden ilgi sevgi belki abartılı hatta şımarıkça pohpohlanma bekleyen bir kız var ortada. bir annenin bunu kızına vermesi çok mu zordur bilemiyorum.
ayrıca kızının kilolu olmasına ve ağlamasına verdiği tepki çok acayip geldi bana. asıl konu bu değil zaten bu bir detay ama olsun. bir insanın evladı kilolu da olabilir bunu sorun yaptığı için annesinden motivasyon bekliyor olabilir.
psikolojik yardıma falan ihtiyacı yok bence. büyümeye ihtiyacı var o da zaten zamanla oluyor.
 
Serotonin söylediklerine katılıyorum. Aynı yaştayız benimde baba açısından koca bi boşluğum var çok şükür anne açısından şanslıyım. babam niye ilgilenmiyo, bizi sevmiyo mu diye hele de arkadaşlarımın babasını gördüğümde ağladığım çook dönemler oldu KÜÇÜKKEN. bana ilk sarışılı bile 18 yaşında olmuştu o da üniyi kazandıkdan sonra öyle şakasına ve hepi topu 1 dakka sürmüştü. o 1 dakkada sadece darlandığımı hissettim. Evet duyarsızlaştım yaptıklarından sonra, öyle demiş böyle demiş hiç önemli değil. duymuyorum ,takmıyorum. yemek mi hazırlıyorum eline sağlık vs demesini beklemiyorum hazırlıyorum kaldırıyorum. bişey mi başardım? kutlamasını beklemiyorum. Şimdi benim anlamadığım 22 yaşına gelmişin kendini bildin bileli annen aynıysa hala neyi zorluyosun? neye üzülüyosun? kendine acı çektirmeyi seviyosun galiba. uzak mı bırak uzak kalsın yemek mi yapıcan ondan iltifat duymak için yapma bişey mi başardın tebrik bekleyerek söyleme. 6-7 yaşında biri olsa normal karşılardım tabiki ama aradan yıllar geçmiş bişeyler ortada ayan beyan zorlamanın alemi ne? sende kendi hayatına bak durduk yere kendine acı çektirmenin alemi yok. kötü davranıyolar takmıyolar vs dediğin insanları özlesen de o eve döndüğünde neyle karşılaşıcağın belliyse içinde yaşa o zaman özlemini. Kısacası böyle davranan annen bile olsa sevgi dilenme!
 
Son düzenleme:
duyarsız olayım duygusuz olayım değil mi olamıyorum sabırmeleği uğraştım ozaman dediğin gibi yapınca kendimden bişeyler de gittiğini hissediyorum(iyi şeyler) bunu nasıl başardın anlatır mısın?üzülmemeyi nasıl başardın bu duyarsızlaşmayı?babanın seni sevdiğini hissediyor muydun içinde?
 
mutlu olmak,hiç düşündün mü neden çevrende anlaştığın tek bir kişi yok.babamla iyi anlaşırım diyorsun ama yanlış hatırlamıyorsam onunla da sorunun vardı
 
mutlu olmak,hiç düşündün mü neden çevrende anlaştığın tek bir kişi yok.babamla iyi anlaşırım diyorsun ama yanlış hatırlamıyorsam onunla da sorunun vardı
ufak tefek geçci sorunlar sizin birileriyle ufak tefek geçici sorunlarınız olmuuyr mu?Bunu çevrenizdekilere anlatmıyor musunuz?Ben de burada konu açmış olabilirim.o zaman kafama takıp annemle de böyle bi mevzu yaşadık onun için de konu açtım.
 

tabiiki herkesin ufak tefek sorunları olabilir,ama bunlar için hiçbir zaman ağlama krizlerine girilmez,bunalım takılmaz.biz iş sebebiyle çok şehir gezdim.büyük illerde de,küçük ilçelerde de yaşadım.allaha şükür her zaman çevremde sevilip,sayıldım.sevdiğim ve saydığım da bir çok arkadaşım oldu.nasıl bu kadar insanla anlaşabildiğim ise insanları olduğu gibi kabul ettiğim içindir.

sen 22 yaşındasın ve bu 22 yıl içinde anneni çok iyi tanımışsındır.neyi sevip,neye kızdığını çok iyi biliyorsundur.neden annenin kızdığı şeyleri yapıyorsunher zaman annen aynı şeyleri söylüyorsa bunları söyletecek durum yaşatma annene.suyuna git.olur olmadık şeyler için ağlama krizine girme.anladımki ağ-laman anneni daha çok kızdırıyor.senin yazdıklarını okudukça 22 yaşında olduğuna kesinlikle inanamıyorum.22 yaşında insanlar evlenip ev sorumluluğu,eş sorumluluğu ve bebek sorumluluğu alıyor.lütfen kendine gel artık.çocukluğu bırak olgunca hareket et ve anneni biraz şaşırt.bak o zaman herşey farklılaşacak.şiddete karşıyım ama,benim yanımda 5-6 yaşındaki çocuk bile o şekilde ağlasa ağzını kırasım gelir.gene annen sadece kızarak yada önemsemeyerek sana tepki gösteriyor
 
onun hiç suçu yok değil mi?Hpe ben suçluyum.
 
kendimi düzelteceğime acı çekerim diyorsunsen bilirsin.önerileri önemsemiyorsan neden konu açıyorsunbak serotonin günlerdir senin için çabalıyor ama sen bildiğinden şaşmıyorsun
 
kendimi düzelteceğime acı çekerim diyorsunsen bilirsin.önerileri önemsemiyorsan neden konu açıyorsunbak serotonin günlerdir senin için çabalıyor ama sen bildiğinden şaşmıyorsun
kendimi düzeltmeye çalışıyoum ve haa deyince olmuyor uğraşıyoum.
 
annem bana kızacak bağıraca aşağılayacak küsecek herşeyi yapacak ben ona dediğiniz gibi davranacağım benim hakkım hukukum ne olacak usura bakmayın ama hep annem tarafından bakıyorsunuz olaya hani evladın hakkı hukuku nerede. bi de sen bilidğinden şaşmıyorsun diyorsunuz o böyle yaptıkça ben bildiğimden şaşmayacağım.Ben de insanım.Adam gibi davransın.Baksın diğer anneler nasıl davranıyor o da öyle davransın.ben hiç ona böyle demiyorum üzülecek kırılacak diye.Şükretsin böyle bir evladı olduğunu çoğu şeyi yüzüne söylemiyorum ama o benim yapmadığım şeyleri yapmış gibi konuşup beni hakısz yere itham ediyor herşeyde.Siz neden bahsediyorsunuz?Benim hiç mi hakkım hukukum yok.Hep o mu haklı.Burada bile onu haklı çıkartmaya uğraşıyorsunuz.
 
Son düzenleme:

senin konularına yazmama kararı almıştım daha önceki konularının birinde ama gene dayanamadım kusura bakmaneyse sen bildiğinden şaşma,kendine ve çevrene eziyet etmeye devam et.
 
senin konularına yazmama kararı almıştım daha önceki konularının birinde ama gene dayanamadım kusura bakmaneyse sen bildiğinden şaşma,kendine ve çevrene eziyet etmeye devam et.
tamam bildiğimden şaşmam kendime ve çevreme eziyet etmeye devam ederim.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…