buraya çok takıldım...neden? neden pek bir yere gitmezdiniz?
sürekli konuşarak, tek tek anlatarak eşinizden "ilgi" istiyorsunuz
ondan başkasıyla pek birşey paylaşmıyorsunuz, eviniz ve eşiniz dışında bir hayatınız yok
yani eşiniz öyle iyi biliyor ki şu anda sizin tek dünyanız o
düşündüğünüz, yaşamak istediğiniz tek şey o
neşe kaynağınız, üzüntü kaynağınız herşey o
sizce, siz bu durumdayken, sizi kaybetmeye dair en ufak korkusu var mıdır?
siz olsaydınız, böyle bir korku duyar mıydınız?
bir erkeğin, kaybetme korkusu duymadığı bir kadınla, kaybetme korkusu duyduğu bir kadına karşı tavırları aynı olur mu?
eşiniz, köprüyü geçene kadar ayıya dayı diyor, yaptığı tek şey bu, o da sizin daha fazla dır dır etmemeniz, konunun uzamaması için
çünkü siz ona, sürekli ilgi göstererek, sizi kaybetmekten korkma şansı vermiyorsunuz, sizi mutlu etmesi gerektiğini hissetme şansı vermiyorsunuz (duymak ve hissetmek ayrı şeyler, sizden sürekli duyuyor ama böyle bir ihtiyaç içinde değil)
bence sizin eşinizi düzeltmeye, değiştirmeye çalışmak yerine
kendinizi düzeltmeniz, değiştirmeniz lazım
ne zaman ki hayatınızın, mutluluğunuzun merkezi "eşiniz" değil, "siz, kendiniz" olursunuz
o zaman eşiniz de değişir bence