Su yazma stiline takılıp insanların derdini unutuyorsunuz yaa gıcık oluyorum yaa kadın bizden yorum bekliyor Üzgün bi şekilde sizin yaptığınıza bakın kimse kimsenin halinden anlamıyorMuş gerçektenÖncelikle yazıyı paragraflara ayırmalı biraz da kısaltmalısınız, üzgünüm okuyamadım , denedim ama göz krizi geçirip bıraktım
Acı hayat tecrübelerin olmuş.Eşin iyi ama sevmek ve iyi olmak yetmiyor.Zaten evliliğin başında yanlışlık var.13 kişi aynı evde kalmak ne demek.Yakında da otursan uzaktada otursan herşey önce eşinde sonra sende bitiyor.Önce eşin karıştırmayacak,sonra sen kendin kendi hayatına kimseyi müdahale ettirmeyeceksin.Söze nasıl başlayacağımi bilemiyorum ama evet bir derdim var benim de .. 2 yıllık evliyim dünyalar tatlısı bir kızım var,iyiki var.O olmasaydi bende yoktum şimdi. Liseyi bitirip üniversiteye gittiğimde dünyalar benim olmuştu,çünkü bu küçük şehirden kurtulacak geleceğime kimsenin yardımı olmadan yön verecektim. Öyle olmadı, 1 yıl okuyup bıraktım çünkü o ortam bana göre değildi yapamadım,memleketime geldiğimde tekrar sınava hazırlanma planları kuruyordum,ama hayat ışte yine bi yerden vuracakmis demek ki..Kardeşimi,canımı,küçüğümu trafik kazasında kaybettik. O dönem hayat durmuş gibiydi benim için. Bütün hayallerim bi anda yok olmuş gibiydi. Ben eski ben değildim. Hayatta kalmak için çok mücadele verdim. Annem üzülmesin diye gizli gizli ağladığımi bilirim ben. Herşeyden vazgeçtim okumaktan hayallerimden. O dönem 5 yıl dostum dediğim insanın çok desteğini gördüm. Her an benimle bir tlf kadar yakındı. Sonradan beni 5 yıl sevdiğini öğrendim. Evet benim ona dostça yaklaştığım zamanlar o hep beni sevmis. Evlenelim dedi , o süreç benim için dönüm noktasiymis meğer bilemedim. Oysaki o bana ailesini hiç anlatmamisti. Kabul ettim . Hani ben Herşeyden vazgecmistim hani hayat durmuş gibiydi. Sonradan anladım ki zaten kendimde olsaydım evlenme gibi bi yanlışa düşmezdim o durumda o ruh halinde. Evlendik. Daha ilk günden ben nerdeyim dedim. 3 ay gibi bi nişanlılık surecimiz oldu bu arada. Eşimle sitenin bahçesine inmek yasak, kapı önüne çıkmak yasak, beraber bi yerlere gitmek yasak, kapıyı çalan yabancı bi erkekse o kapıyı açmak yasak, akrabalarla görüşmek yasak,annemlere bile onlar izin verdiği zaman gidebilirdim. Onlar dediğim eşimin babası ve annesi. Bu arada bi evde 13 kişi kalıyorduk. Eşimin anne babasi, iki ablası,iki erkek kardeşi,abisi yengesi ve iki yeğeni. Giyimim desen tamamen değişti,hayatım bir günde ne hale geldi. Haketmiş miydim bilmiyorum. 6 aylık hamileyken bu saçmalığa dayanamayıp baba evinin yolunu tuttum. Intihara kalkistim o halimle. Lütfen yadirgamayin sağlıklı düşünsem yapabilir miydim? Eşim cok iyi bi insan,belki de ben en çok buna kandim, onlar ailecek hatta sulalecek kadınları hor görürken o beni hep el üstünde tuttu. Bi gün olsun kimsenin yanında kırıcı konuşmadı,ama kaynim öyle mi, o eşini her ortamda yerin dibine koyan hatta döven biri. Bu yüzden hep eşime yüklendiler adam değil gözüyle. Halbuki o hepinizden adam o kadına deger veren kimseyi kirmayan adam gibi adam. Şimdi ev yaptık tasinacaz yakında.Yine herkes aynı yerde olacaz ama daireler ayrı. Eşime çok yüklendim evet kimsenin yanında tartismadik ama hep birbirimizi yedik durduk defalarca kızımı alıp gitmeyi düşündüm, yapabilirdim gözü karayim ama eşimi nasıl bırakırım,o beni bizi seviyor, burda olduğumuz sürece idare et kendi evimize geçtiğimizde herşey düzelecek diyor. Ama benim inancım yok biliyorum yine ensemizde olacaklar yine gittiğimiz her yere karisacaklar. Ben yuvami yıkmak istemiyorum ama gücüm kalmadı,bu hayata alisamiyorum,kendimi bıraktım suan 1 yaşındaki kızımın gelecegini düşünmeye başladım,hickimsenin kızımın hayatını yönlendirmesine izin vermicem, umarım okursunuz bu yazdıklarımı, yorumlariniza cok ihtiyacım var. Ne yapmalıyım bu saatten sonra. Bu hayatı kabullenmeliyim?
İnanın hiç umudum yok,herkes sizin gibi söylüyor bu kadar çektin elbet sonu güzel olur diyor ama ben çok karamsar düşünüyorum,sanki hiç okumadım sanki gezmedim tozmadim,yürümeyi unuttum inanın.Benim kv de aynı durumu yaşamış tıpkı anlattığın gibi üstelik onlar yurtdışındaymış annesini aramak bile suçmuş! Çekmediği çile kalmamış birtek kocası iyimiş ona karşı. Sabretmiş çok sabretmiş ve şuan imrenilesi bi hayatı var kv'si kb'sı hala hayatta ama uzakta oldukları için bi zararları dokunmuyor. Sabret güzel kardeşim güzel günler seni bekliyor
Pasif olmadınız, el birliği ile pasifleştirildiniz.
Hemcinsiniz olarak; kendi hayatınız üzerinde söz hükmünüz olmamasına ve bunu resmen sülalece yaşadığınız evde, hiçbir şeyiniz olmayan insanların yapmasına çok üzüldüm.
Diğer arkadaşların dediği gibi, uzağa gitme imkanınız varsa gidin ya da yaratın bu fırsatı.
Çünkü ne böyle ömür geçer ne de bu devran değişir.
Olan size ve sizin gibi yaşamaya mahkum bırakılacak kızınıza olur...
Haklısınız, mahkum oldum hapis hayatı yaşıyorum resmen ve benimle beraber iki gorumcem eltim de bu hayatı yaşıyor. Onlar alışık doğdukları günden beri...Eltim de akrabaları zaten. Ve ilginçtir ki bu sulalede tek yabancı gelin benim, hepsi ya kuzen ya uzaktan akraba.Pasif olmadınız, el birliği ile pasifleştirildiniz.
Hemcinsiniz olarak; kendi hayatınız üzerinde söz hükmünüz olmamasına ve bunu resmen sülalece yaşadığınız evde, hiçbir şeyiniz olmayan insanların yapmasına çok üzüldüm.
Diğer arkadaşların dediği gibi, uzağa gitme imkanınız varsa gidin ya da yaratın bu fırsatı.
Çünkü ne böyle ömür geçer ne de bu devran değişir.
Olan size ve sizin gibi yaşamaya mahkum bırakılacak kızınıza olur...
Uzağa taşınmak değil de eşim artık iyi tanıyor beni ,bana kendi evimize geçersek herşey çok güzel olacak sözü verdi ,olmazsa tekrar cekip gidecegimi biliyor üstelik kızımı da götürürüm ve bosanirim senden dedim,ki büyük ihtimalle zaten mahkeme kızımı bana verir benim yanımda daha sağlıklı büyür çünkü dedim eve tikilip kalmaz. Korkuyor gitmemden ama inşallah gitmeye gerek kalmaz,kolay değil çünküne guzel esinle anlasabiliyormussunuz eger esindr onlarin kafasinda olsa zaten dayanamazdiniz bu kadar. iki yil sabretmissiniz biraz daha sabretseniz? belki evler ayri oldugunda bu kadar olmayacak. ama ordada hala ayni sekilde devam edilirse uzaga tasinmak konusunda esinizi iknaya gidin derim
insallah hersey istedigin gibi olur.yuva kurmak zor ama yikmak cok kolay gibi gorunsede o daha zor Rabbim huzur mutluluk versin yuvaniza..Uzağa taşınmak değil de eşim artık iyi tanıyor beni ,bana kendi evimize geçersek herşey çok güzel olacak sözü verdi ,olmazsa tekrar cekip gidecegimi biliyor üstelik kızımı da götürürüm ve bosanirim senden dedim,ki büyük ihtimalle zaten mahkeme kızımı bana verir benim yanımda daha sağlıklı büyür çünkü dedim eve tikilip kalmaz. Korkuyor gitmemden ama inşallah gitmeye gerek kalmaz,kolay değil çünkü
Ayrı eve çıkınca zaten herkes kendi evinde olacak canım,bunu eşime söyledim eğer yine beraber yiyip iceceksek ayrı eve çıkmanın ne anlamı kaldı dedim,ortak iş yapıyorlar o yüzden ve iyi niyetli olduğundan kimseyi kırmak istemediginden kimseye öyle çok da karşı gelemiyor. Ama sunu da biliyorum o benden çok daha istiyor biz beraber olalım gezelim tozalim.Diğer konundan buraya döndüm. .
Ayrı eve çıkınca birlikte yemeni icmeni kesmelisin.
Belki bıçak gibisi daha kolay olur herkes kendi pisirsin tasirsin
Boylelikle kimse de kimsenin etlisine sutlusune karışmaz. .
Esin ortak iş mi yapıyor neden karşı gelmekte zorlanıyor
Ataerkil ailede zor bunu yapması ama eğer isterse kızınız ve senin için yapabilir. Gerekirse kimse bakmasın yüzüne eşinin..
Senin yaşam tarzın kızının geleceği senin elinde.. ozgur fikirlerini ezmelerine izin verme.. Allah yardimcin olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?